Bay Fair & Bay Wave

April 30th, 2010 | Author: admin

เช้านี้เอี๋ยวที่เป็นไข้ตั้งแต่เมื่อวาน ดีขึ้นแล้ว ไม่อยากนอนอยู่บ้าน อยากมาด้วย ครูป้านบอกถ้าไหวก็มาได้เลย ดีใจจังที่เอี๋ยวดีขึ้น และไม่อยากให้มีใครไม่สบายอีก

วันนี้เราขึ้นรถเมล์ไป Bay Fair กัน รถเมล์ที่นี่มาตรงเวลามาก เราต้องนั่งรถเมล์ไปลงที่ Tauranga City ก่อน ใช้เวลาประมาณ 20 นาที แล้วก็เปลี่ยนรถไป Bay Fair อีก 10 นาที ครูป้านเชื่อว่าเด็กๆหลายคนไม่เคยขึ้นรถเมล์มาก่อน ตอนที่รอต่อรถที่ Tauranga เรารอที่ต้นสายเลย แต่ยังไม่ถึงเวลารถออก ประตูรถจึงยังไม่เปิดให้ขึ้น มีเสียงบ่นจากเด็กบางคนว่าทำไมเค้าไม่เปิดให้ขึ้น เราเอาเงินมาให้เค้าตั้งเยอะ ประมาณว่ามีเงินแล้วจะต้องได้ความสะดวกสบายทุกอย่าง อาจจะติดภาพไปเที่ยวกับบริษัททัวร์พักโรงแรม 5 ดาว แต่วันนี้ครูป้านพามาลุยแบบ backpack กางแผนที่ขึ้นรถเมล์กันเลย หลงก็ถามเอา ค่ารถเมล์ก็ต้องต่อรอง เพราะเราไม่มีบัตรนักเรียน แต่บอกเค้าว่าเราเป็นนักเรียไทยมาเรียน short term ที่นี่ เค้าก็ให้ค่ะ ได้ราคานักเรียน 1.5 ดอลล่า

พอถึง Bay Fair เราก็แยกย้ายกันเดินตามสะดวก เดินไปเดินมาก็เจอกันเป็นระยะ ห้าหนุ่ม intermediate เริ่มต้นด้วยซูชิก่อนเลย เหมือนโกรธกัน ตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่ยั้ง ครูป้านพาเด็กหลายคนเข้าร้านหนังสือ Whitcoulls น้ำผึ้งได้หนังสือลดราคาเป็นคนแรก แบมบี้กับคะน้าได้ชุดงานประดิฐ์ลดราคาเหมือนกัน

ผู้หญิงทุกคนทั้งเด็กและครู ไม่มีใครพลาดร้านเครื่องเขียน Smiggle โดนเราถล่มไปเรียบร้อย ครูป้านเองก็โดนไปหลายตังค์อยู่ เวลาซื้อของแบมบี้จะไม่แค่ซื้อเฉยๆ ชอบพูดคุยกับพนักงานขายหรือแคชเชียร์ในร้าน พนักงานก็จะพูดคุยกับแบมบี้ด้วยความเอ็นดูในความสดใสน่ารักของเธอ ที่ Smiggle แบมบี้บอกพนักงานขายว่าคุณแม่แบมบี้เคยซื้อ Smiggle มาให้จากออสเตรเลีย แบมบี้ชอบมากๆ เลยชวนเพื่อนมาซื้อ ครูป้านก็ยืนอมยิ้มฟังหนูแบมพูดเพลินดี

