KAS BLOG

เรื่องอากาศที่อังกฤษ ครูป้านได้บอกไว้ชัดเจนตอนปฐมนิเทศว่าให้เผื่อไว้เลยว่าจะหนาวกว่าอุณหภูมิเฉลี่ยใน Handbook เพราะดูจากอากาศเมื่อฤดูหนาวที่ผ่านมาว่ามันหนาวผิดปกติ  และได้แจ้งให้นำเสื้อหนาวสำหรับอุณหภูมิต่ำกว่า 10 องศา และ Long John คุณภาพดีมาด้วย  แต่พอดีก่อนหน้าที่เราจะมาถึง อุหภูมิตอนกลางวันก็อยู่ที่ 10 กว่า องศา ผู้ปกครองบางท่านมีเพื่อนอยู่อังกฤษ หรือเช็คอุณหภูมิ ณ วันนั้น (โดยไม่ได้เเช็ค forecast ของวันที่เราจะไป) หรือเคยไปอังกฤษในช่วงเดียวกันแล้วไม่หนาวมาก เลยคิดว่าไม่หนาวเท่าไหร่ จึงเตรียมเสื้อกันหนาวมาไม่พอ ไม่เป็นไรค่ะ เด๋วไป Brighton ถ้าใครที่เสื้อกันหนาวไม่อุ่นพอ คงได้ไปซื้อกันค่ะ เข้าทางเด็กๆเลย ได้ซื้อของใหม่อีกแว้ว…อุณหภูมิช่วงกลางวันช่วง 2-3 วันที่เรามานี่ก็ประมาณ 7-10 องศา ค่ะ ตอนกลางคืนไม่ต้องพูดถึง..หนาวมาก แต่ยู่ในบ้านก็อุ่นดีอยู่ค่ะ

—————————————————————–

สวัสดียามเช้าของที่อังกฤษค่ะ แว้บมาเขียนระหว่างรออาหารเช้า

ขอเล่าเรื่องเมื่อวานค่ะ คือก่อนมาพวกเราส่วนใหญ่เลือกดูละคร Anne Frank พอมาถึง ลุงแพททริค ชาวอังกฤษที่ดูแลกรุ๊ปเรา บอกรับไม่ได้ที่พวกเราไม่ดู Oliver เพราะเป็นละครเพลงที่ดีมาก อยากให้พวกเราเห็นฝีมือและความสามารถของเด็กที่นี่ที่เป็นผู้แสดง อีกทั้งเรื่องราวก็เขียนโดยนักเขียนที่มีชื่อเสียงมากของอังกฤษ  ลุงแพททริคลงทุนออกตังค์ค่าตั๋วให้พวกเราทุกคน  ส่วน Mr.Blend ซึ่งเป็นเจ้าหน้าอีกคนที่ประสานงานกับครูป้านก็มาช่วยนำเสนอ PowerPoint เรื่องราวคร่าวๆ เนื้อเพลง และตัวละครหลัก ให้เด็กๆฟังก่อน เพราะถ้าเด็กๆไม่เคยอ่านหนังสือมาก่อน เกรงว่าจะไม่เข้าใจเรื่องราว Patrick & Blend  present เรียบร้อย ครูป้านบอกแพททริคแล้วว่าพวกเรายังเหนื่อยจากการเดินทางอยู่ ลุงแกก็ยืนยันอยากให้ไปมาก แกบอกว่าครูที่สอนร้องเพลงในะครเรื่องนี้ จะมาสอนพวกเราร้องเพลงด้วย  และการดูละครเพลงมันเป็นวัฒนธรรมของคนอังกฤษที่มีมาแต่โบราณและยังสืบทอดมาถึงปัจจุบัน  แกบอกอีกว่า Anne franke ไม่ใช่ละครเพลง (ไม่รู้หลอกเปล่า) สรุปอยากให้ดูมากๆ  ครูรู้ว่าทุกคนยังเหนื่อยจากการเดินทางอยู่ แต่คิดดูอีกทีว่า กลับไปบ้านก็คงไม่ได้นอนกันหรอกค่ะ น่าจะคุยกันมากกว่า เลยเชียร์ให้ไปดู เด็กๆ ส่วนใหญ่ก็ตกลงไปดูกันค่ะ Win & Tan ลังเลๆ พอครูป้านชวนจริงๆก็ยอมไป  มีแต่แพทกับบีมที่ไม่ได้ไป อยากกลับไปสระผม ครูก้เข้าใจค่ะ

