KAS BLOG

March 18-21

สวัสดีค่า มาตามสัญญา

เครื่องออกจากไทยไฟลท์นี้ เต็มเอี้ยด มีกรุ๊ปเด็กถึง 3 กรุ๊ป ปกติ จนท.จะเดินมาถามว่าใครเป็น group leader แต่คราวนี้ไม่มีใครมาถาม คงเป็นเพราะหลายกรุ๊ป ถึงเวลาเสริฟอาหารมื้อแรก ครูได้ยิน จนท.อีกฝั่งนึงบอกเด็กว่า Pasta หมดแล้วเหลือแค่กระเพราไก่ (เรานั่งด้านท้ายเครื่อง) ตอนนั้นฝั่งที่ครูนั่งมีรถเข็นอาหารจอดอยู่ ลุกออกไปไม่ได้ ครูก็พยายามชะเง้อมองหากุ๊บกิ๊บที่นั่งคนละฝั่งกัน ซึ่งน้องแพ้ไก่ พี่ steward ใจดี สังเกตุอาการกระสับกระส่ายของครู จึงถามว่าต้องการอะไรหรือเปล่าครับ อ่อค่ะฝั่งโน้นมีเด็กแพ้ไก่อ่ะค่ะ รบกวนขอ pasta จากเคบิ้นอื่นให้เด็กได้ไม๊คะ จนท.ฝั่งกุ๊บกิ๊บแจ้งว่า น้องจะทานมาม่าค่ะ ครู: บินอีกเกือบ 10 ชม.ขอให้เด็กทาน proper meal ได้ไม๊คะ มาม่าไว้ทานเป็นของว่าง รบกวนหา pasta ให้น้องหน่อยนะคะ ตกลงตามนั้น กุ๊บกิ๊บได้ทาน pasta เรียบร้อย ประมาณสี่ทุ่มกว่าๆครูก็บอกให้เด็กๆนอน พรุ่งนี้จะได้มีแรงเดินเที่ยว หลายคนก็นอนหลับ มีบางคนที่ไม่หลับค่ะ การเดินทางราบรื่นดี

19 มีนาคม
เครื่องลงจอด Auckland ทุกคนกำลังทยอยลงจากเครื่อง มีคนบอกว่าอู๋อาเจียน ตอนนั้นอยู่ตรงทางเดินออกจากตัวเครื่องตรงด้านหน้าเครื่องแล้ว หันไปเห็นอู๋เอามือปิดปากไว้ ครูรีบไปเปิดห้องน้ำตรงด้านหน้า ปรากฏว่าลอค จึงไปบอก จนท.ให้เปิด กว่าจะเอากุญแจมาเปิดได้ก็เลอะไปบ้างแล้ว น้ำในห้องน้ำก็หยุดไหลแล้ว ต้องไปขอขวดน้ำจนท.มา จัดการเช็ดล้างให้เรียบร้อย อู๋ก็กลับมาหล่อเหมือนเดิม สบายตัวหายเวียนหัวเป็นปลิดทิ้ง เสร็จธุระแล้วหันมาเจอจนท.สนามบินมารอตรวจรับเครื่องกันหน้าสลอนเลย จนท.บนเครื่องก็ลงจากเครื่องไม่ได้ ต้องรอเราเสร็จธุระก่อน กล่าวขอโทษทุกคนที่ทำให้เสียเวลา มันเป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ
เดินออกมาเห็นแถวตม. โอ้ว!แม่เจ้า คนมหาศาลมาก คิวยาวคดเคี้ยวไปมา น่าจะลงพร้อมๆกันหลายๆ flight เจอทั้งกรุ๊ปญี่ปุ่น กรุ๊ปนักกีฬา เต็มไปหมด รถที่มารอรับโทรมาถามว่าทำไมช้าจัง เลยบอกไปว่าคนเป็นล้านเลย ขอโทษด้วย รอหน่อยนะ ผ่านตม.เรียบร้อย ไม่มีปัญหา ก็ไปรับกระเป๋า เสร็จแล้วต้องเอากระเป๋าไปผ่านเครื่อง x-ray อีกรอบ เพื่อตรวจหาของต้องห้าม ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ

จากนั้นก็ขึ้นรถไปโรงแรม มาถึงต้องนั่งรอห้องอยู่พักนึง เพราะเมื่อคืนมี คอนเสริ์ต Justin Beeber ที่ Auckland ห้องพักเต็มหมด จึงทำความสะอาดไม่ทัน หลังจากได้ห้องเรียบร้อย ก็ปล่อยให้เด็กๆพักผ่อนกันสักพัก แล้วก็นัดออกมาเดิน Queen Street กัน ครูถามเด็กๆว่าจะกินเบอร์เกอร์ หรือจะกิน local restaurant มีคนบอกว่าเบอร์เกอร์ที่ไทยกีมี กินร้านอาหารละกันครับ ส่วนใหญ่เห็นด้วยตามนั้น เราจึงเดินไปท่าเรือกัน สักพัก เริ่มบ่น เริ่มเหนื่อย เริ่มหิว ในที่สุดก็ถึงร้าน Crab Shack ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ๆท่าเรือ หลังจากได้โต๊ะนั่งเรียบร้อย พนักงานสาวสวยก็มาถามว่าจะให้แจ้งโปรโมชั่นกับใครดี ครูชี้ไปที่แมพ คนนั้นเลยค่ะ แมพทำตาโต (เอาแล้วสิ ครูแกล้งผม 555) หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จ เราก็เดินกลับโรงแรม ผ่านเครื่องเล่น Sky Screamer ซึ่งextreme มากๆ เห็นคนกำลังซื้อตั๋วอยู่ เลยถามเด็กๆว่าอยากดูเค้าเล่นไม๊ ดูๆๆๆ พวกเราก็ปูเสื่อรอดูกันเลยค่ะ ลักษณะเป็นเหมือนชิงช้า พอผู้เล่นขึ้นนั่งใส่อุปกรณ์ safety เรียบร้อย เจ้าชิงช้าถูกกระชากขึ้นไปโดยสลิง สูงลิบๆ กองเชียร์อย่างเรากรี๊ดกันสนั่น ขนาดเป็นผู้ชมยังหวาดเสียวขนาดนี้ แค่ดูก็สนุกละ เดินกลับโรงแรมสบายใจ อ่อ..มีแวะซื้อขนมที่ supermarket นิดหน่อยค่ะ ครูนัดหมายทุกคน 8:30 ในวันรุ่งขึ้น ให้เอากระเป๋าลงมาเลย สอบถามทุกคนว่ามีใครต้องการให้ครูปลุกไม๊ ทุกคนบอกว่าไม่ต้อง ใช้โทรศัพท์ปลุกเองได้ ส่วนอาหารเช้าเค้าส่งให้ที่ห้องเลยค่ะ เป็นแซนวิช แอปเปิ้ล โยเกิร์ต

20 มีนา 8 โมง ครูโทรหาทุกห้อง เพื่อให้แนใจว่าตื่นแล้ว ห้อง 511 ฟิล วินนี่ แทมมี่ ไม่มีคนรับสาย ครูคิดว่าคงจะลงไปรอข้างล่างแล้ว เพราะปกติฟิลเป็นคนตรงเวลา ห้อง 501 แบ๊งค์ อู๋ ธัมป์ แทน ปลาวาฬ มีคนรับสาย ครูจึงถามว่าตื่นหรือยัง ตื่นแล้วค้าบ (เสียงแบบพึ่งตื่น) แต่บางคนยังไม่ตื่นค้าบ เอ้า..รีบเลยจ้า ทุกคนมาเจอกันข้างล่าง ได้ความว่าห้อง 511 ที่โทรไปไม่รับสายคือยังไม่ตื่น มาตื่นตอน 8:15 ส่วนห้อง 511 ห้าหนุ่ม หลับๆตื่นๆ ทั้งคืน ตีสามมีลุกมาต้มมาม่ากันด้วยเลยตื่นสาย จัดการเอากระเป๋าไปฝากไว้ในห้องรับฝากกระเป๋าของโรงแรม แอบสงสารเด็กๆที่ต้องตื่นเช้า เลยถามไปว่ามีใครอยากนอนต่อไม๊ หลายคนครุ่นคริด ครูพูดต่อว่า เราจะไม่ได้เห็นตึกสูงและร้านรวงมากมายแบบนี้อีกจนกว่าจะไป Dunedin นะคะ เพราะ Auckland เป็นเมืองใหญ่ที่สุดแล้ว ทุกคนจึงตัดสินใจเดินไปด้วยกัน ผ่าน Burger King, Starbucks ร้านรวงมากมาย ก็แวะกันไปเรื่อย สี่หนุ่มมัธยมซื้อเครื่องดื่มมา เล่นกันทำโค้กหกใส่รองเท้าครูซะงั้น ฮึ่ม!

