KAS BLOG

Archive for May, 2009

มาแล้วค่ะ Warner Bros. Movie World, Hollywood on the Gold Coast เราออกเดินทาง 8 โมงเช้า วันนี้ครูป้านมัวแต่ห่วงเตรียมของกินให้เด็กๆ เลยลืมของสำคัญคือกล้องถ่ายรูป กะว่าจะไปยืมเด็กๆสักคน พอดีวิกกี้มีกล้องเล็กอยู่ในรถ ครูป้านเลยยืมมาก่อน (รอดตัวไป) คราวที่แล้วขากลับจาก SeaWorld เด็กๆหิวกันมาก   snack ที่ครูป้านเตรียมมาไม่พอ คราวนี้ครูป้านเลยเตรียม snack มาเยอะค่ะ

พอมาถึง คราวนี้เด็กๆเหมือนจะรู้ใจกันโดยอัตโนมัติ  เค้าเลือกจับกลุ่มไปกับเพื่อนที่เล่นแบบเดียวกัน กลุ่มที่ 1 ไปกับครูป้านจะเป็นพวกไม่ผาดโผนนักมี บิวตี้ หยก พิน เบล แบมบี้ หลุยส์ น้ำผึ้ง และคนสุดท้าย ทายซิใคร่เอ่ย…..ต้นไทรนั่นเอง  กลุ่มที่ 2 คือ godmother ที่มีสมาชิกเพิ่มอีก 1 คือ เร  ส่วนกลุ่มที่ 3 มี ป๊อป ปริน โอม เอย มิ๊นท์ โม ทีแรกแบมบี้อยากจะไปกับกลุ่มนี้์แต่ครูป้านห่วงเรื่องความปลอดภัยเพราะยังเล็กอยู่เลยหนีบมาด้วย แบมบี้ก็โอเคไม่มีปัญหาอะไร  กลุ่มที่ 3 นี่ไปเล่นพวก Thrill Rides ที่อยู่ด้านหน้ากันไม่เว้นแม่แต่โม กล้าหาญกันจริงจิ๊ง

กลุ่มครูป้านกับกลุ่ม godmother ได้ดูหนัง 4 D เรื่อง Shrek พร้อมกัน สนุกมากค่ะ หลังจากนั้นก็ต่างแยกย้ายกันไป  กลุ่มครูป้านมาเจอกลุ่มที่ 3 ตอนทานอาหารกลางวันแป๊บนึง   ครูป้านดูตารางการแสดงแล้วก็ชวนสมาชิกในกลุ่มไปดู Hollywood Stunt Driver  ทีแรกเด็กๆบอกไม่อยากดูห่วงเล่นเครื่องเล่นกัน ครูป้านก็เชียร์ให้ไปดู อธิบายให้ฟังว่ามันเหมืือนการถ่ายทำภาพยนต์ Hollywood สนุกมาก  เด็กก็โอเคไปดูกัน เราดูรอบบ่ายโมงได้เจอกับกลุ่ม godmother อีกครั้ง  การแสดงสนุกตื่นเต้นสุดที่จะบรรยายจริงๆค่ะ  การแสดงจบแล้วเด็กๆยังตื่นเต้นกันอยู่เลย

กลุ่มครูป้านปลื้มเจ้าเครื่องเล่น Road Runner Roller Coaster กันเป็นพิเศษ เล่นไม่ต่ำกว่า 5 รอบ   ครูป้านเห็นเด็กๆเล่น นึกอยากเล่นบ้างและเห็นว่ามันไม่น่าจะหวาดเสียวมาก เลยอยากจะลองไปเล่นบ้าง  แบมบี้บอกถ้าครูป้านเล่นแล้วใครจะเฝ้าของล่ะค่ะ (แอบคิดว่าแบมบี้จายร้ายเนอะ..แต่ก็จริงอย่างที่แบมบี้ว่า)  พินทนแรงเชียร์ไม่ไหวร่วมหัวจมท้ายขึ้นไปกับเค้าด้วย ลงมาน้ำตาคลอ..เข็ดไปเลย  ครูป้านได้โอกาสเลยให้พินช่วยดูกระเป๋าให้และไปลองเล่นบ้าง  ลงมานั่งดมยาดมอยู่พักนึงค่ะ (แบมบี้คงนึกสมน้ำหน้า..อิอิ)

เจ้า Scooby Doo Spooky Coaster นี่เด็กๆก็บอกว่ามันสุดๆ หลุยส์กับพินที่ไม่อยากเล่น ครูป้านให้ไปดูการแสดง Batman ซึ่ง 2 คนนี้ก็ชอบมาก

