KAS BLOG

Archive for April, 2013

วันพฤหัสฯ เรามีกิจกรรมพิเศษตามที่ครูได้เกริ่มไว้วันก่อน  หลังจากเราเรียนหนังสือกันตามปกติ  Ms.Liz ก็ซักซ้อมเด็กๆเพื่อเตรียมที่จะไปพูดคุยกับเหล่าผู้สูงวัยที่ Venton Centre เช่น คำถามและคำพูดอะไรที่ควรและไม่ควรพูดตามมารยาทที่ดี  เราซ้อมร้องเพลงกันอีก 1 รอบ วันนี้ทุกคนใส่เครื่องแบบนักเรียนของเมืองไทยมา  ส่วนบูมกับแนทที่ไม่ได้เอาชุดมา ก็มีสปิริตไปซื้อเสื้อเชิ๊ตขาวมาใส่อย่างเรียบร้อย ทุกคนดูภาคภูมิใจกับเครื่องแบบของโรงเรียนตัวเอง  โพสต์ท่าถ่ายรูปกันสนุกสนานออกแน้วทะเล้นตามประสาวัยรุ่น  เมื่อถึงเวลานัดหมาย  เราก็พากันเดินไปที่ Venton Centre ซึ่งอยู่ในทาวน์ข้างๆห้างนี่เองค่ะ ศูนย์แห่งนี้มีจิตแพทย์ และที่ปรึกษาด้านสุขภาพให้แก่สว.ด้วย  เห็นป้ายเจ้าฟ้าชายชาร์ลมาเป็นผู้เปิดศูนย์เมื่อหลายปีมาแล้ว

พอไปถึง ผู้สูงวัยแต่งตัวสวยงาม นั่งคอตั้งหลังตรงตามแบบฉบับผู้ดีอังกฤษยังงัยยังงั้น กำลังรอพวกเราอย่างตั้งอกตั้งใจ  พินซึ่งจะเป็นคนกล่าวนำก่อนร้องเพลง เห็นสถานการณ์แบบนี้ เริ่มประหม่า  “ครูๆ หนูไม่พูดได้ไม๊ครู หนูกลัว หนูร้องเพลงเลยได้ไม๊ครู”  ส่วนคนอื่นก็เกิดอาการประหม่าไม่แพ้กัน ครูก็บอกไม่เป็นไรหรอก เค้าดีใจที่เรามา ดูสิเค้าแตั้งใจคอยพวกเรา เค้าให้เกียรตเราแต่งตัวมาสวยงามเชียว

จากนั้นพินก็เริ่มกล่าวนำ  แล้วพวกเราก็ร้องเพลง “ในหลวงของแผ่นดิน” เป็นเพลงแรก  ต่อด้วยเพลง Que Sera, Sera (Whatever will be, will be) เพลงนี้ผู้สูงวัยร้องคลอตามกันทุกคน ร้องเพลงจบเด็กๆก็กระจายกันไปพูดคุยกับผู้สูงวัย บรรยากาศการพูดคุยเป็นไปอย่างสนุกสนาน คึกคัก ครูบรรยายไม่ถูกจริงๆ ใบหน้าทุกคนเปื้อนยิ้ม มีเสียงหัวเราะดังมาเป็นระยะ   วันนี้เด็กๆ mature & responsible มากๆๆๆ  ครูภูมิใจเหลือเกิน  ครูไม่เคยเห็นเบย์ดูมั่นอกมั่นใจขนาดนี้มาก่อน  นาเดียที่ปกติพูดน้อยก็พูดเยอะเชียว เจมี่บอกว่ามีผู้สูงวัยคนนึงชี้ไปที่บูมแล้วกระซิบกระซาบ He is so handsome. How old is he?  บูมถูกเสป็คคุณยาย แกคงอยากเอาไปเลี้ยงเป็นลูกเป็นหลาน 55555  บูมบอก “ผมเครียดเลย” แกอาจจะมีมรดกเยอะก็ได้นะบูม!!!  เจ้าหน้าที่ศูนย์เดินมาหาครูขอบคุณแล้วขอบคุณอีก  บอกว่าเด็กๆเหมือนเป็นแสงส่องสว่างทำให้บรรยากาศอึมครึมของที่นี่สว่างสดใสขึ้นมาอย่างมากมาย  แล้วก็ชมว่าเด็กๆทุกคนเป็นเด็กดีน่ารักมากๆ  เหล่าสว.ดูมีความสุขมากอย่างเห็นได้ชัด  พวกเราก็มีความสุขมากไม่แพ้กัน เสร็จภาระกิจทุกคนเดินออกมาด้วยหัวใจพองโตที่ได้ทำบุญแล้วยังได้ฝึกภาษาอังกฤษอีกด้วย ครูเล่าให้เด็กๆฟังเรื่องที่เจ้าหน้าที่เค้ามาขอบคุณ มีเสียงลอดมา “ครูพูดแล้วหนูจะน้ำตาไหลอ่ะ”