น้ำผึ้งตรวจสอบใบเสร็จร้านหนังสือ Whitcoulls แล้วพบว่าทางร้านหนังสือคิดราคาเต็มจึงกลับไปสอบถาม ทางร้านก็แก้ไขคืนเงินมาให้ ส่วนนุ่นพบว่าร้าน Smiggle ทอนแบงค์ขาดมาให้ ครูป้านก็บอกให้กลับไปเจรจาขอเปลี่ยนกับทางร้าน นุ่นก็ได้แบ๊งค์ใบใหม่มา เอี๋ยวมาถามครูป้านว่าซื้อลูกบอลมาแล้ว พอดีไปเจออีกแบบที่ชอบมากกว่า ขอเปลี่ยนแบบได้ไม๊ ครูป้านบอกได้ ให้ไปติดต่อที่แคชเชียร์ แป๊บเดียวเอี๋ยวแอนด์เดอะแก๊ง ก็ได้เปลี่ยนลูกบอลใหม่สมใจ ทุกอย่างที่เล่ามานี่เด็กๆทำด้วยตัวเองทั้งหมดค่ะ ครูป้านแค่ให้คำแนะนำ เวลาครูป้านเห็นเด็กๆมีความกล้า รู้จักแก้ปัญหาด้วยตนเอง แล้วสุขใจหายเหนื่อยจริงๆค่ะ

ในที่สุดเพชรใหญ่ก็ได้หมอนขนเป็ดที่ป่ะป๊าสั่งมา ดีใจด้วยที่ภาระกิจนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

ต้นไทรได้ซื้อปืนที่ K Mart ไปเรียบร้อยแล้ว ปืนของฟัดจี้ที่ว่าใหญ่ ต้นไทรใหญ่กว่าอีก ส่วนโอมก็ได้ปืนอันเล็กหน่อย

ร้านเสื้อผ้าที่ได้ตังค์เด็กเราไปมากสุดน่าจะเป็น Jay Jay ร้านนี้จะมีทั้งที่ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์

ช่วงนี้ใกล้วันแม่ ของเกี่ยวกับผู้หญิง พวกเสื้อผ้า น้ำหอม เครื่องครัว ลดราคาสุดๆ น่าซื้อมาก แต่คงไม่สามารถแบกกลับมาได้

พอบ่ายสามเราก็เคลื่อนย้ายขบวนไป Bay Wave กัน อยู่ข้างๆนี่เองค่ะ เดินไปนิดเดียว ครูป้านจัดการจ่ายตังค์ เค้าเก็บ 2 ราคา คือราคาว่ายน้ำอย่างเดียว กับราคาแบบเล่นสไลเดอร์ด้วย ก็แปลกดี แน่นอนเราซื้อแบบเล่นสไลเดอร์ด้วย ปรากฏว่าสไลเดอร์เปิดให้เล่นแค่ครึ่งชั่วโมงก็ปิด เค้าบอกเปิดเป็นรอบ รอบละแค่ครึ่งชั่วโมง เราก็งงๆเพราะตอนโทรมาสอบถามก็ไม่ได้บอกเรา แต่เด็กๆก็ยังสนุกกันอยู่ ไปเล่นน้ำพุกันมั่ง หรือเล่นอย่างอื่นๆมั่ง ครูป้านเล่าเรื่องสไลเดอร์ให้บาบาร่าฟัง เธอบอกว่าวันจันทร์จะโทรมา complain ทางสระและขอเงินค่าสไลเดอร์คืนให้ครูป้าน

Bay Wave เป็นสระน้ำอุ่นเหมือนกัน เด็กๆชอบที่นี่มากกว่าที่ Mt. Munganui Hot Salt Pool ที่ไปสัปดาห์ที่แล้ว เพราะเป็นสระ indoor และมี สไลเดอร์และน้ำพุ

เอี๋ยวกับแสตมป์พึ่งฟื้นไข้ เลยไม่ได้ว่ายน้ำ โอมบอกกลัวเป็นหวัดเลยไม่ว่ายเช่นกัน ส่วนนุ่นกับเพชรเล็กไม่อยากว่าย ครูป้านพาพวกที่ไม่ว่ายน้ำไปเดินเล่นที่ Bay Fair ต่อ ยกเว้นเพชรเล็กที่นั่งรอที่สระ เดินเสร็จ แวะกินที่ food court กันอีกรอบ (ไม่รู้มื้อไหนเหมือนกัน) แล้วก็กลับมาที่สระว่ายน้ำ ห้าโมงครึ่งโฮสต์เริ่มทยอยมารับกลับบ้าน

คอยติดตามเรื่องมันๆที่ไปเที่ยวกันมาวันเสาร์นี้นะคะ