ส่วนเจ้าเครื่องเล่นที่ชื่อลงท้ายว่า Waterfall (จำชื่อไม่ได้) นี่สูงจนน่าหวาดเสียว เหลือบิวตี้ที่ไม่ยอมไปเล่น ครูป้านถามบิวตี้ว่ากลัวความสูงหรือกลัวเปียก บิวตี้บอกกลัวเปียก  ครูป้านเลยบอกถ้ากลัวความสูงน่ะครูป้านไม่ว่า แต่กลัวเปียกแค่นิดหน่อยนี่มันไม่สมเหตุสมผล เสียเงินมาถึงนี่แล้ว มากลัวเปียกเนี่ยนะ  บิวตี้เลยบอกเอ้าเปียกก็เปียกเป็นไงเป็นกัน ตามเพื่อนไปทันพอดีได้ขึ้นลำเดียวกัน และก็ไม่ผิดหวังเพราะสนุกมาก

ฟ้ามาถามครูป้านว่ากลุ่มครูป้านได้เล่นเจ้า Waterfall หรือเปล่า ครูป้านบอกได้เล่น  ฟ้าบ่นใหญ่ว่าอยากเล่นแต่ในกลุ่มไม่มีใครเล่น

กิจกรรมสุดท้ายของวันนี้ ทุกคนแวะร้านของที่ระลึก (ตุ๊กตาน่ารักมากก) แล้วก็ชมขบวนพาเรดของเจ้าตัวการ์ตูน Warner Bros. กันตอนบ่ายสามโมงครึ่ง ออกเิดินทางกลับประมาณ 4 โมงเย็น ถึงโรงเรียนเกือบหกโมงเย็น จากนั้นโฮสต์ก็มารับแยกย้ายกันกลับค่ะ

วิกกี้บอกวันนี้เหนื่อยไม่อยากทำกับข้าว เราไปหาอะไรกินนอกบ้านกันเถอะ  วิกกี้พาครูป้านไปร้านอาหารไทยที่ชายหาด Mooloolaba ซึ่งวิกกี้บอกว่าอร่อยมาก  (แต่ครูป้านว่างั้นๆแหละ)  Mooloolaba อยู่ไม่ไกลจาก Kawana ค่ะ  ชายหาดสวยดี มีร้านค้ามากมาย  เวลาไปเจออะไรดีๆ ก็อดคิดถึงเด็กๆไม่ได้ค่ะ

วันอังคารนี้ที่โรงเรียนมี National Examination ซึ่งเด็กเราคงไม่ได้สอบกับเค้าด้วย  ครูป้านเลยชวนวิกกี้ว่าจะพาเด็กๆขึ้นรถเมล์ไปเที่ยวMooloolaba กัน  เด็กๆตื่นเต้นกันใหญ่  ครูป้านถือโอกาสขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่นอกโปรแกรมนิดนึงนะคะ  ถือว่าให้รางวัลเด็กๆแล้วกันค่ะ เด็กๆทุกคนน่ารักมากค่ะ (ถึงแม้จะชอบว่าครูป้านแก่ก็ตาม)

ส่วนวันพุธ โรงเรียนเชิญให้เราไปพูดเกี่ยวกับเมืองไทยที่ International Club ของโรงเรียนตอน 11 โมง  ช่วงเช้าครูป้านเลยจะให้เด็กๆเตรียมตัวกัน  เสร็จแล้วตอนเที่ยงครูป้านแจ้งครูใหญ่ไว้ว่าจะขอถ่ายรูปหมู่แต่ละห้องเรียนค่ะ บ่ายเรียนตามปกติ

วันพฤหัสฯบ่ายมีพิธีมอบประกาศนียบัตรและงานเลี้ยงอำลา

วันศุกร์ออกเดินทาง 9 โมงเช้า มุ่งหน้าเข้า Brisbane เริ่มต้นที่การชมวิวที่ Mt. Cootha, Queensland Museum, Southbank, Queen Street Mall, Night Market และเดินทางถึงสนามบินประมาณ 2 ทุ่มครึ่งค่ะ

ครูป้านลืมแจ้งไปว่าพี่ปุ่นกลับไปก่อนแล้วค่ะ  พี่ปุ่นอยู่กับเรา 2 สัปดาห์เต็ม ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วก็กลับไป  วันสุดท้ายมีเด็ก 3 คนที่ผู้ปกครองมารับที่บริสเบรน คือ ฟ้า เร และปริม ค่ะ

