KAS BLOG

Archive for April, 2012

วันนี้เป็นวันเสาร์สนุกอีกหนึ่งวันของพวกเราทุกคน  อากาศที่ค่อนข้างแปรปรวนก็ยังเป็นใจให้เราได้เที่ยวกันอย่างสบายอุรา มีฝนโปรยเล็กน้อยส่งเราขึ้นรถบัสในตอนเช้า  เด็กๆ มาพร้อมหน้ากันก่อนแปดโมงเช้าตามนัด  Win ที่ประสบอุบัติเหตุหลังฟาดแข้งกับเพื่อนชาวกีวีก็อาการดีขึ้นมาก  เราทุกคนต่างจับตามองไปที่เท้าและการเดินของ Win แต่ไม่เห็นอาการผิดปรกติขณะที่เดินขึ้นรถบัส

ครู: Win หายเจ็บแล้วเหรอ

Win: ผมก็พยายามเดินให้เป็นปรกตินี่ไงครับ

ครู : !!!

สรุปว่ายังเจ็บและบวมอยู่บ้างค่ะ  แล้วก็ทานยาตามหมอสั่งเรียบร้อยก่อนมา  แถมยังบอกด้วยว่าเล่น Jet boat ได้แน่นอน!

เมื่อทุกคนพร้อมเราก็ลุยตรงไปที่เมือง Taupo กันทันที  ระหว่างทางก็ยังมีฝนโปรยปรายเป็นระยะ แต่ก็ทำให้ได้บรรยากาศที่สวยงามไปอีกแบบ เด็กหลายคนชอบใจและก็เห็นตรงกันว่าดูเหมือนหิมะมากกว่าฝน

ระหว่างทางเด็กๆ ก็ได้ Tata หัวหน้าฝ่ายบันเทิงคอยนำเล่นเกมต่างๆ มากมาย ที่ขำที่สุดสำหรับครู คือ เกมต่อเพลง  เด็กๆ แบ่งทีมหน้ารถและหลังรถ เพราะครูไม่ให้ขยับตัวจากที่นั่งมากมาย  ฟังไปก็ขำไปเพราะหลายคนคิดถึงเพลงที่ไม่ควรคิดได้ต่างๆ กันไป เช่น

เพลงที่ขึ้นต้นด้วย ส.เสือ Win: สวัสดีวันปีใหม่พาให้บรรดาปวงท่านสุขสันต์…

เพลงที่ขึ้นต้นด้วย ม.ม้า Pine: มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์น่าดู…

คนที่คิดเพลงที่มาจากโฆษณาได้มากมาย และร้องเพลงตามพี่ๆ ได้ตลอดก็คือ Nub

ส่วน Poon ก็จะคอยเป็นทั้งตัวช่วยและตัวป่วน เพราะแอบคิดช่วยเค้าแล้วก็ร้องออกมาเลย ทำให้ Punn พี่สาวต้องโวยวายให้หยุดร้องอยู่เป็นระยะ

วันนี้ครูบี๋สบโอกาสได้นั่งคู่กับหนุ่มน้อย Oaky เลยได้ความรู้ใหม่เกี่ยวกับต้นไม้และดอกไม้มากมาย  อีกอย่างที่เพิ่งทราบคือหนุ่มน้อยของเราคุยเก่งมากกกกก  มีการชี้ชวนชมดอกไม้และต้นไม้หลากสีสันตลอดเส้นทาง  ถ้าช่วงไหนที่ครูเริ่มเงียบๆ ไปก็จะเจอประโยคเด็ดๆ เช่น

Oaky: ครูบี๋รู้ไม๊ว่าเค้าเอากาวทาให้ต้นไม้ติดกันได้ด้วย แต่ต้องเป็นกาวพิเศษไม่ใช่กาวตราช้าง แล้วต้นไม้แต่ละต้นก็ปลูกในดินที่ต่างกัน บางต้นเกิดในดินทราย ก็ต้องเลี้ยงให้เค้าโตในดินทราย ฯลฯ

ครูบี๋: อืมมม…..

