KAS BLOG

Archive for the ‘NZ Education Experience 2010’ Category

สวัสดีค่ะ  ขออภัยอย่างสูงที่หายไปหลายวัน  เมื่อวาน หลังเสร็จกิจกรรมที่ Waimarino Adventure Park ครูป้านหมดแรงเลยค่ะ ลืมอายุตัวเอง ดันไปเล่นตามเด็กๆ กลับมาปวดร้าวไปหมดทั้งตัว แทบจะเอี้ยวคอไม่ได้ ดีที่ติดยาคลายกล้ามเนื้อมาด้วย ตอนที่ครูป้านเข้าแถวรับ wetsuit มีเสียงแว่วๆมาจากเด็กๆ ว่า เฮ้ย..ครูป้านยังไม่แก่ว่ะ จริงๆครูป้านก็แค่อยากเป็นตัวอย่างให้คนที่ลังเลแค่นั้นแหละค่ะ ว่าครูป้านยังเล่นได้เลย

ตอนที่เรียนพายเรือคยัค แบ่งเป็น 2 กลุ่มค่ะ กลุ่มแรกไปฝึกพายคยัค  กลุ่มที่ 2 ทำกิจกรรมอยู่ที่ park ด้านบน เสร็จแล้วก็สลับกัน ในส่วนนี้เด็กๆเล่นกันทุกคนค่ะ ยกเว้นเอี๋ยว ที่ไม่ค่อยชอบกีฬาผาดโผน และสาวพราวกับสาวมิ๊นท์ที่เล่นไม่ได้จริงๆ

หลังจากเข้าคอร์สคยัคเรียบร้อยแล้ว  เราก็ทานอาหารกลางวัน และฉลองวันเกิดให้ เอี๋ยว (12 May) เพชรเล็ก และ มิ๊นท์  เค้กชอคโกแลตอันโตตกแต่งด้วย Jelly น่าตาน่ากินมาก อิ่มหนำสำราญแล้ว ก็ไปทำกิจกรรมอื่นต่อ

กิจกรรมต่อไปนั้นต้องใช้ความกล้าล้วนๆ เพราะเกี่ยวข้องกับความสูง เด็กๆมีทั้งคนที่กล้าเล่น และไม่กล้าเล่น วันนี้ผิดคาดจริงๆ อดีตผู้กล้าทั้งหลายไม่รู้หายไปไหนหมด

รับฟังกฎกติกาของการทำกิจกกรรมที่ Waimarino park

วันนี้ฝนตกพรำๆ Trainer กลัวว่าเราจะหนาว เลยให้ยืม wetsuit ใส่กันฟรีๆทุกคน

กลุ่มแรกที่เข้าคอร์สการพายคยัค

ทำเป็นลีลา…ที่แท้ก็พายเข้าเส้นชัยเป็นคนสุดท้าย หุหุ

อ้าวหลุยส์ ปวดอึ๊ก็ไปเข้าห้องน้ำสิจ๊ะ

แนนซี่ ตกลงเธอจะเล่นโขน หรือพายคยัคกันแน่จ๊ะ

กลุ่มที่ 2 ออกสตาร์ท

ถ้ารู้สึกหนาว ก็ลงมาแช่สระน้ำอุ่นกันค่ะ

Happy birthday to youuuuu

กิจกรรมถัดมา ท้าทายความกล้า แล้วเราก็พบว่ามีผู้กล้าเพียงไม่กี่คน หนึ่งในนั้นมีครูป้านด้วยคร๊าาา ก็เลยปวดเมื่อยมาจนถึงขณะนี้

เฟิร์นนี่ไม่ได้สวยแต่หน้า ไม่ว่าจะเล่นอะไรเธอลงท่าสวยตลอด กิจกรรมอันนี้ เมื่อไสลด์ลงจากบอลลูนแล้ว ต้องว่ายน้ำกลับเข้าฝั่ง เมื่อถึงฝั่งจะต้องปีนบันไดที่ลื่นเพื่อขึ้นมาบนฝั่ง ตอนครูป้านว่ายน้ำถึงฝั่งและพยายามปีนบันไดขึ้นมา พอเงยหน้าขึ้นมา มีเพชรเล็กยื่นมือมารับ ช่างเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ ปลื้มมม

กิจกรรมท้าทายความกล้าลำดับสุดท้าย

เอ็นดูมั่นอกมั่นใจไม่ลังเล  ถ้าจำไม่ผิด ตูนเป็นผู้นำคนแรก ต่อด้วยครูป้าน ต้นไทร เอ็นดู ยุ้ย เฟิร์น แนนซี่

ความกล้าของสาวยุ้ย..ก็ไม่เป็นสองรองใคร

เห็นไม๊…เฟิร์นลงท่าสวยอีกแล้ว

อันนี้เป็นกิจกรรมสันทนาการอื่นๆ ที่ไม่ต้องใช้ความกล้า..