วันนี้ครูป้านขอข้ามเรื่องราวของ Movie World ไปก่อนนะคะ เนื่องจากมีเรื่องตื่นเต้น  วันนี้เรามีนัดกันที่ Botanic Garden ตอน 9 โมงเช้า แต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันแม่ หลายๆบ้านมีกิจกรรมวันแม่ เช่น มีคุณยายมาที่บ้านและทานอาหารกัน  บางบ้านคุณแม่บอกวันนี้จะไม่ทำอะไรเลยจะให้ลูกๆบริการรับใช้แม่ทุกอย่าง หรือบางบ้านเดินทางไปหาคุณยาย  ซึ่งครูป้านได้บอกเด็กๆทุกคนว่าถ้าที่บ้านใครมีกิจกรรมวันแม่อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมา Botanic Garden เพราะจริงๆแล้วมันก็แค่ครึ่งวันเอง  ครูป้านอยากให้เด็กๆปฏิบัติตัวเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเค้า  วันนี้จึงมีเด็กๆมาทั้งหมด 11 คน คือ ต้นไทร เอย หลุยส์ หยก บิวตี้ ปริม แพรว แสตมป์ ฟ้า เบล โม

ต้นไทรกับเอยนั้นโฮสต์พามาส่งที่บ้านครูป้านเนื่องจากบ้านครูป้านอยู่ใกล้ Botanic Garden และโฮสต์ไปทำธุระอย่างอื่น  หลุยส์ หยก บิวตี้ มากับ Host mother ของหยกกับบิวตี้   ส่วนปริม แพรว แสตมป์ ฟ้า มาด้วยกัน เบลโฮสต์พากันมาทั้งครอบครัว  โมโฮสต์ก็มากันทั้งครอบครัวเช่นกัน

เอยนำลูกฟุตบอลมาด้วย ส่วนต้นไทรนำลูกรักบี้มา  เด็กๆเริ่มเล่นโยนลูกรักบี้กันก่อน  ต่อด้วยการเล่นลิงชิงบอล จากนั้นโฮสต์ของเบลนำ Ripstik 2 อัน นำมาให้เด็กๆเราลองเล่นกัน คนที่ลองเล่นคือ ปริม ต้นไทร แพรว เอย แสตมป์ ส่วนคนที่ไม่ได้เล่นก็เป็นกองเชียร์บ้าง ไปเล่นอย่างอื่นกันบ้าง สักพักก็ได้เวลาทานอาหารกลางวัน หลังจากนั้นครูป้านชวนเด็กๆไปเดินเล่นในป่ากัน พอกลับออกมาเด็กๆก็มาเล่น Ripstik กันต่อ  เด็กๆที่มีความมุ่งมั่นในการเล่นนั้นคือคนที่ซื้อ Ripstik มาแล้วและคนที่กำลังจะซื้อ

เหตุเกิดจาก Ripstik

ครูป้านเตือนแล้วเตือนอีกว่าให้เล่นด้วยความระมัดระวัง  ปริมล้มเป็นคนแรก ก็ถลอกปอกเิปิกไปพอสมควรค่ะ คนต่อมาคือเอย (ซึ่งกำลังอยากจะซื้อ) เอยล้มไปแล้วครั้งนึง เอามือขวาลง ครูป้านบอกไม่ให้เล่นแล้ว ด้วยความค้างคาใจเอยอยากลองอีกที คราวนี้ล้มเหมือนเดิมและเอามือขวาลงเหมือนเดิมเช่นกัน  เที่ยงเศษๆเราก็ต่างกลับบ้านกัน

เอยกับต้นไทรต้องไปอยู่กับครูป้านถึงเย็นเพราะโฮสต์มีธุระ  เอยบ่นเจ็บแต่ยังขยับมือได้และยกแขนได้  วิกกี้พาพวกเราแวะ Woolworths ครูป้านเลยได้โอกาสพา 2 คนนี้ไปซื้อเจ้าหลอดยอดนิยม เอยซื้อมาฝากเบลด้วยเพราะรู้ว่าเบลอยากได้เหมือนกัน

