Search
Advertisement
Categories

Archive for April, 2010

Week 2 – College

ตอนนี้เพชรใหญ่ เบน ฟลุค เฟิร์น ยุ้ย ตั้งชื่อแก๊งตัวเองเรียบร้อยแล้วว่า “แก๊งหมีควาย” ครูป้านเดาว่าหมีน่าจะมาจาก ตุ๊กตาหมีที่เล่นหยอดตู้มาได้  ส่วนควายนี่ไม่แน่ใจ อิอิ

เพชรใหญ่ นี่เป็นพี่ใหญ่ของทีม college หรือจะเรียกว่าเป็นผู้จัดการทีมก็ได้ ทั้งเก่งทั้งฮา ครบทุกรส นำพาทีมได้ดีเยี่ยม

เอ็นดู พราว เพื่อนคู่หู สดใสร่าเริงมากตลอดกาล แต่เอ็นดูจะซุกซนกว่า พราว

หลุยส์ ไปกับครูป้านมาหลายทริป แต่ทริปที่ผ่านมาเป็นรร.ประถมทั้งหมด ทริปนี้เป็นปีแรกที่เรียนมัธยม เลยต้องปรับตัวเยอะหน่อย  หลุยส์ก็ซนๆคล้ายๆเอ็นดู วันนี้ชิ้นส่วนเหล็กที่จัดฟันไว้หลุด พรุ่งนี้ครูป้านต้องพาไปหาหมอฟัน

เพชรเล็ก มาช่วงแรกเงียบมาก จนครูป้านไม่สบายใจ ไม่คุยกับใครเลย นอกจากพี่สาวคือพราว ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ เห็นพัฒนาการ ความสดใสร่าเริงเข้ากับเพื่อนได้ดี ทั้งไทยทั้งฝรั่ง เกินคาด surprise ครูป้านจริงๆ  ขอปรบมือให้ดังๆ

มิ๊นท์  น่ารักมาก เป็นเด็กที่มีทัศนคติดี พูดเพราะ อ่อนหวาน น่ารัก เข้ากับทุกคนได้ดีมาก

นุ่น สองวันแรก เงียบมาก และเหมือนจะคุยกับน้องสาวคือแนนซี่คนเดียว ทำให้ครูป้านไม่สบายใจเหมือนกัน พอวันที่สามเริ่มเห็นนุ่นทำตัวสบายๆ ขึ้น เป็นตากล้องให้เพื่อนๆ ถ้าถามถึงตอนนี้ล่ะก็ นุ่น Happy สุดๆเลยล่ะค่ะ

แสตมป์ เข้ารร.วันแรกก็ไม่ค่อยสบาย เจ็บคอ พาไปหาหมอมาแล้ว กินยาแล้วก็ยังเจ็บอยู่ เลยเดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปอีกรอบ ยาคงอ่อนไป  แสตมป์นี่บางทีครูป้านก็อยากจะหยิกซักที เพราะเวลาไม่ชอบอะไรแล้ว ปิดประตูเลย ไม่ยอมเปิดใจ  โดนครูป้านอบรมไปเยอะ เพราะเห็นกันมาตั้งแต่ 6 ขวบ

วันจันทร์ ครูป้านบอกเด็กๆว่า มาด้วยกัน เป็นเพือนกันแล้ว ให้ดูแลกันให้ดี ถ้าเห็นเพื่อนคนไหนยังปรับตัวไม่ได้ก็ให้ช่วยเหลือ ให้กำลังใจกัน วันไหนที่ครูป้านเห็นว่าทุกคนปรับตัวได้ ตั้งใจเรียน พูดภาษาอังกฤษได้ดี  ครูป้านจะพาไปเลี้ยงโบว์ลิ่ง  ทุกคนก็เฮ้ๆๆๆกันใหญ่ บอกหนูปรับตัวได้แล้ว ตั้งใจเรียน และพูอภาษาอังกฤษตลอด

