KAS BLOG

24.00 ก๊อก ก๊อก ก๊อก………….

หนุ่มน้อยนายหนึ่งเดินมาเคาะห้องคุณครูในกลางดึกของคืนแรก  เพราะไม่ชินสถานที่ก็เลยนอนไม่หลับ

”ครูฮะ ผมนอนไม่หลับค๊าบบบบ”  “เข้ามานอนที่ห้องครูก้อได้Tos มานอนด้วยกัน นอนไปก่อนละกัน เดี๋ยวก็หลับค่ะ ^^”

6.15 ฟ้ายังไม่สว่างดี แต่เด็กๆก็เริ่มตื่นนอนแล้วค่ะ  วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนที่ Lorna Whiston ค่ะ   คุณครูเลยให้นักเรียนตื่นเช้าหน่อยเพื่ออาบน้ำแต่งตัวและรับประทานอาหารเช้า วันนี้เรารับประทานอาหารเช้ากันที่รีสอร์ทค่ะ  นักเรียนแยกกันออกเป็น 3 กลุ่ม โดยเด็กๆเลือกรับประทานอาหารเป็นอาหารจานเดียว เช่น ข้าวผัด   ผัดหมี่   ชุดอาหารเช้าแบบอเมริกัน  และชุดสไตล์สิงคโปร์ คือ Kaya Toast ไข่ลวกและไมโล เด็กๆทุกคนสามารถใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการซื้ออาหารได้เป็นอย่างดีค่ะ  ใครที่คิดคำพูดไม่ออกก็มาถามคุณครูแล้วก็กลับไปสื่อสารเองจนได้อาหารนั้นมารับประทานค่ะ       อาหารที่นี่จะจานใหญ่กว่าที่เมืองไทย   เด็กๆที่ยังตัวเล็กๆหรือคนที่รู้ว่าตัวเองทานไม่มากก็จะแบ่งครึ่งทานกับเพื่อน อาหารก็ไม่เหลือมากและก็ไม่ต้องเสียเงินซื้ออาหารมากเกินกว่าที่เด็กๆต้องการ ที่เห็นในเช้านี้มีทั้งหมด 2 คู่ค่ะ

คู่ที่ 1 คือเด็กหญิงตัวเล็ก  2 คน พราวและโบว์

ส่วนคู่ที่  2 ก็คือสองหนุ่ม  พี่เจเจและน้องเฟิสท์

จากการสอบถามได้ความว่า  “หนูกินน้อยค่ะ แบ่งกันกิน 2 คนดีกว่าค่ะ”

“แบ่งกันกินครับประหยัดดี เผื่อไม่ชอบจะได้ไม่เสียเงินเยอะ”  แบ่งกันทาน แบ่งกันจ่ายน่ารักตามสไตล์ของแต่ละคนค่ะ

ส่วนคนอื่นๆก็มีวิธีการเลือกซื้ออาหารในแบบของตัวเอง

“ผมยังไม่รู้จะกินอะไรคับ  เดี๋ยวผมชิมของพูก่อน  ถ้าอร่อยเดี๋ยวผมมาซื้อกินบ้าง”

วันนี้เด็กๆ ตื่นเต้นกันใหญ่ เพราะสนุกสนานกับกิจกรรมที่คุณครูที่ Lorna Whiston จัดขึ้น  โดยวันแรกของการเรียนเด็กๆยังคงพบกับกิจกรรม Ice Breaking ที่จะทำให้เด็กๆได้รู้จักกันมากขึ้นและเริ่มฝึกฝนทักษะทางภาษามากขึ้น    กิจกรรมที่คุณครูให้เด็กทำกันในวันนี้มีหลายกิจกรรมค่ะ   มีทั้งการให้นักเรียนจับกลุ่มต่อแถวเป็นรูปตัวอักษรต่างๆ  เกมส์ส่งต่อลูกบอล          เด็กๆให้ความสนใจกันมากค่ะเพราะเป็นกิจกรรมที่น่าสนใจทั้งนั้นค่ะ  แต่กิจกรรมที่เด็กๆชอบเป็นพิเศษ คือ การฝึกพูดเร็ว      โดยให้เด็กๆฝึกออกเสียงด้วยคำและวลีต่างๆ    เช่น   How much wood would a woodchuck chuck if a woodchuck could chuck wood ฝึกพูดจนลิ้นรัวเป็นระวิงกันเลยทีเดียวค่ะ

ในช่วงบ่ายวันนี้เป็นกิจกรรม City Tour เด็กๆฟิตและอึดกันมากค่ะเดินไกลเป็นกิโลๆ ก็ยังไหว  ทัวร์ไกด์ยังชมเลย…โฮ๊ะๆ  ที่ไม่ไหวก็จะมีแต่คุณครูนี่แหละค่ะ ด้วยอายุที่มากขึ้น….แทบเป็นลม!

