KAS BLOG

Archive for October, 2011

วันนี้ blog ค่อนข้าง error เขียนแล้ว ก็หายไป  ครูเขียนใหม่ประมาณ 10 รอบแล้วค่ะเนี่ย เขียนใหม่ก็ตกๆหล่นๆ ไม่ค่อยจะเหมือนเดิมเท่าไหร่

เมื่อคืนครูสรุปคะแนนกันถึงเที่ยงคืนกว่า เช้านี้คุณครูเดินตรวจตรวจตราความเรียบร้อยห้องต่างๆ ครูบี๋พบว่า น้องซีกับออมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย แต่น้องพริมกับน้องแบมบี้ยังไม่อาบน้ำ

ครูบี๋: เกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย

แบมบี้: ก็หนูเสียสละให้เค้าไปอาบก่อนอ่ะค่ะ

พริม: หนูไม่เห็นจะอยากไปอาบก่อนเลย

ครูบี๋: แบบนี้ที่บ้านครูเรียกเกี่ยง ไม่ใช่เสียสละ ค่ะ

(น้องพริมมักจะย้ำเสมอว่า หนูชื่อ พริม..แบ๊..รี่ ออกเสียงให้ถูกนะคะ ไม่ใช่ พริม..เบอ..รี ถ้าออกเสียงไม่ถูก เรียกพริมเฉยๆก็ได้)

พริม: เด๋วกลับไป โรงเรียนหนูก็จะเปิดเทอมแล้ว

ครูบี๋: ทำไมเปิดเร็วจัง โรงเรียนครูเปิดตั้ง 1 พย.

พริม: ครูยังเรียนหนังสืออยู่อีกหรอคะ

เรามีอีกหนึ่งพิม ไม่มีรอเรือและเป็นเด็กโตกว่า 1 ปี ครูป้านสังเกตุดูว่าน้องพิม จะเหมือนเด็กผู้ชาย พิมยืนยันทันที “ใช่ค่ะครู ตอนหนูอยู่ที่โรงเรียนหนูชอบเล่นกับเด็กผู้ชาย” แต่ตอนเช้าๆนั้น เราจะเห็นภาพน้องพิมถักเปียให้ roommate ของเธอทั้งแนตตี้และน้องอายเกือบทุกวัน เปียออกจะเบี้ยวๆ หน่อยค่ะ 🙂 เป็นความน่ารักอีกมุมนึงของพิม  อายกับพิมเข้ากันได้ดี เป็นเด็ก active เหมือนกัน มินกับแนตตี้จะเรียบร้อยพูดเสียงเบาๆ แต่เรื่องความฉลาดนี่ตรงกันข้ามกับเสียงค่ะ

เช้านี้เรามาทานอาหารเช้าช้าไป 15 นาที น้องไช้เลือกทานก๋วยเตี๋ยวแทนไข่ลวกร้านประจำ ไช้บอกว่า ผมเลือกซื้อร้านที่ไม่มีคนต่อคิวครับจะได้เร็ว เป็นการเรียนรู้จากประสบการณ์ตรงค่ะ คราวก่อนเด็กหลายคนมัวไปต่อคิวนานมากที่ร้านไข่ลวก เนื่องจากเครื่องคิดเงินเสีย เกือบจะไปเรียนไม่ทัน

ไช้เดินเข้ามาถามครู

ไช้: ครูครับ หน้าผมหลอกไม๊ครับ

ครู: ฮ้า…อะไรนะ

ไช้: หน้าผมหลอกไม๊ครับ

ครู: ฮ้าอะไรนะ  แล้วครูก็เหลือบไปเห็นผิวที่หน้าของไช้ลอก จึงได้ถึงบางอ้อ “ไช้หมายถึงหน้าลอกใช่ไม๊ครับ”  “ใช่ครับๆ”

Criteria ในการให้คะแนนของครู

• English Speaking
• Respect (listening + manner)
• Caring (responsibility + friendship + punctuality)
• Participation (class + activities)

ตอนเช้าครูจะประกาศคะแนนของเมื่อวาน และให้เด็กๆสอบถามได้ว่า ทำไมถึงได้คะแนนเท่านี้ โดยสอนวิธีถามเป็นภาษาอังกฤษ อย่างเช่น ฟัดจี้กับเขตจะมีถูกตัดคะแนน เมื่อได้สอบถามครูก็รู้ว่า ไม่ดูแลตัวเองให้ดี เล่น Sci-fi Roller Coaster 3 รอบติด จนเกิดอาการคลื่นไส้เวียนหัวไม่สบาย การ Caring นั้น หมายถึง ต้องดูแลทั้งตนเองและผู้อื่น ดูแลตนเอง เช่น กินอาหารที่มีประโยชน์ ไม่ทำอะไรที่ก่อให้เกิดอันตราย เด็กๆก็เข้าใจดีค่ะ  และพยายามปรับปรุงตัวเอง