Schedule ของ College

8:30 School start

11:30-12:00  Morning tea

13:30-14:30 Lunch

15:20 School finish

ช่วงพักเที่ยง college จะมีตารางให้เด็กไปตีแบต เมื่อวานครูป้านซื้อกีวี่ฟรุ๊ตมา 2 กิโล ให้เด็กๆกินกันตอนพัก  เด็กๆชอบมากค่ะ  แต่พอดีแก๊งหมีควาย ไปตีแบต เลยอดกิน วันนี้ครูป้านซื้อมาอีก 2 กิโล ก็ได้กินกันถ้วนหน้า ถ้ายังไม่เบื่อกันก็จะซื้อมาให้อีกเรื่อยๆ ค่ะ

Week 2 – Intermediate

สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่สองที่โรงเรียน  เด็กเล็กเริ่มเข้าที่เข้าทาง ปรับตัวได้ ทั้งที่บ้านและโรงเรียน  เห็นได้ชัดจากรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่สดใส

ที่โรงเรียน Otumoetai Intermediate มี บาบาร่าและโมนิก้า เป็น coordinator  บาบาร่าเป็นหัวหน้าฝ่าย International Students และเป็นโฮสต์ของครูป้าน ส่วนโมนิก้า เป็น Resources Manager เป็นครูสอนภาษาอังกฤษ และเป็นโฮสต์ของวินกับฟัดจี้ด้วย

สัปดาห์แรก ตูนกับคะน้าประเดิม Homesick ตั้งแต่อยู่โอคแลนด์ ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ด้วยความร่วมมือของผู้ปกครอง ต้องขอบพระคุณจริงๆค่ะ

ต้นไทรตอนแรกมาก็ดีๆอยู่ ไปกับครูป้านมาหลายปีไม่เคย Homesick อยู่ๆก็มาเป็น อาจเป็นเพราะเห็นลูกโฮสต์ขี่จักรยานแล้วได้รับอุบัติเหตุรถล้มแขนหักเลยพลอยใจเสีย  ตอนนี้ต้นไทรชิลๆ กลับมา กวนและซน เหมือนเดิมแล้ว

ส่วนเอี๋ยวตามมาแบบเงียบๆ แต่มาแรง ตอนนี้ก็สบายหายห่วง ปล่อยมุกกันกระจาย

วันที่มาแรกๆ เด็กเราเงียบมาก โรงเรียนถามว่า ใครเข้าใจภาษาอังกฤษบ้าง ก็ไม่มีใครตอบ เค้าก็คิดว่าเราพูดอังกฤษไม่ได้ บางวิชาเค้าคิดว่าเราทำไม่ได้ เอาชีทอังกฤษง่ายๆมาให้ทำ เด็กบางคนก็มาฟ้องครูป้านว่ามันง่ายมาก ครูป้านบอกให้เด็กๆอธิบายกับคุณครูประจำชั้นไปเลยว่าเราทำได้   น้ำผึ้ง เป็นคนแรกที่กลับมาบอกครูป้านว่า เรียบร้อยค่ะครูป้าน หนูได้ทำงานเหมือนคนอื่นแล้วค่ะ เก่งมาก น้ำผึ้ง!!

ฟัดจี้กับวินเข้ากันได้ดี เหมือนรู้จักกันมานาน  สนุกสนานร่าเริง แทบไม่ต้องปรับตัวอะไรเลย ไม่เคยบ่น หรือเรียกร้องอะไรจากครูป้านเลย มีเพือนนิวซีแลนด์เต็มไปหมด เพื่อนหน้าใหม่ๆสลับมาเล่นกันตลอด

ผลงานในวิชาศิลปะของแนนซี่เป็นที่ฮือฮาของเพื่อนๆที่นี่มาก แนนซี่ตั้งใจเรียนทุกวิชามาก (จนครูป้านประหลาดใจ) อยากรู้ทุกเรื่อง อยากเรียนทุกอย่าง แต่ก็จะบ่นๆว่าบางครั้งถามบัดดี้แล้วบัดดี้ไม่อธิบาย ครูป้านคิดว่าบัดดี้เค้าอาจจะรีบทำงานให้เสร็จ ไม่มีเวลาอธิบาย  แนนซี่ก็จะงอนๆ หน่อย