Oaky: แต่บางทีครูบี๋ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร!!!

ครูได้แต่สัญญากับตัวเองว่าไว้ขากลับจะแอบนั่งงีบหลับคนเดียวให้จงได้ J

เราได้พักกลางทางเพื่อแวะเข้าห้องน้ำกันประมาณสิบนาที  เด็กๆ กระโจนเข้าใส่ชิงช้าในสวนเล็กๆ โดยไม่ได้นัดหมาย  แถมเรายังได้ทาน egg pie แสนอร่อยที่ Ms.Barbara เจ้าหน้าที่ Intermediate School ทำมาให้ด้วย

เราไปถึงน้ำตกที่ค่อนข้างใหญ่และสวยงาม Huka Falls เป็นจุดแรก  เด็กๆ ตื่นเต้นกับสายน้ำสีเขียวสวยที่ไหลเชี่ยวกราก  เราเดินเก็บภาพกันซักระยะ  เมื่อกลับมาที่รถบัส ปรากฏว่ารถสตาร์ทไม่ติด  โชคดีเป็นที่สุดที่มีเจ้าหน้าที่จาก Intermediate School คือ Ms.Barbara และ Ms. Monica คอยตามมาช่วยดูแลด้วย  เราก็เลยได้เรียกใช้บริการรถ  taxi van ของเมือง Taupo ซะเลย  เราได้ไปเที่ยวต่อที่สถานที่ที่กระโดดบันจี้  เด็กๆ ได้เห็นสถานที่จริงคือหน้าผา และ แม่น้ำสายใหญ่  หนึ่งสาวน้อยผู้กล้าอยากจะขอลองกระโดดซักครั้ง

Pim: หนูขอกระโดดได้ไม๊อ่ะ

ครูบี๋: คุณแม่ไม่อนุญาตไม่ใช่หรือคะ  แล้วครูก็ไม่มีจดหมายอนุญาตจากผู้ปกครองด้วย

Pim: แต่ครูก็ไม่มีจดหมายที่แม่ไม่อนุญาตไม่ใช่เหรอคะ!!!

จากนั้นเราก็ไปพักทานกลางวันกันที่สวนสาธารณะในเมือง Taupo เด็กๆ ตื่นเต้นกับสนามเด็กเล่นมากดั่งว่าไม่เคยเล่นกันมาก่อน  ครูต้องกำชับให้ทานกลางวันให้อิ่มเต็มที่แล้วจึงจะอนุญาตให้ไปเล่นได้  งานนี้ก็ฟ้องด้วยภาพนะคะว่าใครมีทักษะในการปีนแค่ไหน  หรือว่าใครมีทักษะในการเล่นหมากรุก หมากฮอส นานาสารพันเกมจริงๆ ค่ะ

ในขณะที่เรากำลังล้อมวงทานกลางวัน

Ning: เรามานิวซีแลนด์คราวนี้มีเด็กสาธิตจุฬาเป็นสิบคนเลยค่ะ

ครูบี๋: นั่นสินะ…นี่ครูบี๋ยังคิดไม่ออกเลยว่าเพื่อนที่เป็นรองครูใหญ่ที่สาธิตน่ะชื่ออะไรน๊า

Natty:  โห! ใครจะไปรู้ล่ะครูบี๋..รองครูใหญ่มีตั้งเป็นสิบคน

Tata: ทำไมเยอะงั้นล่ะ แค่สองคนก็เยอะแล้วน๊า

ครูบี๋: นั่นน่ะสิ…ครูบี๋ว่าซักสามนี่ก็เก๋แล้วนะ

Natty: ไม่รู้สิ…ก็เห็นเค้าเป็น รศ. กันทั้งนั้นนี่!!!