เรื่องที่ครูปุ่นค้างไว้ตั้งแต่วันจันทร์  แหม..สร้างปริศนาไว้ แล้วมาโยนให้ครูป้าน เผยปริศนา

ปริศนาข้อแรก วันอาทิตย์แสตมป์กับเอ็นดูไปเที่ยวกับใครหรอคะ เฉลย..ไปกับครูปุ่นคร้าาา  แหม! อย่าคิดกันไปไกล

ปริศนาข้อต่อไป ทำไมเด็กๆ college ถึงไม่อยากกลับ เฉลย…มิตรภาพระหว่างเพื่อนชาวกีวี่และเด็กไทยนั้นแน่นแฟ้นมากมายค่ะ วันนี้วันสุดท้ายตอนอำลากัน ร้องไห้ตาปูดไปหลายคนค่ะ ร้องทั้งเด็กไทย ร้องทั้งเด็กกี่วี่ ที่ครูป้านเห็นจะๆก็มีเพชรใหญ่ ฟลุค เอ็นดู ครูปุ่นเลยพลอยน้ำตาคลอตามไปด้วย เพราะอยู่ฝั่ง college เกือบตลอด ก็สนิทกับเด็กกีวี่เหมือนกัน

วันี้ครูป้านคงไม่ได้ upload รูปการอำลาอาลัยวันสุดท้ายกัน เพราะต้องไปแพ็คกระเป็าแล้วค่ะ  กลับถึงไทยแล้วครูป้านจะ upload รูปบรรยากาศวันสุดท้ายให้ดูนะคะ อย่าลืมติดตามกัน  และขอเวลาสัก 2 สัปดาห์จะ write รูปทั้งหมดที่ถ่ายไว้ และส่งไปให้ค่ะ  มีเด็กๆหลายคนบอกให้จัด meeting party ครูป้านขอกลับไปเคลียงานก่อน และจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ

ครูป้านขอขอบคุณเด็กๆทุกคน ที่เป็นเด็กดี ทั้งความประพฤติดี คิดดี และทำดี มีน้ำใจโอบอ้อมอารี ทั้งกับเพื่อนคนไทยด้วยกัน กับเพื่อนๆชาวกีวี่  และกับ host family  ขอบคุณที่ให้ความเคารพและเชื่อฟังมาโดยตลอด ขอชมจากใจจริงว่าเด็กๆน่ารักทุกคน มีบ้างที่จะดื้อ จะซน จะแก่น ก็เป็นความแก่นแก้วตามวัย ไม่เคยทำอะไรให้หนักใจ

ขอขอบคุณผู้ปกครองทุกท่าน ที่ไว้วางใจให้ KAS และทีมงานทุกคนดูแลบุตรหลานอันเป็นที่รักค่ะ

วันศุกร์ที่ 14 พฤษภาคม พบกันที่ สนามบินสุวรรณภูมิ ชั้น 2 ประตู 3 TG 492 เวลา 21:15 น.

สวัสดีค่ะ ครูป้านมารายงานตัว กลับมาแล้วค่ะ

ขอปรบมือให้ครูปุ่นดังๆ กับการเขียนบลอคค่ะ น่ารักมาก

ครูป้านขอเสริมเรื่อง Nancy ที่ได้รับสมุดสะสมแสตมป์เล่มใหญ่จาก Grandpa ครั้งแรกที่โฮสต์พาแนนซี่ไปบ้าน grandpa เป็นช่วงอาทิตย์แรกที่เรามาอยู่ที่นี่ แนนซี่โทรหาครูป้าน ทำเสียงอ่อย บอกว่าโฮสต์พาหนูไปบ้าน grandpa หนูรู้สึกไม่ดีมากๆ ไม่อยากไปเลย ต้องค้างคืนด้วย ทำตัวไม่ถูก ครูป้านบอกน้องว่าก็ทำตัวสบายๆ ให้คุยกับคุณตาด้วย  ครูป้านบอกต่อว่า โฮสต์เค้าไปไหนก็พาเราไปด้วย แสดงว่าเค้าห่วงใยเรานะ ดีกว่าเค้าทิ้งเราไว้ที่บ้าน ยังไงก่อนนอนให้โทรหาครูป้านอีกทีว่าเป็นไงบ้าง ตอนนั้นครูป้านเป็นห่วงแนนซี่และไม่สบายใจเอามากๆ เล่าให้บาบาร่าฟัง บาบาร่าบอกขับรถไปรับเลยไม๊  ครูป้านบอกไม่เป็นไร กลัวเสียมารยาท รอดูสถานการณ์อีกที  ก่อนนอนแนนซี่โทรมาอีกครั้ง คราวนี้เสียงใส บอกคุณตาใจดีมาก เอาสมุดสะสมแสตมป์ทั้งหมดมาให้ดู แล้วก็เอารูปเก่าสมัยคุณตาของคุณตามาให้ดู เล่าเรื่องให้ฟังเยอะแยะ  หนูโอเคแล้วค่ะ  ครูป้านค่อยโล่งอก เนี่ยแหละน้า กลัวไปก่อน…

วันอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นวันแม่ หลายๆครอบครัวไปเยี่ยม grandma กัน เด็กๆเราก็พลอยติดสอยห้อยตามไปด้วย  เรื่องของขวัญวันแม่นั้น ไม่เฉพาะแบมบี้และคะน้าเท่านั้น ครูป้านเชื่อว่า เด็กๆทุกคนซื้อของเล็กๆน้อยๆจากโรโตรัวไปฝากโฮสต์แม่ค่ะ เพราะครูป้านถามเด็กๆตอนอยู่บนรถว่า ใครชอบ host mother บ้าง เด็กๆยกมือกันพรึบพรับ ครูป้านแนะนะว่าให่หาของติดไม้ติดมือเล็กๆน้อยๆไปฝาก แล้วบอก Happy Mother Day ด้วย ครูป้านเชื่อว่า host mother ต้องปลื้มในน้ำใจไมตรีของลูกๆเราแน่ค่ะ แล้วจะติดตามเรื่องราวมาเล่าต่อนะคะ

อีกเรื่องที่อยากเล่าคือ เด็กไทยที่ป่วยที่นี่แล้วไปหาหมอ หมอจ่าย Antibiotic อ่อนมากๆ ไม่มีใครหาย ต้องไปรอบ 2 รอบ 3 แสตมป์กับเอี๋ยวนี่ไปคนละ 3 รอบแล้ว  แสตมป์ไปรอบสองหมอเปลี่ยนยาให้ก็ยังไม่หาย วันนี้ครูปุ่นพาไปรอบสาม ทีนี้หมอบอกแค่ไปซื้อน้ำยามากลั้วคอก็พอ  ส่วนเอี๋ยวไปครั้งแรก ไม่หาย ไปรอบสองหมอไม่ให้ยาเลย บอกเดี๋ยวหายเอง ต้องไปรอบสามหมอก็ยังยืนยันจะจ่ายยาเหมือนรอบแรก ครูป้านต้องคุยอยู่นาน จึงยอมเปลี่ยนยาให้ค่ะ  ไม่รู้จักเชื้อโรคที่แอบซ่อนอยู่ในร่างกายเด็กไทยซะแล้วว่ามันแข็งแรงขนาดไหน!!? เฮ้อ!!

วันพุธมีไป Waimarino Adventure Park ดูพยากรณ์อากาศ บอกว่าฝนจะตกทั่วประเทศ ได้แต่ภาวนาให้ตกให้เรียบร้อยซะคืนนี้ พรุ่งนี้จะได้เล่นกันได้เต็มที่ ค่ะ

————————————————————————————————-

วันอาทิตย์ที่ 9 พฤษภาคม วันนี้ตรงกับวันแม่ของคนนิว ซีแลนด์ค่ะ และเป็น อาทิตย์สุดท้ายของเด็ก ๆ จะได้ทำกิจกรรมร่วมกับ host family ด้วยค่ะ อะไรกันคะ!!! เผลอแป็บเดียวเอง ใกล้ถึงวันกลับแล้วหรือเนี่ย… แอบกระซิบนิดหนึ่งค่ะ ตอนนี้ได้ยินเสียงของหลาย ๆ คนบ่นว่า “ไม่อยากกลับบ้านเลย อยากอยู่ที่นี่ต่อนาน ๆ” แล้วด้วยค่ะ จะเป็นเพราะเหตุผลอันใด เดี๋ยวมีเฉลยตอนท้ายนะคะ อิอิ

ในวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ใครไปทำอะไรที่ไหนกันมาบ้าง ติดตามได้เลยค่ะ

แบมบี้ และ คะน้า

“Host วางแผนจะพาไปดูเค้าแข่งม้ากันค่ะ แต่สนามปิด Host เลยพาไปดูน้ำตก กะพาไป shopping แทนค่ะ”
แบมบี้และคะน้า surprise  Host แม่ด้วยการซื้อดอกไม้ให้ช่อนึงเป็นของขวัญวันแม่
Host แม่ก็ตอบแทนน้ำใจของเด็ก ๆ ด้วยการซื้อเสื้อลายน่ารัก ๆ ให้คนละตัวค่ะ
คะน้าใส่มาเรียนเลยในวันนี้ ส่วนแบมบี้ สงสัยจะเก็บไปใส่ที่เมืองไทย หรือไม่ก็ให้ Host แม่ซักให้ก่อน…
อ่าว…ถ้างั้น…เสื้อคะน้า…ก็ยังไม่ได้ผ่านการซักหน่ะสิค๊ะ???  -.-”