แบมบี้ น้องคนสุดท้อง (9 ขวบ) ของครูป้าน ครูป้านยกนิ้วโป้งให้สองนิ้วเลย เก่งมากๆ ไปดูทีไร ก็คุยกับเพื่อนนิวซีแลนด์และซักถามเรื่องที่ไม่เข้าใจในชั้นเรียนตลอดเวลา

คะน้าอยู่ห้องเดียวกับเด็กไทยคนนึงที่มาเรียน long term ที่นี่ ครูป้านแอบเห็นคะน้าชอบพูดภาษาไทยกัน  เลยไปเล่าให้โมนิก้าฟัง โมนิก้าบอกถ้างั้นย้ายห้องดีกว่า พอครูป้านบอกคะน้าเรื่องย้ายห้อง (น่าจะประมาณวันที่สามหรือสี่ที่มาเรียนที่นี่) คะน้าทำเสียงแหลม จีบปากจีบคอ ถามครูป้าน

คะน้า: เรื่องย้ายห้องเนี่ย มันเป็นความคิดของใครคะ

ครูป้าน: อึกอัก จนมุมคะน้า ยังคิดหาคำตอบไม่ได้ ขำๆก้ขำในท่าทางของเธอ คะน้ารัวคำพูดต่อ

คะน้า: ที่หนูไม่อยากย้าย ไม่ใช่เพราะหนูอยากอยู่กับคนไทยนะคะ แต่หนูชอบครูหนูมาก หนูไม่อยากเปลี่ยนครูค่ะ หนูสัญญาว่าหนูจะไม่พูดภาษาไทยกับพี่เค้าอีกนะคะ

ครูป้าน: ให้โอกาสคะน้าแล้วกันค่ะ ถ้าเห็นพูดภาษาไทยกันอีก ครูป้านจะย้ายนะคะ

คะน้า: หนูสัญญาค่ะ

วันถัดมา ครูป้านเดินเข้าไปถ่ายรูปขณะคะน้ากำลังเรียนทำอาหารอยู่ คะน้ารีบวิ่งมาพูดภาษาอังกฤษกับครูป้าน I am making pasta today แล้วก็พูดอะไรอีกมากมาย พอครูป้านเดินผ่านมาอีกรอบคะน้ารีบวิ่งมาหาบอกว่า I am not making pasta but making pizza. เธอ show off สุดๆ กลัวโดนย้ายห้องค่ะ พอทำพิซซ่าเสร็จก็ประจบประแจง เอาพิซซ่ามาให้ครูป้าน บอกหนูกินไปแล้วชิ้นนึงค่ะ ชิ้นนี้ตั้งใจให้ครูป้านค่ะ ฉลาดเป็นกรดจริงๆ

พอเด็กๆปรับตัวได้แล้ว เด็กผู้ชายก็เริ่มตั้งแก๊งทะเลาะกับเด็กที่นี่ กลัวครูป้านจะสบายเกินไป ไม่มีเรื่องปวดหัว  หัวหน้าแก๊งคือต้นไทร ผู้ร่วมขบวนการมีตูน กับ เอี๋ยว ส่วนผู้สังเกตการคือโอม เห็นพวกเราเป็นผุ้ชายหมด อย่านึกว่าแน่นะคะ ที่แท้ก็ทะเลาะกับเด็กผู้หญิง ฮา.. ไม่มีอะไรซีเรียสหรอกค่ะ แบบขำๆ ครูป้านบอกแก๊งนี้ว่า ถ้าแก๊งเด็กผู้หญิงที่ก่อเหตุมาเมื่อไหร่  ให้ชี้ให้ดูหน่อย สักพักตูนตะโกน (ปกติตูนก็พูดเบาๆไม่เป็นอยู่แล้ว) ครูป้าน!!!  มาแล้วๆ ครูป้านหันไปดู ทำหน้าดุๆใส่เด็กผู้หญิง (ปกติไม่ทำ หน้าก็ดุอยู่แล้ว) ตูนหัวเราะกร๊าก บอกครูป้านตลกมาก  อ๊าว!! ชั้นทำหน้าดุ กลายเป็นตลกไปซะนี่