เวลาบ่ายโมงนิดๆ รถ taxi van ก็มีรับพวกเราไปที่ร้านขายผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับน้ำผึ้ง  เด็กๆ ได้ชิมไอศครีมและลูกอมน้ำผึ้งกันอย่างเอร็ดอร่อย  หลายคนได้วิตามินน้ำผึ้งไปฝากผู้ปกครอง

Thank you: หนูจะซื้อไปฝากคุณตา  คุณตาชอบกินยา!!!

Natty: หนูจะซื้อไปฝากคุณพ่อ คุณพ่อทำงานหนักมาก

ครูแอบซึ้งใจไปกับเหตุผลสารพันของสาวๆ เลยค่ะ

จากนั้นเราก็ไปตะลุยด่านสุดมันส์ ที่ Jet Boat Huka Falls ทั้งพี่บูมและเด็กๆ วิ่งตรงไปเปลี่ยนชุดกันน้ำแล้วรี่ไปลงเรือจนแทบเก็บภาพไม่ทัน  ที่เก๋กว่านั้นคือ แทบทั้งกลุ่มขอเล่นอีกรอบ ยอมจ่ายตังค์อีกคนละสามสิบเหรียญ (ครึ่งราคาในรอบสอง)

ครูบี๋ได้แต่ห่วงและขู่ว่าอย่าให้มีอาการเวียนหัวขึ้นมาเชียว  ไม่งั้นโดนตัดคะแนนเก็บที่มีเพียงน้อยนิดแน่ๆ  จังหวะนั้นแทบไม่มีใครสนใจคำขู่ของครู ต่างต่อคิวจ่ายตังค์เพิ่มแล้วก็ไปเปลี่ยนชุดลงเรืออีกรอบ  ทิ้งให้พี่บูมนั่งผมตั้งและเวียนหัวกับการหมุน 360 องศาของเรือต่อไป

เราออกจาก Taupo สายกว่ากำหนด จึงต้องจัดการให้เด็กๆ เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย แล้วตกลงกันว่าจะไม่แวะกลางทางอีกแล้ว

ขากลับครูบี๋จองที่นั่งหน้าสุดคนเดียว  แต่ครู่เดียวสาวน้อยเบาะหลังก็สะกิดชวนคุย

Tangkwa: ครูบี๋ขาหนูมีเรื่องตลกๆ ของเพื่อนจะเล่าให้ฟังค่ะ….

PunPun: หนูอยากเล่าเรื่องเรื่องนึงให้ฟังมากเลยค่ะ…

เพราะฉะนั้นครูก็ต้องเป็นผู้ฟังที่ดีต่อไปอีกยาวนาน  ซักพักใหญ่สองสาวก็เริ่มบ่นหิว  Pim& Yoohoo ก็คว้ากล่องอาหารที่ยังเหลือจากกลางวันมาแบ่งปัน  แต่นั่นยังไม่พอ  เค้าหิวกันเป็นเรื่องเป็นราว ครูจึงต้องประกาศหากล่องอาหารกล่องอื่นๆ มาให้เพิ่มเติม  สรุปว่า Pine&Nub ที่ภาคภูมิใจนักหนากับการจัดกล่องอาหารจนเต็มเปี่ยมของคุณพ่อ host family ได้เคลียร์อาหารทั้งหมดด้วยการส่งต่อมาให้สาวๆ ช่วยกำจัดหลักฐาน  เรากลับถึงโรงเรียนช้ากว่ากำหนดเล็กน้อย  บางคนมีอาการเวียนหัวเล็กน้อย   อาจจะเพราะ jet boat สองรอบเต็ม  ครูจึงกำชับให้พักผ่อนให้มาก เข้านอนให้เร็ว ที่แน่ๆ ครูบี๋มีอาการมึนหัวเพราะเมารถค่ะ J

วันนี้เป็นวันที่อากาศแปรปรวนที่สุดวันหนึ่ง  ในตอนเช้าค่อนข้างเย็นและชื้นมากเพราะเมื่อคืนมีฝนตกหนัก ตอนสายฝนตกโปรยปราย  ตอนบ่ายโมงตกหนักพร้อมลมพัดแรง  พอบ่ายสองโมงแดดแจ๋ฟ้าใสเมฆสวย  ครูได้แต่ภาวนาว่าขอให้ฟ้าเป็นใจในวันพรุ่งนี้เพราะเราจะได้ไปเที่ยวที่เมือง Taupo อย่างสบายใจ