น้ำผึ้ง และ หลุยส์

น้ำ ผึ้ง              :  Host พาไปโบส์ถตอนเช้าค่ะ
หลุยส์             : แล้วก็พาไปว่าน้ำที่ศูนย์คนชราค่ะ
ครูปุ่น              : ห๊า!!!…เอ่อ… Host เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ อาทิตย์ก่อนหน้าโน่น Host พาหนูไปปีน
เม้าท์ มังกานุยมา  หนูทำท่าทางเหนื่อยเกินอายุไปหรือเปล่า ทำไมอาทิตย์นี้  Host ถึงพาหนูไปว่าน้ำกันที่นี่แทนเลยเหรอคะ

น้ำผึ้ง/หลุยส์ :อ๋อ…ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ พอดี Host ไปหา Grandma ด้วย แล้วศูนย์นี้อยู่ใกล้บ้าน Grandma ค่ะ
ครูปุ่น              : อ่อ…แล้วไปค่ะ แล้วสนุกไหมคะ
น้ำผึ้ง              : ก็ดีค่ะ ที่นี่มีตะกร้าใส่ผลกีวีวางไว้ให้กินด้วยค่ะ
ครูปุ่น             : หรอคะ แล้วหนูได้กินหรือเปล่าล่ะ กินไปกี่ลูกเอ่ย
น้ำผึ้ง              : ไม่ได้กินเลยสักลูกค่ะ เพราะมันแข็งมากกกกก
ครูปุ่น             : อ๋อ มันยังไม่สุกนั่นเองอ่ะคะ เลยอดกินเลยเนาะ
น้ำผึ้ง              : ค่ะ แต่เดี๋ยวคงได้กินอ่ะค่ะ เพราะ host แม่กะหนูช่วยกันหยิบใส่ผ้าเช็ดตัวกลับไปบ้านด้วย
ครูปุ่น             : อ่ะค่ะ!!!…ไม่มีพลาด…เนาะ อิอิ

โอม และเอี๋ยว

ครูปุ่น               : วันอาทิตย์ Host พาไปเที่ยวไหนกันมาครับ
โอม/เอี๋ยว       : ไม่ได้ไปไหนเลยยยย อยู่บ้านเล่นคอมพ์ครับ
ครูปุ่น                : อ้าวหรอ แล้วเราไม่อยากไปไหนกันหรอ ทำไมไม่บอก Host ล่ะครับ
โอม/เอี๋ยว       : อ๋อ…ตอนเช้า Host พาไปร้องเพลงมาครับครู
ครูปุ่น               : ห่ะ!! ร้องเพลง??? คาราโอเกะตอนเช้าหรอครับ???
โอม/เอี๋ยว       : เปล่าครับ ก็ร้องเพลงที่โบส์ถไงครับครู
ครูปุ่น               : …. อ่ะค่ะ … ไปร้องเพลง -.-””””””””
น้ำผึ้ง                : ใช่ค่ะ ๆ หนูก็ไปร้องมา

Nancy

Host พาไปดูลูกชาย Host แข่งมอเตอร์ไซด้ที่ Rotorua ค่ะ จากนั้น Grandpa และ Grandma มาหาที่บ้าน นำสมุดสะสมแสตมป์เล่มใหญ่มาเป็นของที่ระลึกให้ Nancy ด้วยค่ะ เปิดมาหน้าแรก เห็นแล้วก็อึ้งค่ะ เพราะคุณตา สะสมมาตั้งแต่ปี 1889 นับว่าเป็นของล้ำค่าทีเดียว รักษาไว้ดี ๆ นะคะ Nancy

Fudgy และ Win

Host พาไปเล่น Football และ Rugby กันที่ Park แถวบ้านค่ะ

Toon

Host พาไป shopping ที่ Warehouse ค่ะ

ต้นไทร

อยู่บ้านเล่น กับลูกของ Host ที่บ้านค่ะ

เพชร (เล็ก) และ พราว

ตอน เช้าไปสวนสาธารณะกับลูก Host ให้อาหารเป็ดค่ะ จากนั้น Host ก็พาไป The Rock House เพื่อปีนผาจำลอง ต่อด้วยไป Mini Golf ตีกอล์ฟเรืองแสง เพชรบอกว่าตียาก เพราะมันมืด ถ้าตีกอล์ฟปกติเนี่ย ตีไม่กี่ทีก็ลงแล้วครับ แต่มาตีที่นี่ ตีไปเกินโหลแล้วก็ยังไม่ลงเลย!!! เอ่อ… สรุปว่าเป็นเพราะมันมืดหรือเพราะฝีมือกันแน่ครับเพชร หุหุ ^___^

เฟิร์น และ มิ้นท์

Host พาไป shopping ที่ Supermarket (Pak N”””””””” Save) และไปบ้าน Grandma ต่อค่ะ

นุ่น

Host พาไปบ้าน Grandma ค่ะ

ยุ้ย

สาวมั่น ฉายเดี่ยว shopping คนเดียวที่ Supermarket (New World)