ขอกระซิบบอกก่อนว่า เวลาครูป้านเล่าอะไรเนี่ย อย่างไปต่อว่าน้องเด็ดขาดนะคะ อย่าไปซีเรียสค่ะ เล่าพฤติกรรมอันน่ารัก บางครั้งก็น่าหยิก ของเด็กน่ะค่ะ ไม่ซีเรียส

ครูป้านลืมเล่าเรื่องเจ้าซุปที่ครูปป้านซื้อมา เป็น Chicken & Corn Soup แค่ใส่น้ำร้อน ก็กินได้ ครูป้านมาแบ่งให้เด็กลองชิมกัน ปรากฎว่าเด็กๆชอบมาก บอกอร่อยมากกกกก พอกินเสร็จครูป้านก็เอาถ้วยไปทิ้งขยะ หลังจากนั้นเด็กๆหลายคนมาฝากครูป้านซื้อ ครูป้านก็จำไม่ได้แล้วว่าเป็นยี่ห้ออะไร มีเด็กหลายคนวิ่งไปคุ้ยถังขยะหาเจ้าซุปถ้วยนี้ เพื่อจะดูยี่ห้อ แบบชอบมาก

ที่โรงเรียนมี Spicy Cup Noodle ขาย ราคา 3 ดอลล่า มีเด็กไปซื้อมากินกัน  ครูป้านบอกที่ supermarket หน้าบ้านครูป้านขาย 1.2 ดอลล่าเอง เด็กๆฝากซื้อกันเกือบทุกคน  วันต่อมาครูป้านต้องแบกถุงใบใหญ่ใส่ทั้งซุป cup noodle และกีวี่อีก 2 กิโล (ครูป้านเห็นเด็กๆชอบกินกีวี่กันมาก เลยซื้อมา 2 กิโล มาให้กินกันให้หนำใจ) ตูนบอกกินแล้วลิ้นแตก แต่คนอื่นไม่เป็นไร  กีวี่ที่ครูป้านซื้อมาเป็น Green Kiwi จะเปรี้ยวๆหวานๆ ส่วน Gold Kiwi จะหวานอย่างเดียว  แต่คนที่นี่ชอบ Green Kiwi มากกว่าค่ะ เพราะเค้าไม่ชอบหวาน

โอมบอกโฮสต์ว่าชอบกินกีวี่สีทอง โฮสต์ก็จัดมาให้ โอมกับเอี๋ยว มีกีวี่มากินที่โรงเรียนพร้อมอุปกรณ์ที่ด้านนึงเป็นมีดไว้ตัดลูกกีวี่ ส่วนอีกด้านไว้ตักเนื้อกี่วี่ 

 

——————————————————————————-

ครูป้านได้เริ่มเล่าเรื่องแล้วนะคะ ลองเข้าไปดูที่

  • ตะลุยโอคแลนด์
  • วันที่สองของการผจญภัยในโอคแลนด์
  • อำลาโอิคแลนด์
  • วันแรกที่ีโรงเรียน
  • Sat 24 April
  • Sun 25 April

พรุ่งนี้ครูป้านจะ upload รูป และเริ่มเขียนเรื่องที่โรงเรียนของ Week 2 ค่ะ  คอยติดตามนะคะ  สัปดาห์ที่ผ่านมาเด็กๆบางคนยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทาง ครูป้านไม่มีสมาธิในการเขียนจริงๆค่ะ ยังห่วงเด็กๆอยู่  สัปดาห์นี้ดีขึ้นมากๆ รอยยิ้มที่สดใส ของเด็กๆเป็นกำลังใจในการทำงานจริงๆ ค่ะ

คุณพ่อคุณแม่สามารถเข้ามา comment ได้ที่ตรงด้านล่างของบลอค ตรงที่เขียนว่า “Leave comment”  เมื่อพิมพ์เสร็จกด submit แล้ว ข้อความจะยังไม่ขึ้นให้เห็นทันทีนะคะ ต้องรอให้ webmaster approve ก่อนค่ะ ป้องกัน spam