จริงๆแล้ว ครูมีเรื่องเล่ามากมายที่อยากเล่า ทั้งความน่ารัก ความดื้อ ความซน ความใส และความเอาแต่ใจ ของเด็กๆ แต่ด้วยความที่ไม่มีเวลา จึงยังไม่ได้เล่า เหตุผลที่ไม่มีเวลา ดูได้ตามรูปด้านล่างสุดค่ะ  ตอนกลางคืน เมื่อเด็กๆทำกิจกรรมเสร็จแล้ว ก็จะอาบน้ำ และทยอยมาใช้บริการต่างๆที่ห้องครู มีตั้งแต่ ทำแผล ทายา เป่าผม กินยา ตัดเล็บขบ เป็นที่ปรึกษาปัญหาต่างๆ แม้กระทั่งจับแมลงที่เข้ามาในห้องเด็กๆ

เสร็จภารกิจกับเด็กๆ ครูก็จะประชุมกันสรุปงาน พร้อมทั้งสรุปคะแนนต่างๆของเด็กๆในแต่ละวัน และวางแผนงานวันต่อไป  เมื่อคืนก่อนมีเด็กคนนึงอยู่ในห้องครูนาน จึงเห็นกิจกรรมต่างๆที่เกิดขึ้นในห้องครู ทั้งเสียงเคาะประตูห้องและเสียงโทรศัพท์จะดังเป็นระยะๆไม่ขาดสาย  มีเด็กสลับหมุนเวียนเข้ามาในห้องครุตลอดเวลา เด็กจึงเอ่ยขึ้นว่า “ทำไมห้องครูถึงได้วุ่นวายขนาดนี้” ครูก็พึ่งรู้สึกว่า จริงสิ…ทำไมเราถึงวุ่นวายขนาดนี้ ตอนเด็กจะเดินออกจากห้อง ครูคิดในใจ “รับไส้กรอกซาลาเปาเพิ่มไม๊คะ” เหมือน 7/11 เลย อิอิ  แต่ก็สนุกดีค่ะ เป็นความวุ่นวายบนความสุขที่ได้อยู่กับเด็กๆ ได้เห็นพัฒนาการ ความก้าวหน้าในด้านต่างๆของเค้า มีเรื่องให้ขำและให้ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน

น้องออมน้องสาวคนสุดท้องของกรุ๊ป ครูเรียกให้เข้ามาเป่าผมในห้องครู เพราะครูเห็นว่ามีน้ำมูกใสๆ “ครูคะ ห้องครูสนุกมากเลยค่ะ หนูไม่อยากออกไปเลย ขอนอนห้องนี้ได้ไม๊คะครู” น้องออมเสร็จภารกิจก็ออกไปจากห้องครู ครูป้านจึงไปอาบน้ำ กำลังอาบน้ำอยู่ มีเสียงเคาะประตูห้องน้ำ เสียงใสๆของน้องออมนั่นเอง “ครูขา เสื้อสีขาวที่มีรูปหัวใจสีแดงเยอะๆ นี่ของครูหรือเปล่าคะ แล้วชุดสีแดงนี่ของครูด้วยหรือเปล่าคะ หนูเอาเสื้อครูวางไว้บนเตียงนะคะ”  น้องออมได้รับมอบหมายจาก T.Jay นั่นเอง  เนื่องจากมีเสื้อผ้าที่กลับมาจาก Laundry ส่งไปผิดห้อง ครูเลยมอบหมายให้น้องออมไปตามหาเจ้าของ  เธอก็ขมีขมันรีบปฏิบัติงานที่ได้รับมอบหมายเป็นอย่างดี

น้องพริมกับแบมบี้เป็นคู่หูคู่ฮา มีวีรกรรมไม่เว้นแต่ละวัน จนครูไม่ม่รู้จะเล่าอะไรดี

ส่วนน้องซี วันนี้เข้ามาทำแผล เห็นผ้าที่กลับมาจาก Laundry ยังวางกระจายอยู่บนเตียงครู (เพราะตั้งแต่กลับมาถึง ครูก็ยังไม่ได้ว่างกันเลย) ซีเห็นกองผ้า “เดี๋ยวหนูจะไปเกณฑ์เด็กๆมาให้หมด room check ห้องครู ครูจะต้องติดลบแน่ๆ”

ระหว่างเดินตรวจความเรียบร้อยตามห้องต่างๆ

ครูบี๋: กวินครับแอร์มันเย็นเกิน ปรับ Fan ด้วยครับ

กวิน: ไม่มีครับกวินไม่มีแฟน

ครูบี๋: มีสิครับ ที่รีโมท สามารถปรับ Fanได้ เห็นครูป้านปรับอยู่

กวิน: ครูบี๋มีแฟนไม๊ครับ

ครูบี๋: ไม่มีครับ

กวิน: บ้านครูบี๋ไม่มีพัดลมหรอครับ

ครูบี๋: !!!??!?