แสตมป์ และ เอ็นดู

วันนี้ 2 สาวขอมา Shopping ในเมือง Tauranga และ ที่ Fraser Cove กันซะหน่อย ปิดท้ายด้วยการกิน Fish & Chip แสนอร่อยก่อนกลับบ้านค่ะ

เพชร (โต) ฟลุ๊ค และเบ็น

Host พาไป Picnic กันที่ Park และต่อด้วยการไปออกรอบตีกอล์ฟค่ะ

———————————————————————————————–

ส่วนวันจันทร์ เด็ก ๆ ก็กลับมาสนุกสนานกับการ…ที่โรงเรียนเหมือนเดิมค่ะ

สนุกกับการทดลองวิทยศาสตร์

สนุกกับการกิน

สนุกกับการเล่น

ของขวัญจากครูป้านค่ะ (มาตามสัญญา)

เกือบลืมเฉลยค่ะ ว่าทำไมเด็ก ๆ ถึงไม่อยากกลับไทย และอยากอยู่ต่อที่นี่นาน ๆ
เด็ก ๆ ที่ Intermediate บอกว่า “กลับไปแล้วได้หยุดอีกแค่ 2 วันก็ต้องเปิดเทอมแล้ว อยากอยู่เที่ยวที่นี่ต่อนาน ๆๆๆๆๆ” ค่ะ
ส่วนเด็ก ที่ College ให้เหตุผลว่า ” ………………………..” ค่ะ   ๑^___^๑

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

ครูปุ่น

Rotorua trip on Sat 8 May 2010

พอรถโคชออกเดินทาง ครูป้านก็เริ่มประกาศผลโบว์ลิ่งที่เล่นกันไปเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา เด็กๆถามกันใหญ่ว่ารางวัลคืออะไร  พอครูป้านชูรางวัลที่อยู่ในมือ แหมตาแทบถลนออกมาจากเบ้า  รางวัลอะไรหรอคะ เงิน คร้าาา  ครูป้านรู้ว่านาทีนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าเงิน จะไปซื้อทำไม๊พวงกุญแจ ตุ๊กตุ่น ตุ๊กตา เก๊าะมันกินไม่ได้นี่นา..

ทีนี้ลุ้นกันใหญ่ เลย ครูป้านเริ่มประกาศจากจากลำดับ 4 ก่อน

ลำดับ 4 แบมบี้ คะน้า แนนซี่ น้ำผึ้ง ครูป้าน ครูปุ่น 15 ดอลล่า

ลำดับ 3 ต้นไทร โอม เอี๋ยว ตูน ฟัดจี้ 20 ดอลล่า

ลำดับ 2 แสตมป์ มิ๊นท์ นุ่น พราว เพชรเล็ก เอ็นดู หลุยส์ 25 ดอลล่า

ลำดับ 1 แก๊งหมีควาย และวิน 30 ดอลล่า

แต่ละทีม แต่งตั้งผู้จัดการมรดกกันเรียบร้อย ยกเว้นทีมลำดับ 3 ที่ดูแล้วไม่มีใครไว้ใจใคร แบ่งหารเงินกันทันทีทันใด ฮาาา

กิจกรรมแรกของวันนี้คือชมการแสดงการตัดขนแกะที่ Agrodome รอบ 9:30 น. พอเราเดินทางไปถึงได้แป๊บเดียวก็ได้เวลาโชว์พอดี ที่นี่มีหูฟังที่แปลเป็นหลายๆภาษารวมทั้งภาษาไทย ทีแรกครูป้านก็ไม่ได้ให้เด็กๆใส่หูฟัง เพราะเห็นว่าเด็กเราเข้าใจภาษาอังกฤษกันค่อนข้างดี พอโชว์เริ่มได้สักพัก แหมพูดทั้งเร็วทั้งรัว ครูป้านเลยต้องเดินไปเอาหูฟังมาแจกเด็กๆ

หมูตู้

แกะสายพันธ์ต่างๆจากทั่วโลก

เจ้า Marino ที่ยืนเป็นประธานอยู่แถวบนสุดตรงกลาง คือสายพันธ์ของนิวซีแลนด์เองที่เค้าภาคภูมิใจ

การตัดขนแกะ

ถึงตอนนี้ได้ยินเสียงเด็กๆหลายคนบอกสงสารแกะจัง

สัมผัสขนแกะของจริงที่พึ่งตัดมา

การรีดนมวัว

สุนัขต้อนแกะ

อ้าว! ไหงกลายเป็นสุนัขต้อนเป็ด

นี่ไง ผมต้อนแกะได้จริงๆ นะคับ

ผู้ดำเนินรายการ ขออาสาสมัครขึ้นไปป้อนนมลูกแกะ ผู้ชมยกมือกันพรึบพรับ หนูคะน้าโชคดีถูกเรียกขึ้นไปบนเวที