A Trip to Waitomo Caves

สรุปว่า เราไป Waitomo Caves กันวันอาทิตย์ เนื่องจากวันธรรมดา เค้าเปิดให้เข้าชมแค่ถ้ำเดียว ไม่คุ้มกับการเดินทาง ถ้าเสาร์-อาทิตย์ได้ชม 2 ถ้ำ ค่าใช้จ่ายคนละ 100 ดอลล่า  Coordinator ของโรงเรียนทั้ง 2 คน คือ บาบาร่าและโมนิก้า อาสาไปดูแลคณะเราด้วย  ต้องขอบคุณจริงๆ เพราะอันนี้นอกเหนือรายการ

เราออกเดินทางกันตอนแปดโมงครึ่ง แวะกิน early lunch ตอนสิบเอ็ดโมง ทีแรกจะแวะกินที่ Park แต่วันนี้เป็นวัน Anzac Day สถานที่ต่างๆปิดหมด เลยต้องแวะกินข้างทาง โชคดีที่ McDonald เปิดอยู่ เด็กบางคนก็ไปหาม้านั่งกินกันตามข้างทาง บางคนก็มาซื้อเครื่องดื่มหรือไอศครีมกินที่แมค และพลอยได้ประโยชน์นำ Lunch box มากินในแมคด้วย

เพชรใหญ่ ซึงนั่งหลังสุด หายซ่าไปพักนึงเพราะเมารถ ครูป้านให้ทานยาไปเม็ดนึง และให้ย้ายมานั่งหน้ากับครูป้านสักพักก็ดีขึ้น

เดินทางถึง Waitomo ประมาณสิบเอ็ดโมงครึ่ง แยกกันเป็นสองกลุ่ม เด็กเล็กมากับครูป้าน เด็กโตไปกับครูปุ่น กลุ่มครูป้านเริ่มที่ Ruakuri Cave ส่วนกลุ่มครูปุ่นเริ่มที่ Glowworm Cave เสร็จแล้วก็สลับกัน

ใน Ruakuri Cave ลึกลงไปใต้ดินและมืดมาก  ไกด์ชาวนิวซีแลนด์จะเปิดไฟเป็นระยะๆ เด็กเล็กสนใจซักถามไกด์กันตลอด ยิ่งพอรู้ว่าชั้นหินมีอายุ 30 ล้านปี และได้เห็นฟอสซิลหอยต่างๆ ก็ยิ่งสนใจ  กลุ่มครูป้านพอออกจาก Ruakuri Cave ดัยวิ่งกรูเข้าร้านขายของที่ระลึกกัน เลยพลาดรอบที่จะเข้าชม Glowworm Cave ต้องนั่งรออัก 20 นาที

Glowworm Cave ช่วงที่ดูหนอนเรืองแสงต้องนั่งเรือเข้าไป ห้ามถ่ายรูป เด็กๆบ่นเสียดาย ครูป้านก็อธิบายให้ฟังถึงเหตุผล ถ้าทุกคนที่มาไม่ช่วยกันอนุรักษ์ไว้ ก็จะไม่มีเหลือให้คนรุ่นหลังดู  เด็กๆก็เข้าใจค่ะ  ครูป้านแนะนำใครอยากได้ภาพ ให้ไปซื้อโปสการ์ดราคา 1 ดอลล่า

ครูปุ่นบอกว่าเด็กโต กลัวถ้ำ Ruakuri Cave มาก วี๊ดๆเหมือนเข้าบ้านผีสิง  พอออกมาจาก Ruakuri Cave เพชรใหญ่บอกว่า ครูป้านครับ คราวหน้าพามา Glowworm Cave ถ้ำเดียวก็พอ

เยี่ยมชมทั้งสองถ้ำเสร็จประมาณสี่โมงเย็น เด็กๆหิวมาก ของว่างที่โฮสต์เตรียมมาให้กินกันเรียบ ขนมนมเนยที่ครูป้านเตรียมมาก็เกลี้ยงค่ะ

กลับมาถึงโรงเรียนหกโมงเย็น มืดพอดี โฮสต์มารอรับกันพร้อมเพรียง  คะน้ากับแบมบี้โผเข้ากอดโฮสต์แม่ ราวกับว่าเป็นแม่ลูกกันจริงๆและไม่ได้เจอกันมานาน