พอถึงบ้านวิกกี้ วิกกี้นำยามาพ่นให้เอยและพันผ้าไว้ เด็กๆ 2 คนทานอาหารกัน (ไม่รู้มื้อไหน) ครูป้านสังเกตดูตอนเอยทานอาหาร เอยหนีบแขนข้างที่เจ็บไว้แนบตัว  ซึ่งวิกกี้บอกว่าอาการเหมือนลูกชายของวิกกี้ตอนที่เล่นเสก็ตบอร์ดแล้วล้ม แล้วมาทั้งทานอาหารทำท่าหนีบๆแขนไว้แบบนี้ สุดท้ายลูกวิกกี้ต้องไปโรงพยาบาลและเข้าเฝือก  จากนั้นเอยก็มานั่งเล่น hi5 ที่เครื่องคอมของวิกกี้ ส่วนต้นไทรเล่นเกมที่เครื่องคอมครูป้าน  ผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง ลองแกะผ้าที่พันไว้ดู เอยยังปวดเหมือนเดิมและบวมขึ้นมานิดหน่อย ครูป้านกับวิกกี้เลยตัดสินใจพาไปหาหมอ วันนี้เป็นวันอาทิตย์คลีนิคปิด จึงต้องไปโรงพยาบาล  พอดีว่าโฮสต์ต้นไทรกลับมาบ้านแล้ว เราจึงไปส่งต้นไทรที่บ้านก่อน แล้วก็พาเอยไปหาหมอที่ Caloundra Hospital

ไปถึงโรงพยาบาลตอนเกือบ 4 โมงเย็น ตรงไปที่แผนกฉุกเฉิน ลงทะเบียนเสร็จ นั่งรอ 1 ชั่วโมงจึงได้ X-ray และรอพบหมออีกเกือบชั่วโมง เนื่องจากคนไข้เยอะพอสมควร  ระหว่างรอ  เอยคุยเจื้อยแจ้วไม่หยุด เล่านู่นเล่านี่ตลอดเวลา แถมสั่งให้ครูป้านถ่ายรูปอยู่เรื่อยๆ  ทำให้ครูป้านใจชื้นว่าเอยไม่เป็นอะไรมาก  ถ้าเอยเจ็บมากครูป้านก็คงหัวใจสลายเหมือนกัน  พนักงานที่โรงพยาบาลพูดจาดีมาก ให้การต้อนรับอบอุ่นทุกคน เจ้าหน้าที่ x-ray (เสื้อสีชมพู) มาคุยกับพวกเราอยู่นาน เล่าว่าเคยไปเมืองไทยมา ชอบเมืองไทยมาก  เค้าแซวเอยว่าใช้บริการของรัฐบาลออสเตรเลียครบทุกอย่างทั้ง Education และ Health Care และให้กำลังใจเอยว่าเป็นเด็กที่กล้าหาญมาก

เมื่อได้พบหมอ หมอแนะนำตัวเองสัมผัสมือกับพวกเราทุกคน (ระหว่างนั้นครูป้านขออนุญาตคุณหมอถ่ายรูป)  คุณหมอบอกว่ากระดูกที่หลังมือแตก ต้องเข้าเฝือกเพื่อไม่ให้กระดูกมันแตกต่อไปเรื่อยๆ และเพื่อให้กระดูกประสานกันได้ดี  ครูป้านกับเอยตกใจพอสมควรไม่คิดว่าถึงขนาดต้องเข้าเฝือก  คุณหมออธิบายว่าตอนนี้ต้องใช้แบบ Half plaster ไป 1 สัปดาห์ เพื่อให้เลือดหมุนเวียนได้ตามปกติ  หลังจากนั้นต้องเปลี่ยนเป็น Full plaster (ซึ่งก็กลับเมืองไทยพอดี) คุณหมอให้ฟิล์ม x-ray มาด้วย เพื่อที่เอยจะได้นำกลับมารักษาต่อที่เมืองไทยได้    เข้าเฝือกเสร็จก็เกือบ 1 ทุ่ม  วิกกี้บอกกับครูป้านว่า I can read your mind. You want him to stay overnight with you tonight, aren’t you!  ครูป้านต้องขอบคุณวิกกี้จริงๆที่เข้าใจ  เรามุ่งตรงไปที่บ้านเอย ซึ่งไม่ไกลจากโรงพยาบาล ไปเอาเสื้อผ้า ตอนนั้นโฮสต์เอยยังไม่กลับมา มีแต่ลูกสาวคนโตอยู่บ้าน  พอเรากลับถึงบ้านของวิกกี้โฮสต์เอยก็โทรมาถามข่าวคราวด้วยความห่วงใย  ครูป้านลงมือทำกับข้าวเองเพราะเกรงใจวิกกี้ที่เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว  เอยคงหิวมากเพราะ 2 ทุ่มกว่าแล้วทานเยอะมาก  ครูป้านเอยทานยาแก้ปวด 1 เม็ด ตอนนี้เอยหลับไปแล้ว ครูป้านจึงได้มาเขียน Blog ค่ะ  ก่อนนอนเอยออกตัวว่านอนไม่ดิ้น (โชคดีไป) แบมบี้กับสิชานอนดิ้นมากค่ะ (ขอบอก)