เด็กๆได้รู้จักกับประเทศสิงคโปร์มากขึ้นทั้งประวัติความเป็นมาและความสำคัญต่างๆ  ได้ถ่ายรูปเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก  และความประทับใจต่างๆ ที่ได้รับจากประเทศนี้ พร้อมกับซื้อของฝากที่China Town แหมหมดกันไปหลายดอลล่าเลยค่ะ  แต่คุณครูแอบเห็นน้องคนนึง  เดินบ่นตลอดทางที่ China Town ว่าของแพงค่ะ ไม่มีอะไรน่าซื้อเลย  และเดินมาบอกคุณครูอีกด้วยว่า “คุณครูคะถ้ามีอะไรถูกๆ กว่าที่ไทยและน่าสนใจมากจริงๆ  บอกหนูด้วยนะคะ”  ส่วนเพื่อนซี้ที่ชวนกันมา  แหม!!! ช็อปกระจายสไตล์ Kiwi ค่ะ

กลับถึงรีสอร์ทบ่นเมื่อยตามๆกัน แต่ตอนเดินช็อปไม่บ่นเลยนะคะเด็กๆ  หลังจากทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว  เด็กส่วนใหญ่มีนัดกันเล่นน้ำในรีสอร์ทค่ะ  เด็กหญิง 2 เด็กชาย 9 ส่วนที่เหลือของพักขากันตามอัธยาศัยค่ะ  1 หนุ่มที่ไม่ไปเล่นน้ำให้เหตุผลว่า  “ผมไม่ชอบเล่นน้ำครับ เพราะผมเป็นภูมิแพ้และกลัวจะไม่สบาย”  น่ารักอีกแบบนะคะหนุ่มมิว

คุณครูจึงแบ่งกันออกเป็น 2 ทีมในการดูแลเด็กๆ  คุณครูผู้ชายอาสาไปเล่นน้ำกับเด็กๆ  กลับมา  บอกว่าสนุกมากจนไม่อยากเลิกเล่นกันเลย  ส่วนคุณครูผู้หญิงก้อดูแลเด็กๆ ที่เหลือและเตรียมงานสำหรับวันพรุ่งนี้

เย็นนี้เด็กๆ หลายคนคิดถึงคุณพ่อและคุณแม่กันเยอะมาก มาขออนุญาติโทรหาคุณพ่อและคุณแม่กันหลายคน  แต่มี 1 สาวที่มาพร้อมเพื่อนๆ  แต่ไม่ขอโทรฯ  คุณครูจึงสอบถามว่า  “กานต์คะ  ไม่โทรหาคุณพ่อกับคุณแม่หรอคะ?”  “ไม่โทรดีกว่าค่ะ เพราะคุณแม่บอกว่าถ้าหนูโทรหาแปลว่ามีเรื่องค่ะ”  แป่ววววว!!! คุณครูเลยไม่กล้าคะยั้นคะยอให้โทรหา  แต่คุณแม่น้องกานต์ก้อโทรมาหาน้องกานต์นะคะ คุณพ่อคุณแม่ได้คุยกับลูกๆ สมใจกันไปหลายครอบครัวค่ะ

หลังจากที่T.Loyld พาเด็กๆไปซื้อนม  กลับมาแล้วมีหนุ่มน้อยมาพบครูปูแล้วบอกว่า “ครูคับมีแปรงสีฟันมั๊ยคับ”  ครูปูสงสัย “ทำไมเหรอคับโอม”….”แปรงสีฟันผมหายคับ พี่เฟิร์นบอกว่าพี่ปูมีคับ^-^!”

ส่วนสาวพลอยก็มาถามครูปูว่า “ครูคะ มีกรรไกรตัดเล็บมั๊ยคะ”  มีแน่นอนค่ะครูปูคือเซเว่นอีเลเว่นเปิดตลอด24ชั่วโมง และเป็นโรบินสันที่มีทุกสิ่งให้นักเรียนเลือกสรร

พรุ่งนี้ทีมคุณครูจะมาอัพโหลดรูป และเขียน Blog ให้ใหม่นะคะ  แบบว่าหมดแรงตามระเบียบค่ะ  เนื่องจากมีปัญหาทางเทคนิคนิดหน่อย  แต่จะพยายามรีบทำให้เสร็จให้ทันกับความคิดถึงของคุณพ่อและคุณแม่ที่รออ่าน  Blog อยู่ค่ะ

สุดท้ายนี้…เด็กๆฝากบอกว่า

รักนะ จุ๊บๆ ^^