KAS BLOG

วันพฤหัสฯ เรามีกิจกรรมพิเศษตามที่ครูได้เกริ่มไว้วันก่อน  หลังจากเราเรียนหนังสือกันตามปกติ  Ms.Liz ก็ซักซ้อมเด็กๆเพื่อเตรียมที่จะไปพูดคุยกับเหล่าผู้สูงวัยที่ Venton Centre เช่น คำถามและคำพูดอะไรที่ควรและไม่ควรพูดตามมารยาทที่ดี  เราซ้อมร้องเพลงกันอีก 1 รอบ วันนี้ทุกคนใส่เครื่องแบบนักเรียนของเมืองไทยมา  ส่วนบูมกับแนทที่ไม่ได้เอาชุดมา ก็มีสปิริตไปซื้อเสื้อเชิ๊ตขาวมาใส่อย่างเรียบร้อย ทุกคนดูภาคภูมิใจกับเครื่องแบบของโรงเรียนตัวเอง  โพสต์ท่าถ่ายรูปกันสนุกสนานออกแน้วทะเล้นตามประสาวัยรุ่น  เมื่อถึงเวลานัดหมาย  เราก็พากันเดินไปที่ Venton Centre ซึ่งอยู่ในทาวน์ข้างๆห้างนี่เองค่ะ ศูนย์แห่งนี้มีจิตแพทย์ และที่ปรึกษาด้านสุขภาพให้แก่สว.ด้วย  เห็นป้ายเจ้าฟ้าชายชาร์ลมาเป็นผู้เปิดศูนย์เมื่อหลายปีมาแล้ว

พอไปถึง ผู้สูงวัยแต่งตัวสวยงาม นั่งคอตั้งหลังตรงตามแบบฉบับผู้ดีอังกฤษยังงัยยังงั้น กำลังรอพวกเราอย่างตั้งอกตั้งใจ  พินซึ่งจะเป็นคนกล่าวนำก่อนร้องเพลง เห็นสถานการณ์แบบนี้ เริ่มประหม่า  “ครูๆ หนูไม่พูดได้ไม๊ครู หนูกลัว หนูร้องเพลงเลยได้ไม๊ครู”  ส่วนคนอื่นก็เกิดอาการประหม่าไม่แพ้กัน ครูก็บอกไม่เป็นไรหรอก เค้าดีใจที่เรามา ดูสิเค้าแตั้งใจคอยพวกเรา เค้าให้เกียรตเราแต่งตัวมาสวยงามเชียว

จากนั้นพินก็เริ่มกล่าวนำ  แล้วพวกเราก็ร้องเพลง “ในหลวงของแผ่นดิน” เป็นเพลงแรก  ต่อด้วยเพลง Que Sera, Sera (Whatever will be, will be) เพลงนี้ผู้สูงวัยร้องคลอตามกันทุกคน ร้องเพลงจบเด็กๆก็กระจายกันไปพูดคุยกับผู้สูงวัย บรรยากาศการพูดคุยเป็นไปอย่างสนุกสนาน คึกคัก ครูบรรยายไม่ถูกจริงๆ ใบหน้าทุกคนเปื้อนยิ้ม มีเสียงหัวเราะดังมาเป็นระยะ   วันนี้เด็กๆ mature & responsible มากๆๆๆ  ครูภูมิใจเหลือเกิน  ครูไม่เคยเห็นเบย์ดูมั่นอกมั่นใจขนาดนี้มาก่อน  นาเดียที่ปกติพูดน้อยก็พูดเยอะเชียว เจมี่บอกว่ามีผู้สูงวัยคนนึงชี้ไปที่บูมแล้วกระซิบกระซาบ He is so handsome. How old is he?  บูมถูกเสป็คคุณยาย แกคงอยากเอาไปเลี้ยงเป็นลูกเป็นหลาน 55555  บูมบอก “ผมเครียดเลย” แกอาจจะมีมรดกเยอะก็ได้นะบูม!!!  เจ้าหน้าที่ศูนย์เดินมาหาครูขอบคุณแล้วขอบคุณอีก  บอกว่าเด็กๆเหมือนเป็นแสงส่องสว่างทำให้บรรยากาศอึมครึมของที่นี่สว่างสดใสขึ้นมาอย่างมากมาย  แล้วก็ชมว่าเด็กๆทุกคนเป็นเด็กดีน่ารักมากๆ  เหล่าสว.ดูมีความสุขมากอย่างเห็นได้ชัด  พวกเราก็มีความสุขมากไม่แพ้กัน เสร็จภาระกิจทุกคนเดินออกมาด้วยหัวใจพองโตที่ได้ทำบุญแล้วยังได้ฝึกภาษาอังกฤษอีกด้วย ครูเล่าให้เด็กๆฟังเรื่องที่เจ้าหน้าที่เค้ามาขอบคุณ มีเสียงลอดมา “ครูพูดแล้วหนูจะน้ำตาไหลอ่ะ”

เสร็จภารกิจ เราก็ไปเดินเล่นกันต่อ กินไอติม แล้วก็กลับบ้านค่ะ  จริงๆพวกผู้ชายก็มาเดินด้วยแหละ แต่ชอบหายแว๊บๆเป็นนินจา เลยไม่ได้ถ่ายรูป

เวลาเรียนก็ตั้งใจเรียน  เวลาเล่นก็เล่นเต็มที่ (แดนซ์กระจาย)  เวลามีบทบาทหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบก็รับผิดชอบกันอย่างเต็มที่  เห็นไม๊คะ  จะไม่ให้ภูมิใจได้ยังงัยกัน

อ้อ! เกือบลืม เสาร์อาทิตย์นี้เราไปเที่ยวลอนดอนกันค่ะ ค้างที่ลอนดอน 1 คืน วันอาทิตย์มีโปรแกรมพิเศษ ครูจะพาเด็กๆไปเที่ยวงานสงกรานต์ที่วัดไทยในลอนดอนช่วงบ่ายด้วยค่ะ  วันอาทิตยฺเราคงกลับมาถึงค่ำหน่อยค่ะ ครูคงได้โพสรูปเย็นวันจันทร์เลยนะคะ

Comments are closed.