ที่ร้าน Hershey ด้านหน้า universal Studio

กวิน: ผมชอบ Hershey มากครับ แต่ไม่ซื้อหรอกครับ รอกลับไปซื้อที่ไทย แม่จะได้เป็นคนจ่ายเงิน

ครูคิดอยู่ว่าจะซื้อ Hershey ให้กิน แต่เห็นเด็กๆกรุ๊ปนี้ไม่ค่อยซื้อขนมกิน เลยคิดว่าคงไม่ชอบกินขนมกัน ครูก็เลยไม่ซื้อ (minimart ที่รีสอร์ทไม่ค่อยได้ตังค์เด็กเราหรอกค่ะ ยกเว้นเจ้าตู้ของเล่นหยอดเหรียญ)  เด็กหลายคนยืนยันว่าชอบกินขนม ครูเลยซื้อ Hershey มา 1 ถุง แจกให้เด็กๆทุกคนกินกันถ้วนหน้า กวินกินไปก็พึมพำไป “กวินรักครูที่สุดเลย”

เรื่องต่อไปเกิดขึ้นตอนทานอาหารย็น ครูเห็นแบมบี้สั่งอาหารฝรั่ง ซึ่งมาพร้อมเฟรนช์ฟราย แต่เธอไม่แตะเฟรนช์ฟรายเลย

ครู: ทำไมแบมบี้ไม่ทานเฟรนช์ฟรายล่ะคะ

แบมบี้: หนูไม่ชอบค่ะ มันเป็น Jungle Food

ตอนเช้าพอเราไปถึง universal มีฝนตกหนัก ครูใจเสียเลย ฝน..เอาอีกแล้ว  แต่โชคดีตกแค่แป๊บเดียวค่ะ จากนั้นก็ไม่มีฝนอีกเลยจนกลับ  ให้เด็กๆแบ่งกลุ่มกันเองแก๊งส์เด็กโต ครูปล่อยให้ไปกันเอง และนัดเจอกันตอนเที่ยงเพื่อไปดูโชว์ Water World ด้วยกัน  ถึงเวลานัด โชว์เลื่อนเวลาการแสดงเป็นบ่ายโมง เราจึงไปทานอาหารกลางวันกัน ฟัดจี้กับเขตมาในสภาพล่อแล่ หัวแทบจะตั้งอยู่บนคอไม่ได้ เพราะไปเล่น Sci-Fi roller coaster มา 3 รอบติดๆ ครูจัดแจงให้ทานยาแก้คลื่นไส้ แล้วให้รอครึ่งชั่วโมงก่อนทานอาหารกลางวัน ครูป้านไม่ได้ดูแลกลุ่มไหนเป็นพิเศษ เดินไปเดินมาตรวจดูความเรียบร้อยแล้วคอยเก็บตกพวกมีความต้องการพิเศษไม่เหมือนใคร  ครูป้านเจอกับกลุ่ม T.Jay ทีมกับการ์ตูนอยากเล่น Mummy ซ้ำ ครูป้านเลยพาแยกไปจากกลุ่ม  เล่น mummy เสร็จ ไปเล่น The Lost World ต่อ ครูป้านบอก 2 คนนี้ว่า ครูป้านนั่งรออยู่ตรงนี้นะ เล่นเครื่องเล่นอันนี้เสร็จแล้วให้เดินมาหาครู  พอเล่นเสร็จครูป้านนั่งรอสักพัก เอ๊..ทำไมไม่มาสักที จึงเดินไปดู ก็ไม่เจอ ครูป้านใจไม่ดี เพราะ 2 คนนี้มา universal เป็นครั้งแรก การ์ตูนก็เล็กมาก ส่วนทีมก็เป็นเด็กใจกล้ามาก ครูป้านแจ้งทัวร์ไกด์ของเราให้ลองไปดูที่ Mummy เผื่อว่า 2 คนนี้จะกลับไปอีก ส่วนครูป้านไปตามที่ Far Far away เพราะ 2 คนนี้ยังไม่ได้เล่น ทั้งครูป้านและ Mr.Ray ไม่เจอเด็กๆ ครูป้านเลยเอะใจลองเดินไปดูที่เครื่องเล่นที่ 2 คนนี้บอกว่าไม่อยากเล่นเพราะรอนานมากซึ่งอยู่ใน Lost World นั่นแหละค่ะ  คิดไม่ผิด เจอจริงๆ  2 คนนี้ก็กำลังเลิ่กลั่กเดินตามหาครูอยู่เหมือนกัน