เสร็จภารกิจ เราก็ไปเดินเล่นกันต่อ กินไอติม แล้วก็กลับบ้านค่ะ  จริงๆพวกผู้ชายก็มาเดินด้วยแหละ แต่ชอบหายแว๊บๆเป็นนินจา เลยไม่ได้ถ่ายรูป

เวลาเรียนก็ตั้งใจเรียน  เวลาเล่นก็เล่นเต็มที่ (แดนซ์กระจาย)  เวลามีบทบาทหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบก็รับผิดชอบกันอย่างเต็มที่  เห็นไม๊คะ  จะไม่ให้ภูมิใจได้ยังงัยกัน

อ้อ! เกือบลืม เสาร์อาทิตย์นี้เราไปเที่ยวลอนดอนกันค่ะ ค้างที่ลอนดอน 1 คืน วันอาทิตย์มีโปรแกรมพิเศษ ครูจะพาเด็กๆไปเที่ยวงานสงกรานต์ที่วัดไทยในลอนดอนช่วงบ่ายด้วยค่ะ  วันอาทิตยฺเราคงกลับมาถึงค่ำหน่อยค่ะ ครูคงได้โพสรูปเย็นวันจันทร์เลยนะคะ

สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่เด็กๆทริปแคนาดาของเรา 😀

วันนี้ครูยุ้ยกับครูกั๊กไปดักเจอเด็กๆที่โรงเรียนเหมือนเดิมค่ะ ไปที่ Gordon Head กับ Cedar Hill มา ก็ไปตอนเลิกเรียนเหมือนเดิม เพราะ school visit แบบเป็นทางการจะมีขึ้นพรุ่งนี้ค่ะ หลังจากนี้ เราก็จะ set วันที่ครูจะเข้าไปพบเด็กๆที่โรงเรียนในระหว่างวันได้ น่าจะเป็นช่วงพักกลางวันนะคะ เพราะทางโรงเรียนอยากให้เด็กๆเค้าเรียนจริงๆ ครูยุ้ยกับครูกั๊กก็เห็นสมควรค่ะ ไม่เข้าไปกวนเด็กๆระหว่างเรียนดีกว่าเนอะคะ

ช่วงระหว่างอาทิตย์ที่ผ่านมาก็ได้เจอเด็กๆตอนเย็นๆค่ะ ครูยุ้ยกับครูกั๊กแอบไปดักรออยู่หน้าโรงเรียน ดีใจที่ได้เห็นหน้าเด็กๆ มีเรื่องเล่ากันเยอะแยะเลย เรียนอะไรบ้าง โรงเรียนเป็นยังไง Host ทำอะไรให้ทานบ้าง คุยกันแทบทุกเรื่องเลยค่ะ ฟังแทบไม่ทันแน่ะค่ะ ต้องกระจายกำลังกันไประหว่างครูยุ้ยกับครูกั๊ก 555 แต่เราลงความเห็นกันแล้วค่ะว่า.. ชอบจังเวลาเด็กๆเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง เห็นตา+ความอยาก share ประสบการณ์ต่างๆของเค้าให้เราฟังแล้ว.. รู้สึกดีค่ะ ฟังยังไงก็ไม่เบื่อซักที 😀

วันนี้เรานัดไปเดินเล่นกันหน่อยที่ Walmart หลังเลิกเรียนค่ะ รู้สึกว่าเจอกันหน่อยน่าจะดี หลายคนมาได้ แต่บางคนไม่ได้มาเพราะยังไม่ชินเส้นทาง แต่ก็เป็นอย่างนี้ทุกทริปค่ะ ถ้ายังไม่ชินเส้นทางเท่าไหร่ Host เค้าจะเป็นห่วงมาก แล้วก็อยากให้รออีกนิดนึง ให้คุ้นกับเมืองกับทางเดินรถของเค้าก่อน แล้วเค้าถึงจะรู้สึกอุ่นใจเวลาเด็กๆขอไปไหนหลังเลิกเรียน แต่ขอออกตัวไว้ตรงนี้นิดนึงนะคะ.. เวลาเด็กๆจะไปไหน คุณครูจะไปด้วยค่ะ ขอติดไปด้วยคน 555 อยากไปด้วยนี่นา