ตอนนี้ครูมาถึงโรงเรียนแล้วค่ะ  Ant กับ Jeen มาถึงคนแรกเลย เล่าเรื่องเมื่อคืนต่อนะคะ  เราใช้รถ 3 คัน ไป Eastbourn Theater เป้นรถมินิบัส 1 คัน ของโรงเรียน ซึ่งขับโดย Mr.Mark อีก 1 ทีมงานของเราที่ดูแลเรื่อง homestay ส่วนอีก 2 คัน เป็น Taxi พอเด็กๆเห็น Taxi ก็อึ้งๆ นี่หรอคะครู Taxi คือมันเป็นรถตู้สวยงามคันใหญ่เชียว นั่งได้ 7-8 คน ใช้วลาเดินทาง 20 นาที  เราได้ที่นั่งด้านหน้าตามที่ลุงแพททริคคุยโว  ช่วงละครเริ่ม สนุกสนาน กันมาก ผ่านไปสักพัก พวกเราเริ่มหลับ (รวมทั้งครูด้วย) ละครเล่นไปได้ครึ่งเรื่อง เค้าก็มีเบรค 10 นาที ช่วงนี้หลายคนเริ่มตื่น พอละครแสดงต่อบางคนก็ดูต่อ บางคนก็หลับต่อ ตอนละครใกล้จบ คนดูสนุกกันมาก ตบมือตามจังหวะเพลงกันเสียงดังสนั่นโรงละคร  พวกที่หลับก็ตื่นกันเพราะเสียงกรี๊ด เสียงตบมือ และเสียงเพลงที่สนุกมาก เหลืออยู่ 2 คน แถวหน้าที่ไม่ยอมตื่น Ant & Jeen นั้นเอง 5555 ครูป้าน วานเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆช่วยปลุก

ออกจากโรงละคร สาวๆจับกลุ่มคุย วิพากวิจารย์ถึงตัวแสดงคนนั้น..คนนี้หล่อ 🙂

วันนี้พึ่งเป็นวันที่ 3 ที่อยู่ที่ Seaford ให้เวลาเด็กๆปรับตัวกันก่อนนะคะ  ทุกคนกำลังเรียนรู้เส้นทางมาโรงเรียน และการใช้ชีวิตที่นี่  หากน้องมีปัญหาอะไร อยากให้น้องเป็นคนแจ้งคุณครูเอง การที่น้องแจ้งผู้ปกครองเป็นเรื่องที่ดี  แต่น้องควรแจ้งคุณครูด้วยตัวเองด้วยเช่นกัน กรุ๊ปนี้ไม่มีเด็กอายุต่ำกว่า 12 ปี ลูกๆของเรากำลังโต การหัดเรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาต่างๆ ด้วยตัวเอง เป็นสิ่งที่เด็กๆควรทำเป็นอยางยิ่ง ถ้าเด็กๆมาคุยกับครูด้วยตัวเอง เราจะช่วยแก้ปัญหาไปด้วยกัน แล้วเด็กๆก็จะเรียนรู้ด้วยตัวเองว่าทุกปัญหามีทางแก้ไข  ณ ตอนนี้เท่าที่เช็คดู เด็กๆแฮปปี้กับโฮมเสตย์  มีบ้างส่วนน้อยที่ไม่ชอบอาหาร Fortune ได้ lunch box เป็นข้าวมา โฮสต์คงหวังดีเห็นเป็นเด็กไทย น้องบอกไม่ชอบ และจะคุยกับโฮสต์เอง คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรค่ะ  วันพฤหัสฯหลังจาก Walking Tour ใน Seafod รถมินิบัสโรงเรียนส่ง Fortune ลงหน้าบ้านพอดี น้องเดินข้ามถนนเล็กๆไป แต่ไม่เดินเข้าบ้าน เดินหลงทิศไปอีกทาง  พอดีโฮสต์ยืนอยู่หน้าบ้าน เห็น Fortune เดินไปอีกทาง โฮต์ยืนโบกมือไหวๆ Fortune I’m here!!!  ก็ได้หัวเราะกัน  แหมก็บ้านมันเหมือนกันทุกหลังนี่เนอะ!!  วันพฤหัสฯตอนไป walking tour ใน Seaford เห็น Fortune คัน..เกาแขนเกามือ และมีอาการบวมแดง สงสัยว่าน้องต้องแพ้อะไรแน่ๆ สอบถามน้อง น้องบอกไม่เคยแพ้  ครูป้านดูแล้วเป็นค่อนข้างมาก เลยซักต่อ น้องบอกสิ่งแปลกปลอมที่ใช้คือ สบู่ของโฮสต์ เพราะคืนแรกยังหาของตัวเองไม่เจอ ตอนนั้นอยู่ในเมืองพอดี ครูเลยพาน้องเข้าร้านขายยาไปถามเภสัชกร   เภสัชกรให้ยามากิน บอกว่าถ้ากินแล้วไม่ดีขึ้นให้ไปหาหมอ  วันรุ่งขึ้นน้องก็หายแล้วค่ะ โล่งอก ครูป้านกะว่าจะซื้อสบู่อ่อนๆมาให้น้องใช้ น้องบอกว่าเจอสบู่ของตัวเองแล้ว  ส่วน Pat & Beam อยากกิน American breakfast แบบ Full option และไม่ชอบอาหารกลางวัน ที่เป็นแซนด์วิชแฮมรมควัน น้องบอกจะคุยกับโฮสต์เอง  ถ้ายังไม่โอเค เด๋วครูป้านจะคุยให้ค่ะ (อาหารกลางวันน่าจะเปลี่ยนได้  แต่อาหารเช้าคงจะยากค่ะ)  เพราะทุกบ้านก็ทานกันง่ายๆเป็นขนมปังปิ้ง เนย ซีเรียล นม  แต่ทุกคนบอกแฮปปี้กับโฮสต์นะคะ (วันนี้พึ่งให้กรอกแบบสอบถามไป)