เรามุ่งตรงไปร้าน Vodafone เพื่อซื้อซิม ครูดูแพคเกจมาไว้แล้ว 39$ ได้ 3.5 GB + ค่าซิม 5$ อันนี้คุ้มสุดแล้ว เคยถามที่สนามบินตอนมาถึง เค้าไม่ยอมขายแพคเกจนี้ มีแต่แพคเกจแพงๆ 29$ ได้ 1.5 GB พวกเราต่อคิวยาวเหยียด ซื้อซิม ยืนคอยจนเมื่อยก็นั่งลงกับพื้น บางคนก็เล่นเกมส์ที่มีอยู่ในร้านระหว่างคอย กว่าจะเสร็จใช้เวลาชั่วโมงกว่า แบ๊งค์ติดปัญหานิดหน่อย เพราะตั้ง security iPhone ไว้แล้วตอนถอดซิมไทยออกไม่ได้ปิดเครื่องก่อน เครื่องเลยลอค ต้องทำการ verify ตัวตนอยู่นานค่ะ จึงสำเร็จ ทุกคนมีซิมแล้วเรียบร้อย ก็เดินกลับโรงแรม ได้เวลารถมารับไปสนามบิน เพื่อบินสู่ Christchurch เราบินโดย Jet Star ซื้อตั๋วแบบ include 1 loaded baggage เลยได้อาหารด้วย อู๋บอกว่าอาหารดีกว่าการบินไทยอีกครับครู

ถึงสนามบิน Christchurch Ms. Sarah ซึ่งเป็น coordinator ของกรุ๊ปเรามารอรับ แล้วก็เดินทางไป Timaru ใช้เวลาประมาณ 2 ชม. ไปถึงจุดนัดพบที่โรงเรียน โฮสต์หลายคนมารอรับแล้วค่ะ แยกย้ายกันเข้าบ้านใครบ้านมัน ครูถ่ายรูปทันบ้าง ไม่ทันบ้าง ย้ำเด็กๆไปทุกคน มีปัญหาอะไรบอกครูนะคะ โทรมาได้เลย ครูไม่เคยปิดเครื่อง โทรมาได้ตลอด ครูป้านกับครูต้อมก็พักที่บ้านโฮสต์ของเราเหมือนกันค่ะ เด็กๆคงใจหายที่ต้องแยกจากกันแล้วในคืนนี้ ครูก็ใจหวิวๆ เป็นห่วงทุกคน รู้ว่าคืนแรกยากเสมอสำหรับเด็ก ทั้งเรื่องคิดถึงบ้าน สถานที่ ภาษา คน และวัฒนธรรม ที่ไม่คุ้นเคย ประมาณตี 2 กว่าๆ ได้รับสายแรกจากแทมมี่ คิดถึงแม่ นอนไม่หลับ สายถัดมาเป็นปลาวาฬ โทรมาด้วยอาการเดียวกัน ครูก็คุยด้วยสักพัก ปลอบใจกันไป แล้วก็ให้ไปนอน เสร็จแล้วครูก็นอนต่อไม่หลับ ไปหลับเอาเกือบเช้า

21 มีนาคม
ครูตื่นสายสิคะ มีเวลาทานอาหารเช้า 15 นาที โฮสต์รินกาแฟให้แก้วใหญ่ๆเต็มแก้ว ร้อนจัดมาก ทำงัยดีไม่สามารถกินให้เสร็จได้ภายในเวลาที่มี เพราะร้อนจัดมาก ส่วนครูต้อมบอกถ้าเอาน้ำเย็นเติมเค้าจะว่าเราประหลาดไม๊อ่ะ พอโฮสต์คล้อยหลังไป ครูป้านรีบเอากาแฟไปเททิ้ง ครูต้อมเอาไปเติมน้ำก๊อกให้เย็นลงแล้วกินให้หมด จะทำให้เห็นก็กลัวโฮสต์เสียใจ แล้วก็รีบกุลีกุจอไปโรงเรียนกัน ระหว่างทาง มิ้นท์โทรมา ครูคะโฮสต์พาหนูมาส่งที่ Girl High หนูต้องไปโรงเรียนประถมค่ะ จริงๆชื่อน้องอยู่ที่โรงเรียนประถมถูกต้องแล้ว แต่ในใบ Homestay Profile ก๊อปปี้มาแล้วลืมเปลี่ยนชื่อโรงเรียน ซึ่งครูแจ้ง coordinator ไปแล้วว่าให้เปลี่ยน แต่ทางนี้ลืมเปลี่ยน ก็เลยมีการมาส่งเด็กผิดที่ค่ะ Ms.Sarah มารับมิ้นท์กับอิ๊กซี่ไปส่งที่โรงเรียนประถมพร้อมกับครูป้าน