หลังโชว์เสร็จ เด็กๆมีความสุขและประทับใจมาก ยกโขยงกันขึ้นไปบนเวที สาละวนอยู่กับการถ่ายรูปกับเจ้าแกะจมลืมเวลา กรุ๊ปอื่นแทบจะไม่มีโอกาสแทรกเข้ามาได้เลย สุดท้ายหมดเวลาแวะซื้อของที่ร้านขายของที่ระลึกที่นี่ ต้องรีบเดินทางไป Rainbow Spring ต่อ  เด็กๆผิดหวังเล็กน้อย บาบาร่าบอกว่าสถานที่ ที่เราจะไปทุกที่มีร้านขายของที่ระลึกเหมือนกัน

กลัวๆกล้าๆ ตกลงรักน้องแกะจริงป่าวเนี่ย??

อ้าว! เค้าให้ลูบหัว ดันเอามือไปปิดตา แกล้งเจ้าแกะซะนี่

หมูตู้ + แกะ (ที่เห็นเม้มๆปากแบบนั้น คือ แกะมันเหม็น อ่ะคร้าาา)

เสร็จจาก Agrodome เราก็เคลื่อนย้ายขบวนไป Rainbow Spring Nature Park ซึ่งอยู่ไม่ไกลกัน ใช้เวลาแป๊บเดียวค่ะ ที่นี่เราแยกย้ายกันเดินเป็นกลุ่มเล็กๆ ตามสะดวก

Silver Fern สัญญลักษณ์ของประเทศนิวซีแลนด์

ปลาเทร้า

เบิกเงินกันอีกแล้ว (ดีใจด้วยกับคนที่ยังมีเงินเหลือให้เบิก ฮิ้ววว)

น้ำแร่ให้ดื่มฟรี

ของฟรีเราไม่มีพลาดค่ะ

นกกีวี่ จุดนี้ต้องมองผ่านกระจก

หลังเสร็จกิจกรรมที่ Rainbow Spring Nature Park เด็กๆเลือกซื้อของที่ระลึกกัน ยังได้ยินเสียงคนบ่นเรื่องที่ไม่ได้ซื้อของที่ Agrodome  จากนั้นเราก็ไปทานอาหารกลางวันที่ Sulphur City Park พอรถขับเข้ามาในเมืองนี้ เราเริ่มเห็นควันจากบ่อโคลนเดือดลอยขึ้นมาเป็นจุดๆ แต่เรายังไม่ได้แวะดูกัน

เด็กๆนั่งทานอาหารจาก Lunch Box ที่เตรียมมากันทุกคนในบริเวณ Park บางคนกินเสร็จก็รีบมาปีนป่ายเจ้าเครื่องเล่นที่อยู่ใน park นี้ ติดกับ park มี Saturday market ขายพวกพืช ผัก ผลไม้ และอาหาร

เสื้อแดงที่อยู่บนยอดเครื่องเล่นนั่น ไม่บอกก็คงพอเดากันได้แล้วใช่ไหมคะว่าเป็นใคร??

เมื่อกี๊ยังสงสารแกะตอนโดนตัดขนอยู่เลย ตอนนี้กิน Lamb ย่างกันแล้วค่ะ

กินอาหารกลางวันเสร็จ แวะชมบ่อโคลนเดือด

หลังจากทานอาหารกลางวัน และชมบ่อโคลนเดือดแล้ว เราก็กลับไปที่ Kiwi Encounter ซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกับ Rainbow Spring Nature Park ที่นี่ให้ความรู้เกี่ยวกับการอนุบาลนกกีวี่ตั้งแต่อยู่ในท้อง วางไข่ นกน้อยกระเทาะเปลือกออกมา จนกระทั่งเจ้านกโตพอที่จะกลับคืนสู่ป่า  ตอนสุดท้ายเราได้ดูนกกีวี่ของจริงตัวเป็นๆอย่างใกล้ชิดไม่ผ่านกระจก โดยมีกฏว่าต้องเงียบที่สุด และห้ามแตะต้องนกกีวี่เด็ดขาด ถ้าใครฝ่าฝืน เจ้าหน้าที่เค้าจะไล่ออกไปทั้งคณะ เด็กๆตื่นตาตื่นใจกับเจ้านกกีวี่แสนน่ารัก 3 ตัว และอยู่ในกฎระเบียบกันดี เห็นเค้าอนุรักษ์และทะนุถนอมแบบนี้แล้วทึ่งจริงๆค่ะ  อ้อ! จุดที่เราดูกีวี่ตัวเป็นๆนี่ห้ามถ่ายรูปค่ะ รูปที่เห็นเป็นของปลอม