วันนี้สาวน้อย Jamie อาการดีขึ้นมาก ไปโรงเรียนได้ตามปรกติ  แต่ที่ทำให้พี่บูมตื่นเต้นและตกใจก็คือ Win-Nitinand เพราะในขณะที่เล่นเตะฟุตบอลกับเพื่อนชาวกีวีในสนามกีฬาในร่ม  ก็เกิดอุบัติเหตุให้เท้ากีวีกะเท้าไทยได้ดวลกันเต็มๆ  ผลคือ ต้องพา Win ไปหาหมอ  ผ่านขั้นตอนต่างๆ มากมายเกือบครึ่งวัน สรุปว่าไม่มีส่วนใดหักหรือแตก คุณหมอพันผ้ารอบเท้าให้เพราะมีอาการบวม  เราได้แต่แอบหวังแทน Win ว่าจะไปลุย Jet boat ได้อย่างคนอื่น

ช่วงพักทานกลางวัน  ก๊วน Intermediate  ยังมานั่งทานอาหารด้วยกันอย่างเคย  Tangkwa&PunPun มี Fejoia ผลไม้พื้นเมืองของชาวกีวีมาฝากครู Oaky บอกว่าที่บ้านก็มีลูกโตกว่านี้นิดนึง  หลายคนขอชิมแล้วก็ติดใจในความหอมหวาน พี่บูมบอกว่าคล้ายน้อยหน่า ครูบี๋ว่าเหมือนฝรั่งสุก พอทานกลางวันเสร็จเด็กๆ ก็ชักชวนกันไปประลองความกล้าที่สนามเด็กเล่น  หลายคนพยายามลองเล่นเครื่องเล่นใหม่ๆ  Poon ที่ตัวเล็กสุดและมีประสบการณ์การตกจากไต่เชือกมาแล้ว..แนะนำกึ่งขอร้องให้ครูบี๋ลองเล่นดูบ้าง  หลังจากนั้นเราก็เลยปีนป่ายเป็นลิงแข่งกับชาวกีวีกันอย่างสนุกสนาน  ส่วนฝั่ง College ก็นัดแนะมานั่งล้อมวงทานด้วยกันครบหน้า ไม่มีใครหายหน้าไปไหน เพราะพี่บูมนัดแถลงเรื่องที่จะต้องเตรียมตัวก่อนไปเที่ยวในวันพรุ่งนี้

อ้อ…มีคำถามจากหนุ่มน้อยที่มีหน้าที่ประจำในการขอรายละเอียดเกี่ยวกับรายการเที่ยว

Nub: ครูครับเมื่อไหร่เราจะได้ไปว่ายน้ำในบ่อน้ำร้อน!!!

ครู: เสาร์หน้าเราจะไป Bay Wave ค่ะ แล้วเค้าเรียกว่าสระน้ำอุ่นนะคะ คงไม่ให้ไปว่ายกันในบ่อน้ำร้อนที่ไหน 🙂

สวัสดีค่ะ

ครูกั๊กขอ post รูปของสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ณ ที่นี้เลยนะคะ คุณพ่อคุณแม่จะได้ไม่ต้องอ่าน blog คราวที่แล้วซ้ำอีกรอบ

แต่ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าครูกั๊กชื่นใจมากหลังจากไปเยี่ยมเด็กที่โรงเรียนแล้วได้มีโอกาสพูดคุยกับคุณครูในห้องหรือแม้กระทั่ง staff ของแต่ละโรงเรียน เรื่องก็คือ feedback ดีมากๆค่ะ เด็กๆของเรา perform กันได้อย่างดีมากที่โรงเรียน คุณครู ครูใหญ่ชมกับครูกั๊กใหญ่เลย เล่าให้น้องๆฟัง บางคนบอกว่า “จริงดิครู นี่ยังแสดงฝีมือไม่ถึงครึ่งเลยนะ” หรือบางคนก็ทำ test วิชาเลขในห้อง ได้คะแนนท็อปอีกต่างหากค่ะ ภูมิใจจัง 😀