แนตตี้ ซึ่งไม่ค่อยจะใช้เงินเลย  เป็นจอมวางแผน  วางแผนการซื้อของไว้แล้วเรียบร้อย  และจะไม่ทำอะไรนอกแผนที่วางไว้  คุณแม่แอบกระซิบว่าให้บอกน้องว่าอยากได้อะไรที่ universal ก็ให้ซื้อได้  พอครูป้านนำข่าวไปบอก  แนตตี้ย้อนถามทันที “จริงหรอคะ คุณแม่บอกอย่างงั้นจริงๆหรอคะ” เวลาแนตตี้จะซื้อของ เธอจะยืนยันหนักแน่นว่าต้องไปซื้อกับครูป้านเท่านั้น  เธอคงได้ยินชื่อเสียงเรื่องการเลือกของ ของครูป้านมาจากพี่ๆ เพราะแนตตี้เป็นคนที่ 3 ของครอบครัวแล้วที่มาทริปต่างประเทศกับ ครูป้าน

เราออกจาก universal 17:30 กลับมาทานอาหารเย็นที่รีสอร์ท เพราะเหนื่อยแฮ่กกันเลยทีเดียว น้องกายซึ่งปกติทานยากหน่อย บอกครูว่าผมเบื่ออาหารที่ food court ครูเลยชวนไปทานอาหารญี่ปุ่นที่ร้าน Just Arsia ที่ครูเลี้ยงเมื่อวันแรก เด็กหลายคนตามครูป้านมา  น้องทีม Mr. ไก่ทอด ของครู มีปัญหาเรื่องการทานอาหารกับครูป้านเกือบทุกวัน เพราะครูไม่อยากให้ทานแต่ไก่ทอดกับเบอเกอร์ซ้ำๆกันทุกมื้อ ครูต้องสั่งห้ามบ้างเป็นบางมื้อ และให้ทีมเลือกทานอาหารอย่างอื่นซึ่งมีมากมายใน food court  แต่วันนี้ทีมบอกว่าชอบอาหารญี่ปุ่นมากโดยเฉพาะ salmon  ครูแปลกใจจึงถามทีมว่า แล้วทุกวันทำไมทีมไม่ทานล่ะครับ ที่ food court ในอาคาร united square มีร้านอาหารญี่ปุ่นหลายร้าน salmon set ก็ราคาประมาณ 6-7 ดอลล่า เอง   ทีมทำท่าตกใจ จริงหรอครับครู เพื่อนผมบอกว่าอาหารญี่ปุ่นที่สิงคโปร์แพงมาก ผมเลยไม่เคยเดินไปดูร้านอาหารญี่ปุ่นเลย  แป่ววววว!!!  ทีมได้เรียนรู้อะไรมากมายจากทริปนี้ และมีพัฒนาการที่ดีอย่างเห็นได้ชัด

วันนี้ Mr.Ray ทัวไกด์ที่น่ารักของเราเปลี่ยนเป็น Teacher Ray วันไหนที่เรามี worksheet ให้เด็กๆทำ Ray จะกระตือรือร้นในการเตรียมการให้ความรู้เด็กๆ กลัวเด็กๆจะได้คะแนนน้อยค่ะ Ray รักเด็กมาก ทั้งการกระทำ สีหน้า และแววตา  Ray มีลูกชาย 2 คน วัยประมาณ 10 ขวบ  ครูป้านเชื่อว่าเด็กๆก็รัก Ray เช่นกัน   Ray ไม่เคยดุเด็กๆเลยสักครั้งเดียว  เวลาเด็กๆตอบคำถามใน worksheet ไม่ได้และเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิงคโปร์ ก็จะไม่ลังเลที่จะไปถาม Ray  เด็กๆทุกคนปฏิบัติกับ Ray เหมือนเป็นครูคนนึง

เราใช้เวลาที่ Science Centre หลายชั่วโมง ดูครบทุกโซนค่ะ เป็นการเรียนรู้ที่สนุกสนาน เพราะที่นี่เกือบทุกอย่างเป็น interactive  ครูอย่างเราๆ อยากให้ประเทศไทยมี Science Centre แบบนี้ให้เด็กๆได้เรียนรู้บ้างจัง