ครูต้อมไปที่ Timaru Boy High School สักพัก ก็ไป Girl High แล้วก็กลับมา Boy High อีกรอบ
วันนี้เรียนวันแรก ที่โรงเรียนมัธยมยังไม่มีอะไรมาเล่ามากนักนะคะ รูปก็ยังมีไม่เยอะ เด็กโตจะถ่ายรูปตามห้องเรียนยากหน่อย เพราะต้องเคาะประตูและเปิดประตูเข้าไป ซึ่งบางครั้งเป็นการรบกวนเวลาเรียน แล้วเด็กโตจะไม่ชอบที่ทุกคนหันมามอง

ครูป้านขอเล่าเรื่องที่โรงเรียนประถมก่อนนะคะ วันนี้ฝนกตกเฉอะแฉะแต่เช้า ช่วงพักตอน 10:40 เด็กๆจึงไม่ได้ออกมาวิ่งเล่นที่สนาม ต้องเล่นอยู่ในห้อง ส่วนตอนพักเที่ยงก็มีเปิดหนังให้ดูใน Library ค่ะ ทุกคนดูแฮปปี้ดี ได้อาหารมากันเต็มกล่อง

กุ๊บกิ๊บ: ครูคะๆ โฮสต์ให้แอปเปิ้ลมาทั้งลูก แล้วจะกินยังงัยอ่ะคะ
ครู: ฝรั่งเค้าแทะกันทั้งลูกแบบนี้แหละค่ะ เห็นมั๊ยคะ นั่นงัยลองดูเพื่อนฝรั่งคนอื่นสิคะ สักพักหันไปอีกทางเห็นธัมป์แทะแอปเปิ้ลอยู่พอดี งั่บๆๆ เอร็ดอร่อย นั่นงัยคะ กินแบบธัมป์เลย
กุ๊บกิ๊บ: (ทำหน้า???!!?) ธัมป์ เธอกินแอปเปิ้ลแบบนี้จริงๆหรอ (ยังไม่ยอมเชื่อ 5555)
กุ๊บกิ๊บ: ครูคะๆ ส้มนี่กินยังงัยอะคะ โฮสต์เค้าหั่นมาให้เป็นซีกๆแบบนี้อะค่ะ
ครู: หนูก็แกะเปลือกหนาๆออก หรือไม่ก็แทะเนื้อส้มได้เลยค่ะ
กุ๊บกิ๊บ: โห หรอคะ หนูไม่น่าขอส้มมาเลย กินยากจัง
ธัมป์: เอามานี่สิ เดี๋ยวเรากินให้ดู งั่บๆๆ อร่อยเลย 5555 เนียนนะเรา

ได้เวลาโรงเรียนเลิก มิ้นท์ อิ๊กซี่ แบ๊งค์ อู๋ มีการบ้าน บ่นกันอุบเลย อู๋บอก ให้ผมนั่งเรียนต่อซะยังดีกว่าทำการบ้านอีกครับครู โถๆๆๆ

บ่ายวันนี้ตามตาราง จะต้องไป sightseeing แต่ว่าฝนกตกเฉอะแฉะมากเลยเลื่อนเป็นพรุ่งนี้ค่ะ

เย็นนี้โทรสอบถาม สาวๆที่ Girl high ทุกคนสบายดีค่ะ ส่วนหนุ่มๆ Boy high ไม่ค่อยอยากคุยกับครูเท่าไหร่ มีโลกส่วนตัว ก็เช็คกันทางไลน์ สบายดีกันทุกคนค่ะ
วินนี่: ครูป้านคะ หนูไม่ร้องไห้ เลี้ยงไอติมหนูด้วยนะคะ คริคริ
ครู: หืม..อะไรนะ หนูอยู่ประถมหรอคะวินนี่ *@!!? แล้วที่โรงเรียน Girl high เป็นงัยบ้างคะ
วินนี่: ก็โอเคค่ะ 5555
ครู: โอเค นี่คือเป็นงัยคะ
วินนี่: ไม่รู้ค่ะ 5555
ครู: งั้นไปตามฟิลมาคุยกับครู คุยไปขำไป ครูจะรู้รื่องไม๊เนี่ย (ครูดีใจที่ได้ยินเสียงหัวเราะของวินนี่นะ เพราะปีที่แล้วรองไห้หนักมาก ปีนี้โตและเก่งขึ้นเยอะเลย)

จบข่าววันนี้เพียงเท่านี้ก่อนนะคะ รักครูป้าน ชอบครูป้าน อย่าลืมโหวตให้หน้ากากอีกาดำนะคะ แฮร่!!

โอเคนี่เป็นงัยคะ

Comments are closed.