คืนนี้ครูยุ้ยกับครูกั๊กขอ post รูปที่เก็บมาซักพักแล้วนะคะ สัญญาณ Internet ไม่ค่อยปกติค่ะช่วงวันสองวันที่ผ่านมา (ตอนนี้ติดต่อได้ตามปกติแล้วนะคะ) ยังไงเชิญรับชมรูปกันได้เลยตามด้านล่างนี้นะคะ (มีบางคนขอให้อยู่ในรูปได้ยากมากค่ะ ครูยุ้ยครูกั๊กนับ เอ้า 1 2 ยังไม่ถึง 3.. หนีหลุดไปจาก frame ซะละ 555 ยังไงจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะจับเข้า frame นะคะ)

วันนี้ครูปัดมารายงานตัวเร็วกว่าปกติค่ะ เพราะเดี๋ยวจะต้องรีบไปเก็บกระเป๋ากลับไทยแลนด์แว้ววววววววว วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการใช้ชีวิตกับชาวกีวีที่นิวซีแลนด์ ไม่ต้องบรรยายอะไรมากค่ะ ให้ชื่อธีมว่า “วันชุลมุน” ละกันค่ะ ยังไงน่ะหรอคะ มาค่ะครูปัดจะเล่าให้ฟัง

เริ่มจากตอนเช้าครูปัดเดินเข้าห้องสมุดไปเจอเด็กๆ ตามปกติ แต่เหตุการณ์ไม่ปกติค่ะ เพราะครูปัดเข้าไปเจอเด็กๆ กำลังวุ่นวายกับการแลกเสื้อแลกสมุดให้เพื่อนเขียน พอหันมาเจอครูปัดกันน์ บิ๊ก ต้นกล้าก็วิ่งมาอวดว่าไปล่าลายเซ็นจาก Mr. Popping ครูใหญ่มาได้ แถมจะลากครูให้ไปเซ็นให้อีก ส่วนเกรซ มายด์ พราวก็จะลากครูปัดไปถักผมเปียให้ เนื่องจากวันนี้สาวน้อยเค้าใส่ชุดนักเรียนกันมาอวดเพื่อนๆ ค่ะ ครูปัดแทบแยกร่างไม่ถูก พอโมนิก้าเดินผ่าน เด็กๆ ก็เจี้ยวจ้าวแย่งตัวโมนิก้ามาเซ็นชื่อให้กันใหญ่เรย เสียงดังหยั่งกะนกกระจอกแตกรังค่ะ ครูปัดจะอ้าปากพูด morning talk เรื่องจัดกระเป๋าก็อ้าปากไม่ทัน จะพูดเรื่องนัดตอนเที่ยงของเราก็พูดไม่จบ แบบว่าขำมากค่ะ (ลองนึกภาพตามนะคะ) แต่ละคนตื่นเต้นดีใจกันสุดๆ เพราะจะได้เรียนเป็นวันสุดท้ายเดี๋ยวก็ได้กลับบ้านกันแล้ว แถมยังตื่นเต้นกับชุดนักเรียนของเพื่อนๆ แต่ละโรงเรียนกันอีก…..แล้วออดเข้าห้องเรียนก็ช่วยชีวิตครูปัดไว้ 5555555

