KAS BLOG

“ไปพายเรือกันต่อดีกว่าาา…..อยากตัวเปียกแล้ววว” เด็กๆพร้อมเปียกจร้าาา หลังจากใส่เสื้อชูชีพกันครบทุกคนแล้วก็หันมาตั้งใจฟังผู้เชี่ยวชาญอธิบายวิธีการพายเรือ Kayaking อย่างใจจดใจจ่อ เด็กๆไม่รอช้า จับคู่กันช่วยกันแบกเรือลงไปที่ชายฝั่ง (ครูหญิงยืนถ่ายรูปไป ชวนนึกถึงเพลงของพี่ตูน บอดี้แสลมเลยค่ะ‘เรือเล็กควรออกจากฝั่ง’ อิอิ) ดูสิคะต่างคนต่างช่วยกันพายเรืออย่างสามัคคีประเทศไทย แน่ะ!! น่ารักจริงๆเลย แต่เอ๊…พายไปพายมา ทำไมผู้เชี่ยวชาญของพวกเราต้อนเด็กๆไปรวมกลุ่มทางนั้นล้ะ ??? ได้คำตอบชัดเจนหลังจากตัวเปียกโชกขึ้นมาว่า “เค้าให้เราไปรวมตัวตรงนั้นเพื่อแกล้งพวกเราโดยเฉพาะค่ะ โดยการให้เราสลับเปลี่ยนเรือกับเพื่อนๆ ทุลักทุเลมากค่ะครู กินน้ำทะเลไปคนละเกือบโอ่งอ่ะ 5555++ แต่สนุกฝุดๆๆอ่ะ ขอบอก!!!” ครูหญิงมีความสุขน๊ะเมื่อเห็นเด็กๆทุกคนสนุกและก็มีความสุขอ่ะ

ไปต่อกับทริปเมื่อวันเสาร์ที่ 5 กันค่ะ เจอกันที่เก่าเวลาเดิมค่ะ AJHS @ 8.45 AM. พวกเรามุ่งหน้าไปที่ MOTAT (Museum of Transport and Technology) ค่ะ แต่พวกเรามาถึงก่อนเวลาเลยแวะเดินเล่นที่ Park ใกล้ๆ เช้านี้บรรยากาศดีสุดๆ อากาศเย็นสบาย เดินเล่นๆชิลล์ๆ “เดินจริงๆได้มั้ยครับครู??” คำถามกวนโอ๊ยดังขึ้นจากนายบุ๋น ครูหญิงก็เลยยิ้มๆแล้วตอบไปว่า “ไม่ได้ค่ะ ต้องเดินเล่นๆเท่านั้น!!!” นายบุ๋นตอบโอเคครับ รับทราบพร้อมชวนเพื่อนๆไปเดินเล่นๆ (กวน…จริงๆน๊ะหนุ่มๆ ^^) เดินไปเรื่อยๆเจอทั้งนก ทั้งเป็ด ทั้งห่าน ทั้งหงส์ แยกไม่ถูกจริงๆค่ะว่าตัวไหนเป็นเป็ด นก ห่าน หงส์ ???เหมือนๆกันหมด ครูหญิงก็เลยถ่ายรูปมาให้ลองพิจารณากันเล่นๆค่ะ อิอิ