ครูป้านเชื่อว่า พวกเราทุกคนจะเป็นกำลังใจให้เอยหายเร็วๆ นะคะ

ขอเริ่มต้นด้วยการเผาใครบางคน

ครูป้าน: ไม่ได้สระผมมากี่วันแล้วเนี่ย

???:  ครูป้านรู้ได้ไงอ่ะ (ทำหน้าฉงนมาก)

ครูป้าน: โห..ก็หลักฐานมันฟ้องขนาดนั้น

วันอาทิตย์นี้เป็นวันแม่  วันศุกร์คุณครูจึงให้เด็กๆทุกห้องทำการ์ดวันแม่กันค่ะ  เด็กเราหลายคนก็ทำแล้วเก็บไว้ให้คุณแม่ที่เมืองไทย (ปลื้ื้มซะไม่มี)  ปรินกับแบมบี้โชว์ผลงานโดดเด่นมากค่ะ

บิวตี้เวลาเห็นครูป้านปลอบใจคนที่คิดถึงบ้าน  บิวตี้จะบอกว่า ครูป้านขา หนูก็ร้องไห้ค่ะ (ตอนแรกครูป้านก็หลงเชื่อ) คือหนูร้องไห้เพราะอยากซื้อของที่ห้างน่ะค่ะ

มีเรื่องน่ารักของต้นไทรมาเล่าให้ฟัง  ปกติต้นไทรจะเรียกครูป้านว่าน้าป้าน เพราะคุ้นเคยกันมานาน เรียนที่ KAS ตั้งแต่ 3 ขวบกว่า และไปต่างประเทศกับครูป้านตั้งแต่ 8 ขวบ ตอนนี้ 10 ขวบค่ะ  วันก่อนต้นไทรไปเดินซื้อของกับครูป้าน ต้นไทรซื้อไอศรีมโคนเดินกิน ครูป้านเห็นแล้วก็บ่นอยากกิน ต้นไทรถามว่าอยากกินแล้วทำไมไม่กินล่ะครับ  คือน้าูป้านกลัวอ้วนน่ะต้นไทร

สักพักครูป้านเดินไปเจอ New Zealand Icecream 97% Fat Free ครูป้านเดินรี่เข้าไปสั่งทันที  ต้นไทรทำหน้าสงสัย

ต้นไทร: แล้วน้าป้านไม่กลัวอ้วนเหรอครับ

ครูป้าน: ไม่กลัวครับ เพราะมัน 97% Fat Free

ต้นไทร: นั่นสิ  แล้วทำไมน้าป้านถึงไม่กลัวอ้วน

ครูป้าน: ก็มัน 97% Fat Free

ต้นไทร: มันหมายความว่าไงเหรอครับ

ครูป้าน: มันหมายความว่าลดไขมันลงไป 97%

ต้นไทร: อ๋ออออ!! ผมนึกว่ามันให้ไขมันมาฟรีๆ 97%

ครูป้านกับต้นไทร: กร้ากกกกกกกก

เรื่องสุดท้ายของวันนี้คือ โมกับเรตีไข่แตกตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ได้ใช้เงินซื้อของแล้วค่ะ  โมพอซื้อของที่ SeaWorld รีบบอกครูป้านว่าครูป้านหักเงินหนูไม่ได้แล้วนะคะ ครูป้านทำหน้างง ก็ครูป้านบอกว่าถ้าหนูไม่ใช้เงินจะหักเงินหนู ตอนนี้หนูซื้อของแล้วค่ะ (คือตอนนั้น ครูป้านกลัวโมจะเครียดน่ะค่ะ ก็เลยอยากให้ซื้ออะไรที่อยากได้บ้าง)  เอ..หรือครูป้านทำให้โมเครียดมากขึ้น  ส่วนเรตอนที่เพื่อนไปซื้อบิลลาบองกัน เรไม่ซื้อ (แต่เก็บข้อมูล) แล้วดอดไปซื้อกับโฮสต์หลังจากนั้นค่ะ

ที่เหลือครูป้านปล่อยให้ดูรูปแล้วจินตนาการกันเอาเองนะคะ

หนุ่มน้อยคนนี้ทั้งหน้าตาดีและนิสัยดี มีเด็กๆเราแอบปลื้มอยู่หลายคน ไม่บอกหรอกว่าเป็นใคร เดี๋ยวครูป้านโดนสะกรำ เพราะตอนนี้เด็กๆหลายคนเป็นแฟน Blog เหมือนกัน