หลังจากเด็กๆ แยกย้ายเข้าห้องเรียนแล้ว ครูปัดกะครูหญิงต้องชุลมุนวิ่งสู้ฟัดมากเลยค่ะ เพราะว่าแต่ละห้องเค้าจะมีเซอร์ไพรส์มอบก๊ง มอบการ์ดหรือกล่าวอำลาให้เด็กๆ เรา แต่…….บังเอิ๊ญญญญญญว่าดันจะมอบกันตอนก่อนพักเที่ยงพร้อมกันซะนี่ ครูปัดกะครูหญิงเลยต้องแยกร่างวิ่งไปให้ทันทุกๆ ห้องค่ะ หอบแฮ่กๆ อิอิ>>>> แต่ขอบอกว่าภาพที่เห็นนี่ทำเอาซึ้งน้ำตาคลอเลยล่ะค่ะ แต่ละห้องก็จะมีตัวแทนมากล่าวความรู้สึกถึงเพื่อนชาวไทย มีการมอบของ มอบการ์ด บางห้องก็ทำของขวัญชิ้นพิเศษมาให้ เช่นห้องมายด์ กะห้องแตงกวาที่เพื่อนๆ และ teacher เตรียมการมาหลายวันแล้วค่ะ นอกจากนั้นก็กอดกัน ร่ำลากัน ส่วนเด็กๆ ของเราก็ได้กล่าวขอบคุณ และกล่าวความรู้สึกเช่นกัน แบบว่าซึ้งและประทับใจครูมากเลยคร่า… T_T

สำหรับ College มีคุณครูเชอรี่ มาส่งพวกเราด้วยค่ะแต่หนูเศร้าอ้ะเพราะบัดดี้ของสาวๆทั้งสี่ไม่ได้มาด้วยจร้า เนื่องจากพวกเค้ามีเรียนกันน่ะค่ะ สาวๆเค้าให้ของที่ระลึกเป็นของขวัญแทนใจก่อนกลับด้วยน๊า น่ารักมากกๆๆค้ะ ก่อนจะเดินจากกันได้นี่ กอดแล้วววว กอดอีกกกก ก็หนูไม่อยากจากเรยอ้ะ น้ำตาจะไหลT.T เค้าไปร๊ะน๊า…บัดดี้ที่รัก I will miss u and you have to miss us as well. See you on FACEBOOK 555++ จู๊บบบๆๆๆๆๆ ^o^!

ช่วงบ่ายทางโรงเรียนเชิญเด็กๆ บัดดี้และเพื่อนสนิทอีกคนละหนึ่งท่านให้มาร่วมงาน farewell party เล็กๆ กัน สาวๆ College ก็มีคุณครูเชอรี่พามาร่วมด้วย โมนิก้าเตรียมน้ำหวาน sausage bun และเค้กมาเลี้ยงเด็กๆ และเพื่อนบัดดี้ค่ะ อันนี้ก็ชุลมุนกันอีกรอบ เพราะว่าเด็กๆ ทุกคนทั้งเด็กไทยเด็กฝรั่งคุยกัน เล่นกัน ถ่ายรูปกันเฮฮาไม่ว่าห้องฉันห้องเธอ เพื่อนฉันเพื่อนเธอ เรียกว่ามิกซ์แอนแมชกันอีรุงตุงนังมากๆเรยล่ะค่ะ น่ารักมากๆ ค่ะ แล้วครูใหญ่ Mr. Popping ก็มามอบเกียรติบัตรให้กับเด็กๆ ทุกคน บิ๊กเป็นตัวแทนเด็กๆ ฝั่ง intermediate กล่าวความในใจ ซึ้งพูดได้ดีมากๆ เลย (อันนี้เด็กๆ ไปเตรียมกันมาเองเลยนะคะเนี่ย) ส่วนฝั่งพี่ๆ มีพี่ไอรีนเป็นตัวแทนกล่าวค่ะ และแล้วก็ถึงเวลาร่ำลากันจริงๆ เด็กๆ โอบกอดกัน บ๊ายบายกันน่าประทับใจมากๆ เลยค่ะ

ในที่สุดพวกเราก็เดินทางกันมาถึงคืนสุดท้ายของทริปนิวซีแลนด์แล้ว คืนนี้ครูปัดกำชับว่าให้ทุกคนจัดกระเป๋าและเช็คข้าวของให้เรียบร้อยและรีบเข้านอนค่ะ พรุ่งนี้เรามีนัดกันแต่เช้า แล้วเดี๋ยวครูปัดจะมาอัพบล็อคของวันเดินทางกลับให้อ่านอีกครั้งในวันที่เดินทางถึงไทยแล้วนะคะ ยังไงรบกวนรอกันนิดนึง^^  คืนนี้ขอตัวล่ะค่ะ // ครูปัด

ปล. วันนี้เอิร์นเป็นสาวแล้วนะคะคุณพ่อคุณแม่ มีสิวขึ้นหนึ่งเม็ดด้วยค่ะ อิอิ