ชมความน่ารักของเจ้านกกีวี่แล้ว เราเดินต่อไปยัง Skyline ใกล้นิดเดียวค่ะ ครูป้านซื้อตั๋วให้เล่น Luge คนละ 2 รอบ

เข้าคิวขึ้นกระเช้า Gondola

กระเช้ามุ่งสู่ยอดเขา Mt. Ngongotaha

ถึงบนเขาแล้ว ไม่มีใครรอช้า ปรี่ไปขี่ Luge กันทันที

Luge ที่นี่ เค้ามี Track สำหรับ Beginner ก่อน ทุกคนต้องเริ่มเล่นรอบแรกที่ Beginner

นั่งกระเช้ากลับมา

โชคดี วันนี้พวกเราไม่ต้องต่อคิว เพราะคนไม่เยอะค่ะ บางวันคนเยอะมาก รอคิวนานเอาเรื่องอยู่ เด็กๆบางคนเล่นไป 2 รอบแล้ว ยังไม่สะใจ ขอซื้อตั๋วเล่นเพิ่มอีก บาบาร่าไปต่อราคากรุ๊ปให้เหลือ 6 ดอลล่า จากราคาปกติ 9 แต่ไม่ได้เล่นเพิ่มกันทุกคนหรอกค่ะ เป็นบางคนเท่านั้น

ละลายเงินที่ได้รับจากรางวัลโบว์ลิ่งกันที่นี่ (เงินมันร้อนนนน ต้องใช้ให้หมด)

จุดที่เราอยู่บนเขานี้ เห็นวิว Lake Rotorua สวยงามมาก ตั้งใจว่าก่อนกลับจะเรียกเด็กๆมาถ่ายรูปหมู่กัน พอเด็กๆเล่น Luge และละลายเงินรางวัลโบว์ลิ่งที่ Cafe กันเสร็จ ก็เข้าไปร้านขายของที่ระลึก เลือกซื้อของกันได้พักนึง มีคนบอก อยากเดินกลับไปซื้อของที่ระลึกที่ Rainbow Spring เพราะถูกกว่า เลยแห่กันไปหมด อดถ่ายรูปกับ Lake Rotorua เลย เสียดายจัง

วันอาทิตย์เป็นวันเกิดเพชรเล็ก เราร้องเพลง Happy Birthday กันบนรถตอนขากลับ พร้อมมอบการ์ดอวยพรน่ารักๆ (ฝีมือแนนซี่) ของขวัญวันเกิดถึงจะมาช้า แต่รับรองว่ามาแน่นอนนะเพชร คือครูป้านลืมเอามาอ่ะ ขอโทษเจงๆ

ตอนซื้อของที่ระลึกกันที่ Skyline เพชรถามครูป้านว่า ผมอยากได้ Boxer ตัวนี้ (ลายกีวี่ฟรุ๊ต และเขียนว่า Bite Me) ผมจะซื้อดีไไม๊ครับ ราคา 13 ดอลล่า ผมชอบอ่ะ มันเขียน Bite Me เต็มไปหมด ตรงเป้าก็มี  ครูป้านเห็นกางเกงแล้ว หัวเราะคิกๆ หนุนเพชรเต็มที่ ซื้อเลยเพชร ซื้อเลย

ก็เป็นอย่างที่เห็นในภาพนี่แหละคร้าาาา

เงิน 13 ดอลล่า กับความสุขที่เพชรได้รับ มันช่างคุ้มค่าจริงๆ

ครูป้านไม่รู้อะไรที่ทำให้เพชรเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เ จากวันแรกที่เจอกัน เพชรเงียบขรึม ไม่สุงสิงกับใคร ถามคำตอบคำ ได้ยินแต่ ครับ ครับ แล้วก็ครับ มาวันนี้เพชรมีเรื่องมาฮาไม่ซ้ำ แถมมุกเธอนี่เพื่อนขำกันน้ำตาไหล ไว้ให้ครูปุ่นเล่าต่อค่ะ

วันจันทร์ครูป้านขออนุญาตลาไปดูโรงเรียนที่ Christchurch วันอังคารตอนบ่ายก็กลับแล้วค่ะ  ครูปุ่นจะรับหน้าที่เขียน Blog ต่อ วันนี้ตีหนึ่งกว่าๆแล้ว ขอราตรีสวัสดิ์ก่อนนะคะ

——————————————————————

ในที่สุดวินกับฟัดจี้ ก็ยอมควักเอาเสื้อหนาวตัวหนามาใส่ ครูป้านล่ะดีใจจริงจิ๊ง แลบลิ้นทักทายกันเป็นพวกเอสกิโม

วันนี้เป็นวันแรกที่แนนซี่ (คนกลาง) ไม่หัวฟูมาโรงเรียน มัดผมมาเรียบแปล้

แนนซี่โชว์ลีลาการตักกีวี่ แบบมืออาชีพ

เรื่องราวเด็กมัธยมล้วนๆจากครูปุ่น

เด็กกีวีเห็นเด็กไทยกินโยเกิร์ตด้วยอาวุธ (ช้อน) ลุค (Luke ซึ่งเป็น Buddy ของเพชรเล็ก) จึงสาธิตวิธีการกินโยเกิร์ตแบบชาวกีวีให้ชมกัน

ขั้นที่ 1 เริ่มด้วยการเปิดฝาถ้วยโยเกิร์ตออกมาเพียงเล็กน้อย (ประมาณ 1 ซม. เหมือนลังเลว่าจะกินแต่เปลี่ยนใจไม่กินแระ!!!)