เมื่อตอนสายๆครูป้านแอบไป Eastbourn มา ไปซื้อซิมให้เด็กๆ ครูป้านบอกเด็กๆว่า ถ้าคุ้นเคยกับเส้นทางเมื่อไหร่ จะอนุญาตให้ไปช้อปปิ้งหรือเที่ยว Eastbourn หลังเลิกเรียนได้ (ครูไปด้วยนะคะ) Eastbourn มีห้างและร้านค้ามากมายค่ะ คึกคักกว่า Seaford ซึ่งเป็นเมืองเล็กๆ  Seaford ถนนหนทางเล็กๆ รถไม่พลุกพล่านนะคะ ข้ามถนนก็ง่าย ปลอดภัยค่ะ เด็กๆที่เดินมาโรงเรียนไม่มีอะไรหน้าห่วงค่ะ  จาก Seaford ไป Eastbourn นั่งรถเมล์จากหน้าโรงเรียน ใช้เวลา 20 นาที  ที่บอกครูต้องไปด้วย  เพราะ Eastbourn คนเยอะมากทีเดียวค่ะ จะห่วงเรื่องความปลอดภัย และไม่อนุญาตให้ไปเย็นวันศุกร์กับเสาร์ เพราะขี้เมาเยอะ คนอังกฤษชอบดื่มในศุกร์กับเสาร์

ขณะที่ครูป้านเขียน เด็กๆกำลังเล่น Cricket กันอยู่ค่ะ วันนี้แดดออก ดีใจมาก คืนที่เรามาถึง เด็กๆก็รู้แล้วว่าอากาศหนาว เช้าวันพฤหัสฯ มาโรงเรียนก็ยังแต่งตัวไม่เหมาะสม ตอนบ่ายต้องไป walking tour Seaford หนาวงั่กๆเลยค่ะ นี่แหละค่ะ เรียนรู้จากประสบการณ์ตรง วันศุกร์แดดออก ดีใจกันใหญ่ ทีนี้เด็กๆรู้แล้วว่าทำไมฝรั่งชอบตากแดด  วันนี้ครูเตือนให้ดื่มน้ำกันเยอะๆ ไม่งั้นจะปวดหัวและไม่สบาย เพราะอากาศที่นี่หนาว เราจะไม่หิวน้ำ ยังมีเสียงรอดออกมาแบบไม่ค่อยเชื่อว่า “จริงหรอ”  เด็กวัยนี้จะเป็นแบบนี้แหละค่ะ ต้องเจอกับตัวเองแล้วถึงจะเชื่อว่าจริง

