KAS BLOG

สองวันนี้ครูป้านเอาอกเอาใจสาวๆที่ Oak Bay เป็นพิเศษ โดยเฉพาะ แสตมป์ ยุ้ย เฟิร์น เพราะช่วงวันหยุด ไม่ค่อยได้เจอกัน โตๆกันแล้ว ไม่ค่อยมีอะไรให้ครูหนักใจ เลยเอาใจทำกับข้าวให้กิน 2 วันติด  เจน กับ พราว ไม่อยากเรียน PE กับ Tech ก็ไปเจรจากับ Ms Lanna เรื่องขอเปลี่ยนวิชากันเอง ช่วยเหลือตัวเองได้ดี พวกนี้บอกหนูไปหา “ลามะ” มา ครูก็งง ไม่เข้าใจใครคือลามะ แล้วก็ถึงบางอ้อ ว่าลามะคือ แลนนา นั่นเอง เพราะแลนนาบอก PE เป็นวิชาบังคับ เปลี่ยนไม่ได้ แต่ Tech เป็นวิชาเลือกเปลี่ยนได้ เลยเปลี่ยนชื่อ แลนนา เป็น ลามะ ซะเลย ร้ายเจงๆๆ

เวลาเดินไป Int’l Student Center จะเจอป้ายอันนึงติดอยู่ที่หน้าห้องเรียนห้องนึง ชอบมาก If you are early, you are on time. If you are on time, you are late. If you are late you are lost.

เมนูวันอังคารเป็นแพนงไก่ ทำมาไม่เยอะ เพราะมีเครื่องแกงอยู่แค่นั้น กินพอขำๆ  ในห้องทานข้าว มี Microwave อยู่แค่ 1 เครื่องจึงต่อคิวยาว เวลาอุ่น ก็จะใส่กล่องอาหารเข้าไปทีละเยอะๆ

ส่วนวันนี้ของจริง ต้มยำกุ้งและไก่ ใส่เห็ดด้วย ครูมาถึงก่อนพัก 10 นาที รีบจัดการอุ่นไว้ก่อน จริงๆพึ่งทำมาจากบ้าน ก็ยังอุ่นๆอยู่แหละ แต่อุ่นอีกสักหน่อยจะได้ซดคล่องๆคอ  ครูบอกให้ทุกคนเอาข้าวกับไข่ทอดมาจากบ้าน กินกันเอร็ดอร่อยน่าปลื้มใจ หมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ กินกันข้าวไม่เหลือสักเม็ด ชาวนายิ้มเลย!!  เฟิร์นบอกว่าคิดถึงฝีมือแม่เลย.. ครูป้านกินข้าวเหลือติดอยู่ 2-3 เม็ด ยังโดนบ่นว่าทำไมไม่กินให้หมด???

พรุ่งนี้เป็นคิว Lansdowne จะทำ แกงเผ็ดไก่ไปให้กินค่ะ

มีรูปเก็บตกจากวันจันทร์ที่ไปช้อปปิ้งมาให้ดูด้วยค่ะ คะน้า ต้นกล้า เจน พราว เพชร แยกไปเดินตะหากจึงไม่มีรูป ส่วนยุ้ย เฟิร์น วิน แสตมป์ ก็อย่างที่บอก ไปกันเองซะส่วนใหญ่ค่ะ น้ำผึ้งและมิ๊นท์ไปกับโฮสต์

เมื่อเย็นนี้ นัดเด็กๆจะไป Willow Beach กัน ครูป้านบอกจะเลี้ยง Dairy Queen ด้วย  พราวกับเพชรต้องไปซื้อของขวัญวันเกิดให้โฮสต์จึงไปไม่ได้  รีบแจ้งขอรักษาสิทธิ์ Dairy Queen ไว้ก่อนนะ  แต่โชคไม่ดีฝนดันตก เลยต้องยกเลิก จะไปกันอีกทีวันศุกร์หลังเลิกเรียนค่ะ  เราก็เลยเปลี่ยนแผนไป Hillside Mall ที่อยู่ใกล้ รร.กันแทน น้ำผึ้งบอกยังไม่เคยมาที่นี่เลย เพราะส่วนมากโฮสต์มารับหลังเลิกเรียน เดินเล่นสักพักก็แยกย้ายกันกลับ ตอนประมาณหกโมงเย็นกว่าๆ เพชรโทรหาครูป้าน บอกว่า ผมอยู่บนรถเมล์ เห็นน้ำผึ้งนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์ตรง Hillside Mall คนเดียว และกำลังค้นหาอะไรในกระเป๋าอยู่ มันเกือบหกโมงเย็นแล้วนะครู เค้าหลงทางรึป่าว เพชรเล่าต่อด้วยความห่วงใย พอผมถึงบ้าน ผมก็โทรหาน้ำผึ้ง เค้ายังไม่ถึงบ้านเลยครับครู ครูฟังเสร็จก็ประมวลว่า เธอไม่น่าหลง เพราะถ้าหลง เธอต้องโทรหาครูแล้ว แต่ก็คงมีปัญหาอะไรสักอย่าง  ครูรอสักพักใหญ่ จึงโทรหาน้ำผึ้ง ได้ความว่า เธอดูเวลารถเมล์ผิด จึงตกรถ และต้องรออีกครึ่งชั่วโมง น้ำผึ้งคงไม่รู้ว่ามีรถเมล์อีกสาย (ที่เพชรนั่งกลับบ้าน) ก็กลับบ้านได้เหมือนกัน แต่ต้องเดินไปอีกถนนนึง ก็ค่อยๆเรียนรู้กันไปค่ะ น้ำผึ้งเรียนรู้เรื่องการขึ้นรถเมล์หลังสุด เพราะโฮสต์รับส่งตลอด  ครูป้านแซวๆน้ำผึ้งว่า ร้องไห้ขี้มูกโป่งคิดถึงบ้านหรือยัง (เพราะ 2 trip ที่ผ่านมา เธอร้องไห้ทุกครั้ง) เธอคุยโวทันที โห..ครู เด๋วนี้ โปรแล้วครู!!!  เออ..ให้มันเจงเฮอะ!! 555