ได้เวลา It’s time to go to MOTAT. เด็กๆตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามาก ต่างคนต่างจับกลุ่มกันถ่ายรูป มีทั้งรถเก่า ของเก่า รถไฟฟ้าจำลอง ตั้งแต่ยุคเก่าแก่มากกกจนถึงปัจจุบัน ที่นี่เป็นพิพิธภัณฑ์ศูนย์รวมของเก่าที่เกี่ยวกับการคมนาคมและเทคโนโลยีในสมัยต่างๆ มีการจำลองบ้าน ห้องเรียน ห้องครัว โบสถ์ ห้องขังนักโทษ ร้านอาหาร ร้านค้าต่างๆ ในสมัยเก่าแก่ไว้ให้ชมด้วยค่ะ พวกเราใช้เวลากับการเดินชมที่นี่อยู่หลายชั่วโมง เด็กๆเริ่มบ่นหิว ครูหญิงก็เลยชวนกลับและไป Lunch กันที่ Waiwera Hot Pool เย้!!! เด็กๆรีบทานอาหารกลางวัน เพราะอยากเล่นน้ำจะแย่แล้วววว ไม่ถึงยี่สิบนาที เด็กๆหายแว๊บบบไปอยู่ในสระน้ำหมดละ เด็กๆมีความสุขมากกับการว่ายน้ำในน้ำอุ่นๆ “ฟินมากค่ะครู!! อิอิ” เอ้าๆๆเล่นให้เต็มที่เรามีเวลาอีกเยอะ……

ทริปทั้งสองวันนี้แฮปปี้ขนาดไหน……..ภาพเหล่านี้บอกได้หมดทุกอิริยาบถค่ะ อิอิ

การเรียนที่นี่ไม่หนักมากแต่ก็ไม่เบาซะทีเดียวนะคะ ภายในหนึ่งวัน จะมีเรียนทั้งหมด 5 วิชา เริ่มเรียนตั้งแต่ 8.40 น. จนถึง15.10 น. ทุกวันค่ะ ทุกวันเราจะเจอหน้ากันก่อนที่ห้องสมุดค่ะ บางคนก็รอบัดดี้มารับ บางคนก็เดินไปเรียนเองเลยจ้าาา ไม่ต้องรับเดี๋ยว I ไปเจอ You ที่ห้องเรียนเลยยย สำหรับช่วง Tea Time ประมาณ 10.40 น. ถึง 11.00 น. หนุ่มๆเค้าเป็นลูกค้าประจำ Canteen ที่นี่ค่ะ หนุ่มๆเค้าบอกว่า “ครูๆๆลอง Pizza Bun ซะให้ได้เลยยย…อร่อยสุดยอด!!!” สาวๆบางคนก็มาซื้อขนมที่นี่ด้วยค่ะ “โห๊..!! ครูค๊ะ….อร่อยมากค่ะ” (แหะๆ ไม่อยากจะคุย..ครูหญิงแอบลองมาหมดละ ของเค้าอร่อยทุกอย่างจริงๆอ่ะ อิอิ)

ช่วง Lunch Time ของที่นี่ จะเป็นเวลา 13.20 น. ถึง 14.20น.ค่ะ พวกเราจะนัดรวมตัวกัน ที่ห้อง T28 เป็นห้อง International Room อภินันทนาการโดย The Director of International Students ค่ะ ห้องนี้ถูกยกให้เป็นศูนย์รวมของกรุ๊ปพวกเรา เราจะหากันเจอที่ T28 จ้าาาา แต่….เมื่อวันอังคารที่ผ่านมาครูหญิงพาเด็กๆมาทานอาหารกลางวันข้างนอกโรงเรียนค่ะ เด็กๆ say yes แบบไม่ต้องคิดเลยค่ะ เพราะหนูคิดถึงอาหารไทย ผมอยากกินข้าวววว ครูหญิงไม่รอช้าได้เวลาพักกลางวันก็เรียงแถวกันเดินออกไปทานข้าวกันเลยย ดูจากภาพแล้ว ไม่ค่อยคิดถึงอาหารไทยเลยนะคะ เด็กๆ