ตามโปรแกรมเดิม วันศุกร์ มี welcome party แต่ครูป้านขอเลื่อนไปเป็นวันอังคารหน้าแทน เพราะวันนี้อยากให้เด็กๆกลับบ้านเร็วไปพักผ่อน เตรียมตัวสำหรับโปรแกรม Brighton ในวันเสาร์  เราจะนั่งรถไฟกันค่ะ ตอนเช้าโฮสต์มาส่งที่สถานีรถไฟ ใช้เวลาเดินทาง 30 นาทีทางรถไฟ ถ้ารถเมล์ก็ 45 นาทีค่ะ Brighton เป็นแหล่งชอปปิ้งที่ดีไม่แพ้ London เป็นเมืองชายทะเลที่มีชื่อเสียงของอังกฤษ

เรื่องโทรศัพท์  คนที่ใช้ซิมขนาดธรรมดา ตอนนี้โทรกลับไทยได้นาทีละ 2 เพนนี  ส่วนคนที่ใช้ซิมเล็ก ต้องเปลี่ยนโปรโมชั่นก่อนถึงจะโทรได้ในราคานี้  พอดีใส่ซิมเสร็จก็ไปเล่น cricket กันแล้ว  เด๋วเด็กๆเล่นกีฬาเสร็จ จะเอาพวกซิมเล็กมาเปลียนโปรให้อีกทีค่ะ

Ant 44 7 513 941 914

Jeen 44 7 842 322 197

Patty 44 7 513 941 913

Ploy 44 7 842 322 196

Pin 44 7 513 941 912

Mint Preechaya 44 7 842 322 198

Beam 44 7 513 941 948

Fortune 44 7 842 322 182

Inn 447 513 941 953

Unn 44 7 842 322 183

Bim 44 7 842 322 184

Nicky 44 7 513 941 998

Pan 44 7 842 316 990

Pat 44 7 842 316 989

proud 44 7 842 316 988

Grace 44 7 842 316 987

Sand 44 7 513 941 892

Sine 44 7 513 941 986

Ji 44 7 513 941 991

One 44 7 513 941 964

Putter 44 7 928 488 553

Nolf 44 7 842 316 991

Mint 44 7 708 387 657

Tan 44 7 842 316 986

Win 44 7 928 466 275

Pop 44 7 513 941 959

รู้สึกว่า micro sim จะมีปัญหานิดหน่อย ทางร้านแจ้งว่าได้ register ให้ตามโปรโมชั่นที่เราเลือกเรียบร้อย  แต่พอมาถึงกลับไม่ใช่อย่างนั้น ครูยุ้ยลองทดสอบ โทรกลับไทยนาทีเดียว 1.5 ปอนด์ ครูเลยบอกเด็กๆว่าอย่าพึ่งโทร แล้วครูก็จัดการโทรไปที่ร้าน ซึ่งเค้าบอกจะดำเนินการแก้ไขให้ ณ ตอนนี้ 17.09 โทรศัพท์ใช้ได้เรียบร้อยแล้วตามโปรโมชั่นที่แจ้งค่ะ  อ่อ..น้องที่ใช้ BB มี 2 คน Pat & Ant ยังใช้ไม่ได้ค่ะ เด๋วพรุ่งนี้ไป Brighton จะพาน้องไปที่ร้านให้เค้าดูให้ค่ะว่ามีปัญหาอะไร

ครูป้าน upload รูปให้ดูพอหอมปากหอมคอนะคะ ขอสารภาพว่ารูปตอนโฮสต์มารับในวันแรก ถ่ายได้ไม่ครบทุกคน เพราะครูมือสั่นหนาวมาก แถมยังมืดมาก กว่าจะหยิบกล้องขึ้นมาได้ เลยพลาดไปบ้างค่ะ