เกือบทุกคนมีเรียนวิชาภาษาฝรั่งเศสด้วยค่ะ ส่วนบางคนที่ยังไม่ได้เรียน ในห้องก็จะมีประโยคภาษาฝรั่งเศสแอบๆให้เด็กๆเห็นเพื่อจะได้คุ้นเคยกับภาษาอีกด้วย ครูกั๊กว่าดีนะคะเพราะของเรากว่าจะได้เรียนก็ตั้งม.ปลายแน่ะ นี่ก็เลยถือว่าเป็นโอกาสที่ดีของน้องๆที่จะได้รู้อีกภาษาหนึ่งเพิ่มเติมนอกเหนือจากวิชาหลักอื่นๆ

การบ้านก็เยอะน้อยลดหลั่นกันไปตามชั้นเรียน หลายคนถามครูกั๊กว่าไม่ทำได้มั้ย คำตอบเดียวที่ให้ไปค่ะ “ก็แล้วทำไมจะไม่ทำล่ะคะ โชว์ฝีมือไปเลย” เรามีโอกาสมาเรียนรู้ทั้งที เอาให้สุดๆไปเลยดีกว่า คุณพ่อคุณแม่ว่ามั้ยคะ

การทัวร์โรงเรียนทั้ง 6 โรงเรียนผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ feedback ดีๆจากคุณครูก็ทำให้ครูกั๊กหายเหนื่อยไปได้เยอะเลย  ให้มีอีก 10 โรงเรียนก็ยอมค่ะงานนี้

ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน ครูกั๊กก็จะนัดน้องๆที่โตหน่อยไปเจอกัน ทานข้าวด้วยกันบ้าง ทุกคนมีเรื่องที่โรงเรียนมาเล่าให้ฟังทุกครั้งที่เจอกัน วันนี้เรียนสบาย วันนี้เรียนเยอะ วันนี้ไม่มีการบ้าน วันนี้การบ้านเพียบ แต่ละคนเล่ากันไม่ซ้ำแบบเลย สนุกดีค่ะ ได้ติดตามความเป็นไปของทุกคนแบบ inside กันเลยทีเดียว ส่วนเวลาทานข้าวด้วยกัน ทุกคนก็เต็มที่ สั่งมาเดี่ยวบ้าง แชร์กันบ้าง ตอนคิดสตางค์ก็จะใช้เวลานานกว่าปกติเพราะทุกคนงงค่ะ เราก็จะมีเหรัญญิกประจำกลุ่มช่วยกันคิด บวกลบคูณหาร เมื่อได้ราคาที่ถูกต้องแล้วทุกคนก็จะงัดแบงค์ขึ้นมาแถมด้วยเหรียญอีกตั้งใหญ่ๆ นานตรงนี้แหล่ะค่ะ นับเหรียญ มีทั้ง 1 cent 5 cents 10 cents 25 cents 1 dollar และ 2 dollars ก็เรียกได้ว่าเป็นการเรียนรู้คณิตศาสตร์นอกห้องเรียนอย่างจริงจังกันเลยทีเดียว ครูกั๊กก็ได้ฝึกไปกับเค้าด้วยค่ะ ใช้เหรียญกันก่อนดีกว่าครููกั๊กบอก เดินไปเสียงเหรียญกระทบกันกรุ๋งกริ๋งๆ งัดขึ้นมาจ่ายเลยดีกว่า อย่าไปสะสม สะสมแบงค์จะดีกว่าเนอะคะ

ครูกั๊กเล่ามานานละ ถึงเวลาให้คุณพ่อคุณแม่รับชมรูปของน้องๆแล้วค่ะ