คุณพ่อคุณแม่อาจจะสงสัยว่าอาคารเรียนที่นี่เป็นยังงัยใช่มั้ยคะ …. อาคารเรียนที่นี่แบ่งออกเป็น 4 อาคาร ตามชื่อนกของที่นี่ค่ะ T ย่อมาจาก TUI, M ย่อมาจาก MAKOMAKO, K ย่อมาจาก KIWI และ R ย่อมาจาก RURU จร้าาา ส่วนอาคารอื่นๆก็จะใช้อักษรตัวแรกเป็นตัวเรียกค่ะ อย่างเช่น ‘G’ymnasium, ‘A’dministration, ‘P’erformance ตอนแรกๆ เด็กก็งงกันไปสิคะ ถามกันทุกเช้าว่า ตึกนั้นตรงไหน ตึกนี้ตรงไหน …. ครูหญิงจะพยายามให้เด็กๆไปเองค่ะ แต่ถ้าไม่เจอให้กลับมาหาครู …. เดี๋ยวคุณครูหญิงพาไป ลืมบอกค่ะ …. เสียงออดที่นี่เค้าไม่เหมือนที่อื่นนะคะเป็นเสียงนกของที่นี่ค่ะ ….. ตอนแรกก็ตกใจว่าเอ๊….นั่นเสียงอะไร?? แล้วเด็กนักเรียนที่นี่เค้าวิ่งไปไหนกันอ่ะ?? ครูก็ไม่รู้เด็กก็ไม่รู้ค่ะ …… สักพัก …… เอ้า!! เด็กๆๆ วิ่งงงงงงไปเข้าเรียน เสียงนกนั้นคือเสียงออดจ้าาาา 555++วิ่งกันตัวปลิวเลยยจร้าาาา อิอิ

เสียงนกหนิ??? ครูหญิงดูนาฬิกาเป็นเวลา 15.10 น. ได้เวลาเลิกเรียนแล้ววว ……. ครูหญิงเตรียมตัวเก็บสัมภาระและมาเจอเด็กๆที่ Reception ค่ะ ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียน ปันจะไปก่อนเพื่อนค่ะ “ครูหญิงสวัสดีครับ” อ่าวไปไหนอ่ะ “กลับละครับ ผมกลับบัสครับ” โอเคๆๆ บัสที่นี่ตรงเวลาเป๊ะค่ะ 15.15 น. ถึงหน้าโรงเรียนเลย หนุ่มปันเลยขอตัวกลับก่อน ตามไปด้วย DD, JUMP and สาวแปมค่ะ สามคนนี้เค้าจะเดินกลับบ้านค่ะ เพราะบ้านอยู่ใกล้กันม๊ากกก….มากกกค่ะ ตามไปด้วยบุ๋นและทีคค่ะ น้องฝ้าย น้องครีม น้องเนย น้องปอปอโฮสมารับตามหลังไปอีกติดๆค่ะ ส่วนสามสาวสุดท้าย น้องภาโกะกับแจนกับพร้อมคุณครู Karen ค่ะ และน้องทีอยู่เป็นเพื่อนครูหญิงก่อนค่ะ พอเด็กๆกลับหมดแล้วน้องทีก็ขอตัวกลับค่ะ และคนสุดท้ายจริงๆที่เดินกลับบ้านพร้อมครูหญิงก็คือ หนุ่มน้อยพดด้วงจ้าาาา หนุ่มคนนี้เดินกลับบ้านเป็นเพื่อนครูหญิงทู้กกวันค่ะ เพราะบ้านไปทางเดียวกัน แต่ครูหญิงถึงก่อน อิอิ เนื่องจากมีอยู่วันหนึ่งหนุ่มพดเค้าอยากเดินกลับบ้าน ครูหญิงก็ไม่ขัดค่ะ เตรียมแผนที่เดินทางเสร็จสรรพ พร้อมใจกันเดินขึ้นเขาลงเขารวมระยะทางประมาณ 3-4 กิโลได้ค่ะ ไม่เหนื่อยค่ะ เดินไปคุยไปสักพักก็ถึงละค่ะ แต่ถามว่าจะให้เดินกลับมั้ย?? ตอบอย่างไวว่า ไม่เดินแล้วจ้าาา …. อิอิ โฮสแม่ของพดด้วงใจดีมากๆ บอกทางลัดกับเราสองคนด้วยค่ะ สรุปแล้ว…ตอนกลับ เดินจ้ะ แต่เดินนิดเดียวไม่ยาวนานเหมือนขามา 😀 ค่อยยังชั่วเนอะ อิอิ