KAS BLOG

วันนี้เน็ทโรงแรมเดี้ยงค่ะ คนคงใช้เยอะมาก พึ่งจะใช้ได้ตอนสี่ทุ่มครึ่งนี่แหละค่ะ นึกว่าจะไม่ได้โพสต์ซะแล้ว ถ้าไม่ได้โพสต์รูปแสดงว่าเน็ทมันไม่ไหวจริงๆนะคะ

วันศุกร์เราเดินทางมาถึงโรงแรม Premier Inn ค่ำมากแล้ว พอเข้าห้องปุ๊ป อาหารเย็นก็มาเสริฟถึงที่ห้อง มื้อเย็นเป็นข้าวไก่ย่าง แต่ออกจะแข็งๆและจืดหน่อย เช้าวันเสาร์ที่ 14 กค. morning call กันตอน 6.30 อาหารเช้ามาเสริฟที่ห้องเหมือนเดิมเป็นแซนวิช ด้านนึงเป็นไส้ไข่ อีกด้านเป็นมะเขือเทศกับชีส ก็จืดๆอีกเหมือนเดิม  เช้านี้พี่เจินและพี่แพนง่วนกับการชี้แจงรายละเอียดให้น้องๆทราบกี่ยวกับรายละเอียดวิชาต่างๆ และเปิดโอกาสให้น้องๆเปลี่ยนวิชา มีน้องๆจำนวนมากต้องการเปลี่ยนวิชา ดูเหมือน Wild Life จะขายดีสุด วันนี้พี่เจินกับพี่แพนใช้เวลาทั้งวัน ไปต่อสู้เพื่อให้น้องๆได้เปลี่ยนมาเรียนในวิชาที่ตัวเองต้องการ จนกระทั่ง 5 โมงเย็นกว่าๆ ถึงเวลาที่เราต้องกลับที่พัก พี่ทั้งสองก็ยังต้องอยู่เจรจากับทีมงานของดูไบต่อ กว่าจะกลับมาถึงที่พักก็เกือบสามทุ่ม ครูป้านนำทีม 45 ชีวิตกลับมาที่พักก่อน และ ในที่สุดพวกเราก็ได้เปลี่ยนตามที่ต้องการ เย้ๆๆๆ  ยกเว้นแค่ 2 คน เท่านั้น คือ ต้นข้าว และ พิม เพราะเปลี่ยนวิชาในหมวดเดียวกัน ทางทีมงานดูไบไม่ยอมจริงๆ  แต่น้องก็โอเคค่ะ เพราะวิชาที่เลือกไว้คือ Art เป็นเรื่องที่สนุกและน้องสนใจอยู่แล้ว  ต้องตบมือให้พี่ทั้ง 2 ดังๆเลยค่ะ ทุ่มเทมาก

วันนี้ช่วงเช้าเราไปร่วม พีธีเปิดการประชุมทางวิชาการของ Asia Pacific Conference on Giftedness ที่ World Trade Center มีคนใหญ่คนโตมากล่าวเปิดงานหลายคน มีทั้งรัฐมนตรีกระทรวงอุตสาหกรรม รัฐมนตรีกระศึกษาธิการ รวมทั้งภริยานายกรัฐมนตรีมาเลเชียก็มา speech ด้วย สุภาพสตรีหมายเลข 1 ของมาเลเชียคนนี้พูดดีมากนะคะ ทำการบ้านมาดี เธอบอกว่า เธอไม่ใช่ครู เธอไม่ใช่นักวิชาการ แต่เธอเป็นแม่บ้าน ที่มีความสนใจในเรื่องการพัฒนาศักยภาพในตัวเด็กเป็นอย่างยิ่ง เรียกเสียงตบมือได้ดังทีเดียว

ตอน 11 โมงเราเคลื่อนย้ายเข้าไปในโซนเครื่องเล่นต่างๆใน World Trade Center ต้องเสียตังเองค่ะอันนี้ น้องๆก็สนุกสนานกันไป เราเคลื่อนย้ายขบวนไปทานอาหารกลางวันที่ Institute of Applied Technology ซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน Youth Summit ได้ทานอาหารกลางวันค่อนข้างช้า แต่มื้อนี้อาหารถูกใจเกือบทุกคน เป็น hot meal มีให้เลือกหลายอย่าง ช่วงบ่ายเป็นพิธีเปิดของ Youth summit ก็มีประมาณว่าเป็นเจ้าชายชื่อยาวมากจำไม่ได้ค่ะเป็นราชวงศ์ชั้นสูงมาเปิดงาน

หมดวันแบบหมดแรงกันถ้วนหน้า ตอนกลับมาถึงโรงแรมครูป้านได้กล่าวชื่นชมเด็กๆทุกคนและขอบคุณจากใจจริงๆที่มีความอดทนอดกลั้น มีน้ำใจ ดูแลกันและกัน เวลามีปัญหาขลุกขลักต่างๆที่เกิดจากความเป็นมือใหม่ของเจ้าภาพ  เด็กกลุ่มนี้น่ารักมากค่ะ มีความอดทนประทับใจจริงๆค่ะ (มีแต่ครู 3 คน เท่านั้นที่วีนผู้จัดงานเค้าไปเรื่อย อิอิ) นี่แหละอนาคตของชาติ

วันนี้ ขนมทั้งหลายที่ครูป้านหอบหิ้วมาจากไทย ได้แบ่งปันน้องผู้หิวโหยไปเกือบหมด 555 ช่วงเย็นตอนที่อาหารเย็นยังไม่มา เด็กๆก็มาเคาะห้องครู ขอมาม่ากันใหญ่ ครูก็ให้เอาไปแบ่งๆกัน เพราะไม่มีพอสำหรับทุกคน ได้อาศัยกาน้ำร้อนที่พี่อาร์ตเอามาจากไทย ใช้คุ้มเลย  ครูกำลังคิดว่าอยากพาเด็กๆไปคาร์ฟู ตอนนั่งรถผ่านมองเห็นใหญ่โตมโหราฬ จะได้ไปซื้ออาหารมากักตุนไว้บ้าง เด๋วพรุ่งนี้นี้คงหาวิธีดูอีกทีนะคะ ยังไม่คอนเฟิร์ม