วันนี้เด็กๆเริ่มเดินกลับบ้านเอง ยกเว้น Proud ที่โฮสต์มารับ-ส่ง ส่วนป๊อบซึ่งบ้านไกลสุด โทรศัพท์หาโฮสต์จะถามว่ามารับหรือเปล่า พอโฮสต์รับสายปีอบส่งโทรศัพท์ให้ครู อ่าว..เรื่องอะไรล่ะ  ป๊อบพูดเองสิ  ป๊อบเลยต้องคุยกับโฮปเอง ได้ความว่า โฮสต์บอกแล้วแต่ป๊อบจะให้โฮสต์มารับหรือจะเดินกลับก้ได้ แต่สุด้ทายป๊อบตัดสินใจเดินกลับเอง แถมมีพัตเตอร์กับนอล์ฟเดินตามไปส่ง ทั้งๆที่บ้านป๊อบอยู่ไกลกว่า น่ารักจริงๆ หนุ่มๆเราน่ารัก เป็นสุภาพบุรุษทุกคนค่ะ เด็กๆทุกคนมีโทรศัพท์และแผนที่ ครูก็เลยไม่ห่วงมากเท่าไหร่ค่ะ เมื่อเช้า Pat & Beam เดินมาโรงเรียนหลงทาง เลยเดินกลับไปบ้าน โฮสต์ก็ขับรถมาส่งให้ที่โรงเรียน เมื่อกี้ (ตอนเลิกเรียน) ครูโทรเช็คทุกคน เดินถึงบ้านเรียบร้อยค่ะ บิ๋มบอกใช้ GPS นำทาง แหม..ไม่ยอมจำทางเองเลยนะเนี่ย  อ่อ..มีบ้านมิ๊นท์รมิตากับทรายที่ระยะทาง 2 กม.กว่าๆแต่เดินขึ้นเขาหน่อย มิ๊นท์บอกโอเคอยากลดความอ้วนอยู่พอดี แต่ทรายหลับไปแล้วเพราะไม่ค่อยสบายเจ็บตาเลยยังไม่ได้คุยกัน เด๋วพรุ่งนี้จะถามน้องว่าเดินไหวไม๊ ถ้าไม่ไหวครูจะคุยกับโฮสต์ให้มาส่งค่ะ สักครึ่งทางก็ได้

—————————————

We have arrived at London Heathrow airport safely at about 18.45. The flight was smooth as silk as advertised. Good food good services. We went through the UK immigration without any problem. We are now on the way to Seaford.

เมื่อคืนมาถึง รีบ upload blog จากโทรศัพท์ตอนอยู่บนรถโค้ช  ตอนที่เขียนนี้เป็นตอนเช้าที่โรงเรียนแล้วค่ะ  เด็กๆทุกคนกำลังทำ Placement Test อยู่ เมื่อคืนเรามาถึง Seaford ประมาณสามทุ่มกว่าเกือบสี่ทุ่ม ตอนมาถึงที่ Airport เด็กหลายคนพูด ใครบอกว่าหนาวเนี่ย?? ไม่เห็นจะหนาวเลย  พอมาถึงโรงเรียนตอนเกือบสี่ทุ่ม อุณหภูมิ 0-3 องศา เต้นกันเหยงๆเลยค่ะ หนาวของจริง โฮสต์มารับไปเรียบร้อย

ผู้ปกครองที่ใช้ whatsapp และเคยคุยกับครุป้านทาง whatsapp แล้วตั้งแต่ที่เมืองไทย ให้ลองทักครูป้านมาที่ contact เดิมก่อนนะคะ  ถ้าครูป้านไม่ตอบแสดงว่าใช้ไม่ได้ ให้เม็มเบอร์ใหม่ที่ UK ของครูป้านลงโทรศัพท์ และทักครูป้านมาที่เบอร์ใหม่เลยนะคะ 44 756 423 8115

เรื่องซื้อซิมการ์ดของเด็กๆ  ที่ Seaford ไม่มีซิมมากถึง 26 อัน จึงต้องเข้าไปซื้อที่ Eastbourn ครูป้านจะพยายามไปซื้อให้คืนนี้ แล้วเอามาให้น้องพรุ่งนี้ (วันศุกร์) นะคะ  ถ้าไม่ได้จริงๆคงต้องรอวันเสาร์ที่จะเข้าไป London ค่ะ  เพราะเด็กๆใช้ micro sim กันเยอะ  ถ้าได้เบอร์มาแล้ว ครูป้านจะโพสต์เบอร์โทรน้องทุกคนขึ้น Blog นะคะ ตอนนี้โทรเข่้าบ้านโฮสก่อนนะคะ

I’m writing from my mobile phone so Im writing in English. Tonight we all are going to see the musical at Eastbourne theater. We will be back home quite late around 10pm. So may not call your child tonight.

วันนี้ครูป้านยุ่งมาก ต้องประชุมกับเจ้าหน้าที่ทางโรงเรียน คืนนี้ถ้ายังมีแรงจะเข้ามาคุยต่อค่ะ