ขั้นที่ 2 ใช้ปากประกบ!!!! ถ้วยโยเกิร์ต

ขั้นที่ 3 ทำใจให้สบาย ไม่ต้องคิดอะไรมาก และดูดโยเกิร์ตขึ้นมา (ให้ได้) จนอากาศภายในกระป๋องโยเกิร์ตเหลือน้อย และทำให้กระป๋องเริ่มเปลี่ยนสภาพ…บู้ บี้ (ตามภาพประกอบ)

ขั้นที่ 4 ออกแรงดูดโยเกิร์ตให้มากขึ้นอีก (อาจต้องใช้ความมุ่งมั่นเล็กน้อย…สังเกตุจากสายตาของ Luke) และเริ่มใช้นิ้วช่วยกดกระป๋องโยเกิร์ตให้เนื้อและน้ำโยเกิร์ตเอ่อ ๆ ขึ้นมา

ขั้นที่ 5 เป็นขั้นตอนสุดท้าย (สำหรับคนขี้เสียดายของ) ขอให้พยายามใช้แรงดูดให้มากขึ้นอย่างมากมาย เพื่อให้โยเกิร์ตทุกหยาดหยดในกระป๋องออกมาให้หมด
ข้อควรระวัง: หากลำบากมาก ขอให้ข้ามขั้นตอนนี้ไป เพราะอาจเป็นลมได้
ข้อเสนอแนะ: ไม่ต้องทำตามคนกีวีไปซะทุกอย่างก็ได้ น้อง ๆ พกช้อนมากินโยเกิร์ตเหมือนเดิม เราก็ไม่ลำบากหรอกค่ะ เพราะเราชินแล้ว ไม่เหนื่อยด้วย อิอิ

วัน Asthma Day ที่ College จะมีการขายลูกโป่งสีแดง ลูกละ 2 ดอลล่า เพื่อสบทบทุนช่วยเหลือคนที่เป็นโรคหอบหืดค่ะ เด็กไทยน่ารักมาก มีลูกโป่งกันทุกคน (เนื่องจากคนขาย ขนลูกโป่งมาเต็มรถ ขายไม่หมดและใกล้เวลาเข้าเรียนหลังพักทานกลางวันแล้ว จึงแจกลูกโป่งที่เหลือค่ะ ไม่ได้ช่วยสบทบทุนกะเค้าเล้ยยย)

เรียกรวมตัวเพื่อเช็คชื่อก่อนไป “วิ่งข้ามประเทศ” (Cross Country หรือ วิ่งมาราธอน) กันค่ะ

ยุ้ยฟิตมาก ขอร่วมวิ่งกับเค้าด้วย Miss Shirley ผู้ดูแลประสานงานทาง College ไปขอยืมกางเกงขาสั้นมาให้ใส่

สามสาว Stamp, Mint, and Noon … เค้าวิ่งไปกันหมดแล้วจ้า มัวทำอะไรกันอยู่….เอาน่า แค่ 3 กิโลเอง

หลังจากปล่อยแถวนักเรียนหญิงให้วิ่งไปกันก่อน ก็ถึงตานักเรียนชายบ้าง

มาแล้ว ๆ ยุ้ยสู้ ๆ

เย้ ๆ ใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว ฮึดเข้า ๆ

ในที่สุดก็ทำสำเร็จ เข้าเส้นชัยเป็นลำดับที่ 61 ค่ะ   ยุ้ยภูิใจสุดๆ บอกจะไม่ลบรอยปากกาที่โค้ชเขียนเลข 61 ออก (แปลว่า จะไม่อาบน้ำป่าวยุ้ย)

เบนมาแล้วค่ะ วิ่งมาด้วย เท่จริง ๆ แมนมั๊ก  ๆ

ฟลุ๊ค ๆ วิ่งมาราธอนนะค๊ะ ทำไมน้องเดินมาค๊ะ!!!

นั่งพักเหนื่อยกันหน่อย เหงื่อโชกเลยค่ะ ใครว่า NZ หนาว ไม่จริ๊ง ไม่จริง…

ส่วนผมเป็นผู้ตรวจการเด็ก College คนใหม่ครับ มาดูแลความเรียบร้อย วิ่งกันเสร็จหรือยัง เตรียมกลับบ้านกันได้แล้วครับ